Hobby’s

Hymne van Delft

Hermieneke Actueel, Delft, Hobby's

We hebben het er maar druk mee, huisgenoot P en ik. Met Delft promoten en ondersteunen, bedoel ik. Huisgenoot P maakt tegenwoordig in aanloop naar zijn pensionering (ooit) alvast meer tijd voor zijn hobby zingen. Zo is hij niet alleen fanatiek deelnemer aan het Blauwe Podium van Guus Westdorp, maar liet hij zich ook lubben voor een gelegenheidskoortje van Guus. Met elkaar studeerden zij ‘de Hymne van Delft’ in (gecomponeerd door Guus himself, tekst ook door Guus samen met Marcel Donze). Afgelopen zaterdag zongen zij de hymne in de Nieuwe Kerk. Daar vond een benefietmaaltijd plaats om geld in te zamelen voor een grote verbouwing van de Nieuwe Kerk. Meer over de plannen is hier te vinden. De stadsmaaltijd én de hymne waren beide een groot succes: 24.000 euro opgehaald! TV West maakte opnamen, maar daar kwam het lied er bekaaid vanaf. Vandaar deze link naar een eerdere uitvoering van Krashna Musika (het studentenmuziekgezelschap van de TU Delft). 

Laat de verbouwing nu maar snel beginnen, des te sneller is de kerk weer helemaal klaar voor de toekomst. En laten we er nog maar niet aan denken dat er tijdens die grote verbouwing een koninklijke bijzetting moet plaatsvinden.

De Kont van Zuid

Hermieneke Hobby's, Wandelen

Een paar jaar geleden kreeg ik van (inmiddels oud-)collega (maar nog steeds vriendin) P een boekje met wandelingen buiten het centrum van Rotterdam. Superleuk boekje waar we al diverse wandelingen uit gedaan hebben. Zaterdag was het mooi wandelweer en stapten wij in de trein voor de wandeling “Charlois-IJsselmonde” die als subtitel het subtiele “De Kont van Zuid” heeft. Nu heb ik weliswaar 10 jaar in Rotterdam gewoond, maar Rotterdam Zuid ken ik helemaal niet goed. Ik moet zeggen dat deze wandeling ons op allemaal nieuwe plekken bracht die bepaald niet tegenvielen!

We begonnen op de Willemskade en toevallig waren dit weekeind de Wereldhavendagen. Er heerste een gezellige, gemoedelijke sfeer. Overal was wat te doen, vooral veel leuke activiteiten voor kinderen. En overal stoere mannen en vrouwen in uniformen (geen foto’s van), dat gaf een enorm veilig gevoel.

Na enig zoekwerk vonden we de voetgangersingang van de Maastunnel. Ook een eerste ervaring. Met de houten roltrappen naar beneden en dan de tunnel doorlopen. Het deed denken aan de tunnel in Hamburg waar wij drie jaar geleden waren. Alleen de tunnelmuren in Rotterdam zijn een beetje saaier.

En toen waren we op Zuid. Eigenlijk een aaneenschakeling van oude dorpjes, zoals Charlois (spreek uit Sjaarloos. Toen mijn grootmoeder, die op kantoor Franse correspondentie had gedaan, in Rotterdam kwam wonen en aan de buschauffeur vroeg of hij ook naar Sjarlwà ging, keek die haar aan alsof ze Frans sprak. “Oooooh, Sáárloos” ja, daar ging hij naartoe), Tuindorp Vreewijk en IJsselmonde.

Brandweermaterieel
Tsaar Peter de Grote
Neptunus

Wij liepen door het Zuiderpark, kochten bijna een huis aan de Boergoense Vliet en lunchten bij de Koriander. In Vreewijk moest ik aan ons eigen Agnetapark denken. Zelfde sfeer, zelfde soort huizen gebouwd voor de havenarbeiders. Door ging de wandeling naar Feijenoord waar ik ooit onfortuinlijk mijn nooit gestarte carrière in het Clara Ziekenhuis beëindigde (het ziekenhuis is jaren geleden afgebroken) en verdwaalden daar op de voetbalvelden van Feijenoord. Daar werd ik wel kribbig van: een half uur tussen schreeuwende voetballers en het aanmoedigende publiek op de tribunes, die nog veel harder schreeuwden en opsprongen als er iets goed dan wel fout ging op het veld.

Kerkplein van Charlois
Kerk van Charlois
Vier bomen vergroeid tot één
Molen De Zandweg
Monument in Vreewijk voor het 50-jarig bestaan van de Maatschappij voor Volkshuisvesting

We eindigden de wandeling dan ook iets eerder dan gepland, omdat we op een tram naar het station stuitten en het laatste stukje wandeling er ook niet zo aantrekkelijk uitzag. Toch 16 kilometer op de teller, dus die laatste kilometer konden we wel missen. Fijne wandeldag met dank aan de gulle gever van het wandelboekje!

Ook stoer

Van Parma naar Turijn

Hermieneke Hobby's, Vakantie

En voort gingen wij. Van Milaan per trein naar Parma (lekkere kaas en ham) en door naar La Spezia. Aldaar wilden wij Cinque Terre bezoeken: vijf schattige dorpjes tegen de rotsen geplakt met schilderachtige, kleurige huisjes. Wij gingen wandelen van Monterosso naar Vernazza. Een mooie wandeling, daar niet van, maar we liepen ongeveer in een file, zo druk was het. Een echte tourist-trap. Blijmoedig kochten wij een paar ansichtkaarten met postzegels. Later bleek dat dat commerciële postzegels waren, die niet in de gewone, rode brievenbus mochten, maar alleen in een oranje. We hebben stad en land afgezocht, maar overal waar zo’n oranje brievenbus zou staan, was de bijbehorende winkel gesloten, failliet of onvindbaar. Uiteindelijk lukte het ons om de kaarten toch nog op de post te sturen, maar tot op heden zijn ze nergens aangekomen.

Doopkapel in Parma, buiten
Doopkapel in Parma, binnen
Uitzicht wandeling Cinque Terre
Uitzicht wandeling Cinque Terre
Uitzicht wandeling Cinque Terre
De gezochte brievenbus

Van La Spezia gingen wij op aanraden van onze buren naar Turijn. Dat was een goede tip. Turijn is een leuk stadje en heeft een prachtig Egypte-museum, het Museo Egizio. Het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden past er met gemak 100 keer in. Ik raakte geobsedeerd door de hiërogliefen en ben nu op zoek naar een cursus om mij daar verder in te verdiepen. Ik wilde eigenlijk ook nog de lijkwade van Turijn bezichtigen, maar kwam er nog net op tijd achter dat dat een kopie was. Nu geloof ik al niet dat de originele lijkwade echt is, dus die kopie hebben we maar aan ons voorbij laten gaan.

Voor altijd samen
Katten zijn (terecht) heilige dieren in Egypte
Mijn naam in hiërogliefen
Een van de vele tombes

Het Huis van het Boek

Hermieneke Hobby's, Kunst en cultuur

We bezochten in Den Haag het Huis van het Boek, een klein, maar erg prettig museum. De tijdelijke tentoonstelling ‘Het echte verhaal’ ging over hoe verhalen in de loop van de tijd veranderen. Denk aan het Disney-effect: een happy end voor alles. Zo waren sprookjes vroeger meestal vrij gruwelijk en op een dag besloot men dat de tere kinderziel dat niet aankon.

Er waren mooie voorbeelden gekozen uit allerlei windstreken. Ik kende lang niet alle verhalen, zo was Anansi helemaal nieuw voor mij. “Wie niet sterk of groot is, moet slim zijn” is het thema van de verhalen rondom Anansi. Wat mij betreft geldt voor spinnen: “Wie niet sterk of groot is, is eng”, maar zelfs ik vond Anansi geen engerd!

Het hoogtepunt van het museum was voor mij de minibibliotheek op de 2e verdieping. Wat is dat prachtig gemaakt. Mijn poppenhuishart ging er harder van kloppen.

En in de kelder tenslotte stond een oude sigarettenautomaat omgetoverd tot kunstautomaat. Daar kon je voor een paar euro een ‘pakje kunst’ kopen. Deze automaten staan op diverse plekken in Nederland. Ik herinner mij dat er ook een tijdje eentje in Delft in de schouwburg heeft gestaan, maar dat ik er toen niet aan toe ben gekomen er eens langs te gaan om een pakje te trekken. Gelukkig kon ik dat nu goedmaken!

We kregen een kunstwerkje van Aletha Steijns, veranderkunstenaar. Haar werk in de pakjes is speciaal gemaakt bij de tijdelijke tentoonstelling. Ik citeer: “Voor dit werk nam ik een van de boeken uit mijn schooltijd, uit de serie ‘Mark en Mieke’. … Ik maakte kleine kijkdoosjes van het boek.”

Wij bezochten dit museum na een tip van oud-collega T. Ik geef de tip van harte door!

HOVO voor gevorderden

Hermieneke Hobby's, Kunst en cultuur, Studeren

Terwijl de theecursus gezellig doorsuddert en de nierbandman goed naar ons heeft geluisterd (hij draagt zijn band tegenwoordig onder zijn trui en is bovendien niet meer zo enorm aanwezig), zijn zus en ik aan onze tweede HOVO-cursus van dit jaar begonnen. Het is heel anders, want waar de theecursus heel informeel is, wij de hele les door thee mogen proeven en mooie theepotjes, theelepels en theetabletten kunnen bewonderen, is deze cursus twee uur lang stilzitten en naar de docenten luisteren. Het onderwerp is Leidens Beleg en Ontzet (1573-1574) en het is adembenemend interessant en teleurstellend tegelijk. Als geboren en getogen Leienaar ben ik opgevoed met 3 oktober. Elk jaar een groot feest waarin het Ontzet van Leiden heftig wordt herdacht en gevierd. Welke Leienaar heeft niet meegelopen in de Taptoe op 2 oktober en in de Optocht op 3 oktober, meegezongen met de koraalmuziek ’s ochtends vroeg, in de rij gestaan voor gratis haring en wittebrood en op de kermis misselijk geworden van banaan-met-slagroom? Vanaf de lagere school alle geschiedenisfeiten geïndoctrineerd gekregen: hoera voor de Watergeuzen en voor die dappere burgemeester Van der Werff. Ik zei het al: uitermate teleurstellend deze colleges: één voor één worden alle 3 oktobermythes om zeep geholpen. Geen hongersnood, geen haring en wittebrood, geen zielig weesjongetje dat bij Lammenschans een kookpot vol hutspot vond en burgemeester Van der Werff heeft ook helemaal niet aangeboden dat de Leidenaren zijn lichaam dan maar moesten opeten. Integendeel: hij wilde de stad overleveren aan de Spanjaarden. 

Ondanks deze les omgaan met teleurstellingen is het een leuke serie. Twee docenten die goed kunnen vertellen (dat is een soort aangeboren eigenschap bij geschiedenisdocenten) en we zitten weer in het prachtige, oude gebouw Gravensteen naast de Pieterskerk. Wel weer een klein minpuntje: de vervelende mevrouw van een paar cursussen geleden is er ook weer. Gelukkig heeft zij weinig geschiedenisexperts in haar familie en is ze dus iets beter te handelen deze keer. Ze komt nog wel altijd met veel misbaar te laat. En ik hoop dat zij in een andere groep zit als we op de laatste dag naar de Lakenhal gaan.

Thee

Hermieneke Eten en drinken, Familie, Hobby's, Kunst en cultuur, Studeren, Vrienden

Afgelopen vrijdag begon mijn eerste HOVO-cursus van het jaar. Samen met zus F en vriendin Q had ik mij aangemeld bij een cursus over Chinese thee. Toen vorige week de deelnemerslijst binnenkwam, zag ik dat ook vriend H zich had aangemeld. Best logisch, want hij is China- en theefan. Op de lijst zag ik ook nog een 2e Hermien en dat is best bijzonder, want zo vaak kom ik geen naamgenoten tegen.

Het was weer een feest van grijze dakduiven. Niet verwonderlijk, want bedoeld voor ouderen (boven de 50, maar in de praktijk vooral boven de 70). De naamgenote bleek in de Middeleeuwen biologie gestudeerd te hebben en had nog college gelopen bij mijn vader. Dat was wel heel grappig, want we waren nooit eerder mensen tegengekomen die hem hadden gekend. Nou ja, niet in HOVO-kringen in Leiden om precies te zijn.

De theeles was heel erg leuk. Zelf hou ik eigenlijk niet echt van thee behalve als ik ziek ben, maar dat gaf niet. Mijn persoonlijke doel van deze cursus is om uit te vinden of ik Chinese thee misschien wel lekker vind. De cursus bestaat uit twee componenten: theorie over het hele theeproces van pluk tot theekopje en het proeven van diverse soorten. De docente doet het ontzettend leuk. Heel relaxt en alles is goed wat je doet en wat je lekker of vies vindt. Ze hoopt alleen wel dat we na de cursus ook soort en kwaliteit kunnen onderscheiden.

Helaas zit er natuurlijk ook weer een betweter in de groep. Getooid met een grote nierband over zijn overhemd (wandelende nier? gevaarlijke motorrijder? aansteller?) wist hij in twee uur tijd 50 vragen te stellen allemaal bedoeld om zijn kennis te etaleren. Zo jammer!

Het Blauwe Podium

Hermieneke Delft, Hobby's, Muziek

Hoewel het al een aantal jaren bestaat, hoorden wij er pas in de zomer van 2023 voor het eerst over: Het Blauwe Podium van Guus Westdorp. Zoals hij zelf zegt, is het een eenvoudig concept: een podium, een piano (of keyboard of vleugel) en mensen die een liedje willen zingen.
Op onze jaarlijkse straatborrel was Het Blauwe Podium aanwezig en Pieter is altijd in voor het zingen van een liedje. Het was leuk om ook andere straatgenoten in actie te zien en het verhoogde de sfeer van onze toch altijd al gezellige straatborrel.

Guus
Pieter

Daarna bleek dat Guus elke maand een Blauw Podium in de bibliotheek heeft. Ook daar moest Pieter een keer bij zijn. En nog een keer. En afgelopen zaterdag voor de derde keer. Ik vond het tijd geworden om maar eens mee te gaan en zo zat ik afgelopen zaterdag te kijken en te luisteren naar optreden van zo’n 17 verschillende zangers/zangeressen.

Het niveau wisselde, want je hoeft niet per se goed te kunnen zingen om mee te doen. Ook het genre liedjes wisselde en dat was heel leuk. Het ging van chanson via klassiek (prachtig liedje van Schubert) naar opera (Verdi, mijn lievelingscomponist als het over opera gaat). Wat heel mooi en ontroerend was, was een liedje vertolkt door twee zusjes. De ene zong het en de ander voerde het lied uit in gebarentaal. Heel bijzonder.

Het Blauwe Podium is dus elke maand een keer in de bibliotheek van Delft op zaterdag van 14 uur tot 16 uur, maar ook in andere plaatsen timmert Guus aan de weg. Heb je de kans een keer te gaan luisteren, zeker doen! En als je van zingen houdt, doe een keer mee.

Mijn leesgewoontes

Hermieneke Boeken, Hobby's

Hoewel lezen mijn grootste hobby is – hobby is niet eens het goede woord, als het niet zo’n vreselijk jeukbegrip was, zou ik het een passie noemen – heb ik er nog nooit over geblogd. Misschien omdat het te vanzelfsprekend is. Maar daar komt vanaf heden verandering in.

Eerst maar eens mijn leesgewoontes bespreken. Ik lees meestal meerdere boeken tegelijk: een paar e-boeken op de tablet (boeken van mezelf en boeken van de bibliotheek), een paar papieren boeken en een luisterboek. Die laatste liggen in de woonkamer en in de slaapkamer. Verder lees ik uiteraard ook op het toilet, maar daar lees ik geen verhalen. Er staat een rijtje boeken met Franse lesjes en een paar met medische grappen. Maar meestal lees ik daar alleen de scheurkalenders (Fokke en Sukke en de scheurkalender van Japke D-Bouma. Beide aanbevelenswaardig).

Waarom lees ik eigenlijk meerdere boeken tegelijk? Ik moet zeggen dat ik geen idee heb. Dat is in de loop van de tijd ontstaan en het bevalt mij wel. Ik hou sowieso erg van afwisseling, dus dat zal een belangrijke reden zijn. Het luisterboek beluister ik tijdens het uitoefenen van een andere hobby. Dat is soms diamond painten en soms kleuren. Luisterboeken zijn niet heel gemakkelijk, want ze mogen niet te ingewikkeld zijn. Ik dwaal regelmatig af met mijn gedachten en dan moet ik het verhaal nog wel kunnen volgen. Verder moet de voorlezer een prettige stem hebben en niet teveel met gekke stemmetjes praten. Het is geen hoorspel, maar een boek. Daar ben ik erg streng in.

Wat lees ik momenteel?
E-boeken van mijzelf:
– Petite van Edward Carey (over het leven van Madame Tussaud). Categorie roman.
– Het huis aan de Herengracht van Jessie Burton (over een poppenhuis in Amsterdam). Categorie roman.
– Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili (over zes generaties uit een Georgische familie tussen 1900 en nu). Categorie roman.

E-boeken van de bibliotheek:
– Het messias-mysterie van Andreas Eschbach (over een tijdreiziger uit de 21e eeuw die waarschijnlijk video-opnames heeft gemaakt van Jezus) Categorie spannend.
– In haar schoenen van Jojo Moyes (over twee vrouwen die door hun sporttas per ongeluk om te ruilen in elkaars leven terechtkomen). Categorie feelgood.

Papieren boeken:
– Totaal 2 van Marcel van Roosmalen (verzameling van zijn beste columns, erg aan te bevelen!)
– De scheltopusik van Maarten ’t Hart (over een reuzenhazelworm, maar eigenlijk natuurlijk gewoon over een mooie vrouw). Een novelle uitgegeven voor De Literaire Boekenmaand van de Bijenkorf in 2003
– Had je nog willen wandelen? van J.J. Voskuil (verzamelde stukken uit al zijn boeken met als thema over wandelen). Categorie roman.

Luisterboek:
Op dit moment geen. Ik was begonnen met Kerst aan Willow Lake van Susan Wiggs (categorie feelgood mét kookrecepten), maar daar was geen doorkomen aan. Na vijf minuten kon ik al niet meer volgen wie wie was en wie familie van wie was. Ik ga nu Zes dagen proberen van Dani Atkins. Spannend en romantisch, over een verdwenen verloofde. Hopelijk bevalt dat beter.

Na deze introductie zal ik in het vervolg af en toe een blogje schrijven over boeken. Ik vind het zelf altijd leuk om bij anderen leesinspiratie op te doen, dus wie weet is dat wederzijds.

Adventpakket

Hermieneke Hobby's

Ergens in de zomer bestelde ik hem al: het adventpakket van Knotten, de leukste handwerkwinkel van Nederland. Ik was het al bijna vergeten, toen ik in november een berichtje kreeg dat ik hem kon komen ophalen.

Vanaf 1 december elke ochtend een pakje uit de doos grabbelen en openmaken: iets leukers is er toch niet? Ik word er weer helemaal kind-op-Sinterklaasavond door.

Het pakket was in diverse kleuren te bestellen en ik koos voor paars. De inhoud is tot nu toe verrassend leuk en afwisselend: veel knotten in allerlei kleuren paars uiteraard, maar ook patronen erbij, een map om de patronen in te bewaren, accessoires zoals een naald, een pomponmaker, een borduuurschaartje, enz. Waar ik meteen mee ben gestart, is de Cal (Crochet-A-Long). Dat is een 3-delig project waarvoor er steeds een nieuw bolletje tevoorschijn komt met een nieuwe beschrijving is afwisselende steken. Je kunt ook kiezen voor de Kal (Knitting-A-Long) als je liever breit.

Voorlopig ben ik nog wel even bezig met alle projecten. Gelukkig dat ik niet meer werk 😀.

De volle doos op 1 december
De oogst tot nu toe
De Cal

In de VUT

Hermieneke Actueel, Hobby's, Werk

Twee weken geleden plaatste ik onderstaand bericht op Workplace (het interne Facebook van de Hartstichting) en afgelopen donderdag was mijn afscheidsborrel.

Ik ben met VUT, ook al bestaat dat al jaren niet meer. Vervroegde uittreding kan je ook gewoon zonder officiële regeling doen. Een kwestie van een ontslagmailtje sturen.

Ik kan trouwens iedereen aanraden om afscheid te nemen, want je hoort enorm veel aardige dingen over jezelf. Omdat mijn collega’s bang waren dat ik toch niet genoeg hobby’s heb, kreeg ik een boekje vol met tips. Daarmee kan ik nog jaren vooruit, dus vooralsnog heb ik totaal geen spijt.