Zussendag 2

20 juni 202420 juni 2024 Hermieneke Familie, Geschiedenis, Uitstapjes, Wandelen

Ja! We hadden weer een Zussendag. Niet de tweede, maar al de vierde, maar ik heb er niet elke keer over geschreven. In maart en april hadden we het te druk met HOVO-en en verviel de zussendag, maar in mei hebben we het weer opgepakt en lekker gewandeld in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Afgelopen dinsdag was het minder mooi weer en was Den Haag de bestemming.

De ochtend begon met een Hofjeswandeling o.l.v. een stadsgids. De groep zou klein zijn, daar was al voor gewaarschuwd. Dat wij de enige twee leden bleken te zijn, was toch nog verrassend. Al wachtend zagen wij diverse mensen aan voor onze toekomstige gids of groepsgenoten, maar uiteindelijk hadden we het steeds mis. De gids was gelukkig erg aardig en had een enorme ordner bij zich met alle wetenswaardigheden van de wandeling (en meer) erin. Af en toe bladerde hij driftig in de ordner om ons een afbeelding van vroeger tijden te laten zien. Dat verrijkte de wandeling op een leuke manier.

Als niet-Hagenees wist ik eigenlijk niet eens dat er hofjes waren in Den Haag, maar zus F wist het gelukkig ook niet (en zij heeft 12 jaar in de Hofstad gewoond, nota bene in dezelfde straat als onze gids). We begonnen de wandeling bij een moderne versie van een hofje, gebouwd in de jaren 80 van de vorige eeuw en we eindigden bij het oudste en mooiste hofje uit de 17e eeuw. Huisjes met prachtige trapgeveltjes, een grote binnentuin en het is ook nog eens een trouwlocatie. Dat laatste kan ik mij wel voorstellen qua ambiance, maar een hofje is nu toch juist bij uitstek bedoeld voor ongetrouwde vrouwen, dus het is ook licht verwarrend.

Toen de wandeling was afgelopen, hadden we nog tijd over (met 10 mensen loop je kennelijk toch een stuk langzamer dan met twee. De gids bood aan om nog een stukje Joodse buurt mee te pakken. Ook een heel interessant stukje stad. Nu is het China Town compleet met rode lampionnen en twee Chinese poorten. De reden daarvan is uiteraard de gruwelijke Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog. Er waren nauwelijks meer Joodse bewoners en in de jaren 60 kwamen er veel immigranten van Chinese afkomst naar de stad. Maar de sporen van de Joodse oorsprong zijn gelukkig nog terug te vinden.

Op het Rabbijn Maarsenplein is een monument voor de 12.000 weggevoerde en vermoorde Joden opgericht. Dit bestaat uit een driedelige muur met in het midden een deur op een smalle kier. Hierop is een sculptuur van een Davidster geïnstalleerd. Twee koffers staan symbool voor de deportatie. Deze koffers zijn van onderaf verlicht. Zes stenen ovale zitplaatsen staan symbool voor de zes miljoen vermoorde Joden. Elke steen toont aan beide kanten een reliëf sculptuur dat voor een van de twaalf stammen van Israël staat.

Er is ook een ontroerend mooi monument voor de omgekomen kinderen. Dat bestaat uit stoelentrappen (trappen gemaakt van opgestapelde stoelen) van verschillende hoogtes waarop de namen en leeftijden van 400 omgekomen kinderen zijn geschreven. Het plein is een soort speeltuintje en onze gids vertelde dat er ook vaak kinderen op die stoelen zitten en klauteren. Op deze website kan je foto’s zien van de monumenten en dat verduidelijkt mijn beschrijvingen hopelijk.

Na afloop van de wandeling begon het te regenen en zijn wij uitgebreid op het Plein gaan lunchen tot het tijd werd om weer huiswaarts te gaan.

Terug van weggeweest

9 juni 20249 juni 2024 Hermieneke Vakantie, Wandelen

Na een weekje vakantie in Montpellier (heerlidepeerli) en aansluitend bijna twee weken ziek (niet zo heerlidepeerli), ben ik er weer.

Eerst maar een fotoimpressie van die week in Zuid Frankrijk, want op een impressie van ziek-op-de-bank zit niemand te wachten.

Wandelen met Komoot en een museumbezoek

28 september 202328 september 2023 Hermieneke Delft, Kunst en cultuur, Uitstapjes, Vakantie, Wandelen

Gisteren ondernamen wij een tweede wandeling met Komoot. Mijn enthousiasme is iets bekoeld, want Komoot stuurde ons tot twee keer toe over een ruiterpad 🐎. Gelukkig was het erg rustig, want paarden hebben mij te grote tanden en benen. Op dit kleine euvel na hadden wij weer een heerlijke wandeldag vanaf Scheveningen door Meijendel en langs de Waalsdorpervlakte weer retour naar Scheveningen.

Vandaag deden we een thuisdagje met alleen een bezoek aan het museum Prinsenhof waar we een tentoonstelling van Jan Schoonhoven en Lothar Wolleh zagen. Ik citeer van de website van het museum:

“De tentoonstelling Lothar Wolleh ziet Jan Schoonhoven. Meesters in ritme en licht in Museum Prinsenhof Delft vertelt het verhaal van een buitengewone vriendschap tussen de Delftse beeldend kunstenaar Jan Schoonhoven en de Düsseldorfse fotograaf Lothar Wolleh. Nog niet eerder werden deze twee grootheden uit de jaren zestig samen getoond. Wollehs liefde voor het fotografische experiment maakt hem tot een pionier van de naoorlogse fotografie. De tentoonstelling brengt reliëfs en tekeningen van Jan Schoonhoven samen met Lothar Wollehs fotografie. Tegen de achtergrond van hun gedeelde fascinatie voor de werking van ritme en licht, biedt de tentoonstelling een nieuw perspectief op het leven en werk van Jan Schoonhoven.”

Ik vond het een erg mooie tentoonstelling. Hij geeft je het gevoel dat je heel dicht bij de kunstenaar komt. Dat is ongetwijfeld niet per se waar, maar dat geeft niet. Vooral de film (uit 2005) over Jan Schoonhoven was erg interessant en leerzaam. Verder zou ik iedereen aanraden deze tentoonstelling te bezoeken en daarna nog even leuk door Delft te lopen vanwege de herkenning van Schoonhovens thema’s.

Miniaturenwandeling in Leeuwarden

23 juli 2023 Hermieneke Uitstapjes, Vakantie, Wandelen

We gingen 2 dagen naar Leeuwarden, want voor 1 dagje is de reis net iets te lang. Hotelletje geboekt, Ouranos achtergelaten met voldoende eten en drinken en daar gingen we.

Ons hotel was gevestigd in een oud postkantoor, dat kom je aan de kamerdeur al zien. Er was ook een restaurant waar we prima hebben gegeten in gezelschap van een vrolijk muisje, dat steeds enthousiast heen en weer holde.

Ik wilde al een tijdje naar Leeuwarden om daar de miniaturenwandeling te lopen. Deze had ik ooit bij Verawandelt gezien. Officieel heet het Miniature People Leeuwarden. Het verhaal achter de miniaturen is het verhaal van Michel Tilma, fotograaf en kunstenaar. Hij heeft inmiddels 66 taferelen gemaakt en die overal in de binnenstad geplaatst. Soms heeft het tafereel iets met de plek waar het staat te maken. Zoals bijvoorbeeld een kok in de vensterbank van een restaurant of 2 monniken in de Bagijnestraat. Maar vaak is het ook willekeurig (want wat doet een bergbeklimmer in Leeuwarden?).

We kochten in ons hotel voor 2 euro een plattegrond waar de route van de wandeling was ingetekend en direct naast het hotel was het eerste miniatuur al te vinden. We moesten wel erg goed zoeken, want zeker in het begin is het wennen aan de afmetingen en de manier waarop de miniaturen geplaatst zijn. Ze zijn namelijk veel kleiner dan ik in eerste instantie dacht en ze zijn ook veel meer verborgen. Ik verwachtte dat ze meer zouden opvallen. Des te leuker, want het werd een heuse speurtocht. Enorm leuke manier om door de stad te lopen. Uiteindelijk hebben we niet alle 66 de tafereeltjes gezien, want in een straat bleken er een heel aantal verwijderd (of vernield). Pieter moest zich zelfs een keer heel dun maken en tussen een muur en een geparkeerd busje wurmen :-). Maar we hebben er zeker 60 gevonden.

Op bezoek in een verzorgingshuis in coronatijd

Echt een aanrader als je eens in de buurt van Leeuwarden bent of een mooie aanleiding om er naartoe te reizen.

Romeinse wandeling Leiden

4 juli 2023 Hermieneke Geschiedenis, Vakantie, Wandelen

Wij hebben vakantie. Vanwege de wankele gezondheid van huisgenoot Ouranos, brengen we die thuis door. Nou ja, we proberen wel elke dag het huis te verlaten en iets gezellig te ondernemen.

Vandaag togen we naar Leiden. Het is toevallig vandaag ook ons 37-jarige relatiejubileum, dus terug naar Leiden leek wel toepasselijk. Ik had een lunch bij Pardoeza gepland, omdat dat de plek was waar ooit het eerste vonkje over sprong. Mijn planning was wat gebrekkig, dus Pardoeza was dicht. Het heet trouwens al eeuwen geen Pardoeza meer, maar bij ons nog wel.

Lunch elders dus. Ook leuk. Daarna vervolgden we de Romeinse veldtocht, zoals de wandeling heet. In het centrum liepen we onder andere langs de burchtheuvel en de Pieterskerk. Maar het leukste en voor ons nieuwe deel van de wandeling leidde ons naar en door het archeologisch park Matilo, waar het gelijknamige fort zichtbaar is gemaakt en een Romeinse tuin is aangelegd. De hele tocht speelt zich af rond het gebied waar ik ben opgegroeid. Grappig dat we dan toch weer op plekken kwamen, waar ik nooit eerder was.

Nieuwe wandelschoenen

30 juni 2023 Hermieneke Wandelen, Winkelen

Op zoek naar een tweede paar wandelschoenen belandde ik bij Bever in Den Haag. Een vriendelijke jongeman ging mij adviseren. Eerst wilde hij raden hoe oud ik was. Nu ben ik daar nooit zo van gecharmeerd, dus ik wilde mijn leeftijd direct prijsgeven, toen hij al gokte dat ik 55 was. Aangezien mensen altijd minstens 10 jaar jonger zeggen dan wat ze echt denken, was ik nogal beledigd.

Daarna ging hij een scan van mijn voeten maken. Daaruit bleek dat ik een soort klokkenluider van de Note Dame ben. Mijn voeten schelen meer dan een maat met elkaar, de een is veel breder dan bij normale mensen en de ander veel smaller en zelfs mijn kleinste voet is een maat groter dan de maat die ik gewend ben te dragen. Ik was in shock.

De Beverman zei glimlachend dat bijna iedereen in te kleine schoenen loopt. Ik denk eerder dat hun scanapparaat kapot is. Uiteindelijk heb ik schoenen gekocht die volgens mij een halve maat te groot zijn en volgens de Beverman een halve maat te klein. Met dikke wandelsokken en warm weer leek die halve maat te groot mij wel oké. En de Beverman verzekerde mij dat ik de volgende keer echt nog een halve maat groter zal kopen. Kennelijk denkt hij dat je went aan te grote schoenen.

Startpunt Leidschenhage

27 mei 2023 Hermieneke Eten en drinken, Vroeger, Wandelen

Vorige week was het heel even mooi weer – zonnig en niet te koud – dus reden wij met tram 19 vanaf het beginpunt bij het station van Delft tot het eindpunt in Leidschendam bij de Mall van Nederland. Vroeger heette dat gewoon winkelcentrum Leidschenhage en als ik daar met mijn moeder ging winkelen (want shoppen bestond toen nog niet), was het feest.

Pieter keek bedenkelijk en dat snapte ik best. Maar soms gaat nostalgie voor. Het was inderdaad niet verheffend, een overdekt winkel centrum zoals er veel zijn. Maar gelukkig zit er ook een Bever en toevallig had ik (g)een wandelrugzakje nodig. Ze verkochten ook petten met ingebouwde koeling: ook nooit weg.

Goed geslaagd was het tijd om te lunchen. En hoewel het winkelcentrum niet fantastisch was, was de lunchplek aan het water dat zeker wel!

Daarna een niet zo heel lange wandeling gemaakt, ik denk een kilometer of 13, door Marlot, via Duindigt en langs museum Louwman. Niet te lang, wel een leuke wandeling. We passeerden een kleine vlindertuin met bankje, maar helaas waren de vlinders ver te zoeken 😩

Van alles en nog wat

2 mei 2023 Hermieneke Uitstapjes, Vrienden, Wandelen, Werk

Wat een lekker weer de laatste week. Daar heb ik flink van geprofiteerd met diverse uitstapjes. De eerste was op 26 april met een aantal (ex-)collega’s. Na lange tijd pakten we het Stappen en happen weer op. Dat betekent na werktijd een wandeling van anderhalf tot twee uur met na afloop samen eten in een restaurant. Deze keer hadden we Den Haag uitgekozen en na een redelijk beknopte wandeling door het Haagse Bos eindigden we bij een Indiaas restaurant. Zoals altijd was het gezellig. Het wordt steeds meer een reünie, deze keer met drie ex-collega’s die inmiddels elders werken of met pensioen zijn en drie collega’s die nog wel bij de Hartstichting werken. Maar de draad wordt even gemakkelijk weer opgepakt en we hadden het heel gezellig. Meteen voor de volgende twee maanden nieuwe afspraken geprikt 😀

Zaterdag ploggen met vriendin L in Leiden. Gezellig en goed voor de omgeving 😀. Uiteraard ook tijd uitgetrokken voor een lunch op een zonnig terras. Jammer wel dat sommige zure dames ons op minuscule papiertjes meenden te moeten wijzen, die wij nog moesten opprikken. Vriendin L zei pinnig: “Dat kunt u zelf ook oprapen.” Maar dat kon kennelijk niet, want het was niet hun afval. Nee, alsof het wel ons afval is 😛. Later bedachten we dat de dames waarschijnlijk meenden ons een enorme dienst te bewijzen met hun aanwijzing. En waarschijnlijk dachten ze ook dat we een taakstraf hadden. In elk geval keken ze zo.

Zondag met Pieter 17 kilometers op de wandelteller gezet. Eerst een stuk stadswandeling door Dordrecht, daarna met de waterbus door naar Zwijndrecht. Daar gewandeld door een prachtig natuurgebied. We mochten niet overal lopen omdat er gebroed werd, maar dat was niet erg. Genoeg mooie paadjes over. Langs Kijfhoek, een groot rangeerterrein van de NS weer terug naar station Zwijndrecht en naar huis. Prachtige dag, rood verbrand in de nek 😱

En vandaag moest ik mijn vrije dinsdag weer vieren. Dat deed ik samen met vriendin K te beginnen in Clingendaal. Vanuit verschillende kanten kwamen we daar aan op de fiets. Toen we elkaar uiteindelijk gevonden hadden, bewonderen we de Japanse tuin waar het enorm druk was. Logisch want die tuin is maar zes weken per jaar open. In park Clingendaal was het een stuk rustiger. Na een rondje wandelen was het tijd voor een lunch (uiteraard…). Na een heerlijk fietstochtje – het weer was echt veel aangenamer dan voorspeld, ik had voor niks een dikke sjaal en handschoenen meegenomen – kwam ik helemaal uitgerust en klaar voor de rest van de week weer thuis.

Rotterdam, mijn stadje

16 april 2023 Hermieneke Wandelen

Gisteren was het heerlijk wandelweer, dus wij gingen op pad in Rotterdam. Nadat ik 2 wandelingen had afgekeurd, de ene omdat hij op een parkeerplaats in Barendrecht startte en de andere omdat er geen horeca onderweg was én het pontje niet vaart op zaterdag, werd het een Groene Wissel uit de WandelZapp (een enorm fijne wandelapp, gratis tip voor wandelliefhebbers).

Eerst door de stad met veel boten en bruggen. Altijd mooi en mijn Rotterdamse hart sprong op.

Daarna werd ik keihard geraakt door een monument bij de plaats waar vroeger Loods 24 had gestaan en van waaruit in 1942 en 1943 Joodse kinderen tussen 1 maand en 12 jaar zijn gedeporteerd en later in Auschwitz of Sobibor zijn vermoord. Een monument met 686 namen met de leeftijden van de kinderen waarvan deze gegevens bekend zijn. En een onbeschreven plaat om de kinderen die niet bij naam bekend zijn te eren. Op de platen met namen en leeftijden zijn ook bloemen aangebracht. Heel indrukwekkend en ik had het nooit eerder gezien.

Langs het Entrepotgebouw met een beeld van Lodewijk Pincoffs, een Rotterdamse havenbaron (1827-1911) die volgens het bordje bij zijn beeltenis “so much glory” verwachtte, maar slechts “so much shame” kreeg. Geen idee waarom dat was, maar hij is er niet jong door gestorven. Wikipedia leert mij dat hij valsheid in geschriften en bankbreuk heeft gepleegd, dus helemaal onterecht is al die schande kennelijk niet.

De wandeling ging verder. Langs de Hef, de oude spoorbrug (volledige naam: Koningshavenbrug) die overbodig werd dankzij de Willemsspoortunnel in 1993. Het is nu een Rijksmonument. Vlakbij troffen we een mooi stukje nieuwe kunst in een verwaarloosd groenstrookje.

Via het mooie Kralingen (waar ik een prachtig huis te koop spotte, net buiten budget) liepen wij door naar de Kralingse Plas. De route leidde ons er helemaal omheen waarna we terugliepen naar het station. Met 18 kilometer in de benen was dat ook wel weer fijn!

Vrije dinsdag

4 april 2023 Hermieneke Actueel, Delft, Wandelen, Werk

Sinds 1 april (en het is geen grap) ben ik minder uren gaan werken. Na een eindeloze wisseling van uren – ik werk nu ruim 13 jaar bij de Hartstichting en ben voor de 6e keer van aantal uren gewisseld – ben ik nu aanbeland bij 24 uur per week. Wat heerlijk! Vandaag was mijn eerste vrije dinsdag.

Ik had dus geen idee wat ik met die zee van tijd aanmoest. Nou ja, dat is natuurlijk niet waar, maar waar zou ik eens mee beginnen? Eerst lekker uitgeslapen, toen op mijn gemak koffie gedronken en met de poes gekroeld. Totdat die ging spugen (waarvoor hij gelukkig eerst naar de keuken holde). Toen dat was opgeruimd, was ik alweer moe en aan koffie toe. Omdat ik mijn plan om naar een borduurwinkel in Leiden te gaan moest uitstellen vanwege dat akelige treinongeluk bij Voorschoten, heb ik eerst maar eens een bezoek aan de kapper gebracht. Dat was ook wel weer nodig!

’s Middags van het mooie weer geprofiteerd en een flinke wandeling door de Delftse Hout gemaakt. Dat smaakte vooral naar meer zonnige dagen en leuke wandelroutes.