Miniaturenwandeling in Leeuwarden

We gingen 2 dagen naar Leeuwarden, want voor 1 dagje is de reis net iets te lang. Hotelletje geboekt, Ouranos achtergelaten met voldoende eten en drinken en daar gingen we.

Ons hotel was gevestigd in een oud postkantoor, dat kom je aan de kamerdeur al zien. Er was ook een restaurant waar we prima hebben gegeten in gezelschap van een vrolijk muisje, dat steeds enthousiast heen en weer holde.

Ik wilde al een tijdje naar Leeuwarden om daar de miniaturenwandeling te lopen. Deze had ik ooit bij Verawandelt gezien. Officieel heet het Miniature People Leeuwarden. Het verhaal achter de miniaturen is het verhaal van Michel Tilma, fotograaf en kunstenaar. Hij heeft inmiddels 66 taferelen gemaakt en die overal in de binnenstad geplaatst. Soms heeft het tafereel iets met de plek waar het staat te maken. Zoals bijvoorbeeld een kok in de vensterbank van een restaurant of 2 monniken in de Bagijnestraat. Maar vaak is het ook willekeurig (want wat doet een bergbeklimmer in Leeuwarden?).

We kochten in ons hotel voor 2 euro een plattegrond waar de route van de wandeling was ingetekend en direct naast het hotel was het eerste miniatuur al te vinden. We moesten wel erg goed zoeken, want zeker in het begin is het wennen aan de afmetingen en de manier waarop de miniaturen geplaatst zijn. Ze zijn namelijk veel kleiner dan ik in eerste instantie dacht en ze zijn ook veel meer verborgen. Ik verwachtte dat ze meer zouden opvallen. Des te leuker, want het werd een heuse speurtocht. Enorm leuke manier om door de stad te lopen. Uiteindelijk hebben we niet alle 66 de tafereeltjes gezien, want in een straat bleken er een heel aantal verwijderd (of vernield). Pieter moest zich zelfs een keer heel dun maken en tussen een muur en een geparkeerd busje wurmen :-). Maar we hebben er zeker 60 gevonden.

Echt een aanrader als je eens in de buurt van Leeuwarden bent of een mooie aanleiding om er naartoe te reizen.

Einde van de vakantie

Het is alweer bijna voorbij, de twee weken vakantie in eigen huis. We hebben het heerlijk gehad, ik genoot vanaf dag 1 van het vakantiegevoel. Dat is soms niet makkelijk als je thuisblijft, maar deze keer geen enkel probleem. Het weer hielp natuurlijk ook enorm mee. Het was lekker om te wandelen en warm genoeg om op terrasjes te verblijven. Alleen gistermiddag vielen er twee of drie druppels water, maar verder werd de regen keurig uitgesteld tot vandaag. En aangezien ik snotverkouden ben geworden, is dat niet heel erg storend (die regen).

Een greep uit onze vakantieactiviteiten: Gouda met wandeling buitenom, dagje zeilen op het IJsselmeer met vrienden W en E (fijn tussen het onweer doorgezeild en gezellig bijgepraat), wandeling van Vught naar Den Bosch met een bezoek aan kamp Vught (erg indrukwekkend, komt ook nog een blogje over), een miniaturenwandeling in Leeuwarden (daar ga ik nog een blogje aan wijden), naar de Parade met buurvrienden H en M (een goede traditie, altijd leuk), dagje Weesp en de verrassing van de vakantie: een nieuw ontdekt restaurant, Calva, in Nootdorp waar we heerlijk gegeten hebben.

Een paar foto’s voor de sfeerimpressie:

RADIUS

Dankzij Poly, de zomerstorm, hebben wij ons uitstapje naar Gouda maar geskipt. Een ochtendje thuis met koffie en macarons was ook een prima begin van de dag.

De middag werden we iets actiever en bezochten RADIUS. Dit is een centrum voor hedendaagse kunst en ecologie. Het is gevestigd in het pomp huis bij de oude watertoren. In deze toren zijn al diverse projecten in de planning geweest, maar geen van alle werd een succes. RADIUS is voor zo ver ik weet vorig jaar van start gegaan, maar dus niet in de watertoren zelf. Misschien geeft dat betere kansen.

De naam RADIUS is gebaseerd op de cirkelvormige geometrie van de tentoonstellingsruimte: het oude waterreservoir onder het pomphuis. En er is ook nog een – zoals zij het zelf noemen – meer poëtische uitleg van de naam, maar die is zo wazig da ik hem hier niet kan herhalen. Staat ongetwijfeld ook op hun website, dus voor de geïnteresseerde: klik lekker door.

Het programma bevindt zich op het snijvlak van kunst en wetenschap, met speciale aandacht voor klimaat, ecologie en leefomgeving. Actueel en Delfts, dus ik was erg benieuwd.

Er zijn op dit moment twee exposities: A heavy halo en De glazen stad. De eerste is van één kunstenaar, Oscar Santillán, die de communicatie van inheemse Zuid-Amerikaanse volken vergelijkt met die van AI in deze tijd. Eerlijk gezegd een tikje onbegrijpelijk, maar hij maakt wel mooie afbeeldingen.

De glazen stad gaat uiteraard over het Westland. Zeven kunstenaars buigen zich over het concept van de enorme productie van groenten en fruit in een omgeving waar seizoenen er niet meer toe doen en het misbruik van arbeidsmigranten ook niet (mijn woorden).

Allebei indrukwekkend net als de ruimte waarin de tentoonstellingen zijn opgebouwd. Ik hoop dat RADIUS een succes wordt (of al is, dat kan ik niet zo goed beoordelen). Wij komen er vast en zeker terug als er weer nieuwe tentoonstellingen zijn. We hoorden dat er in juli ook nog een excursie naar het Westland gepland staat, maar die laten we aan ons voorbijgaan.

Romeinse wandeling Leiden

Wij hebben vakantie. Vanwege de wankele gezondheid van huisgenoot Ouranos, brengen we die thuis door. Nou ja, we proberen wel elke dag het huis te verlaten en iets gezellig te ondernemen.

Vandaag togen we naar Leiden. Het is toevallig vandaag ook ons 37-jarige relatiejubileum, dus terug naar Leiden leek wel toepasselijk. Ik had een lunch bij Pardoeza gepland, omdat dat de plek was waar ooit het eerste vonkje over sprong. Mijn planning was wat gebrekkig, dus Pardoeza was dicht. Het heet trouwens al eeuwen geen Pardoeza meer, maar bij ons nog wel.

Lunch elders dus. Ook leuk. Daarna vervolgden we de Romeinse veldtocht, zoals de wandeling heet. In het centrum liepen we onder andere langs de burchtheuvel en de Pieterskerk. Maar het leukste en voor ons nieuwe deel van de wandeling leidde ons naar en door het archeologisch park Matilo, waar het gelijknamige fort zichtbaar is gemaakt en een Romeinse tuin is aangelegd. De hele tocht speelt zich af rond het gebied waar ik ben opgegroeid. Grappig dat we dan toch weer op plekken kwamen, waar ik nooit eerder was.