Na een weekje vakantie in Montpellier (heerlidepeerli) en aansluitend bijna twee weken ziek (niet zo heerlidepeerli), ben ik er weer.
Eerst maar een fotoimpressie van die week in Zuid Frankrijk, want op een impressie van ziek-op-de-bank zit niemand te wachten.
Oh wat moet je genoten hebben van Montepestelario. Ik weet nog goed dat jullie daar een tijdje woonden en dat je die bijzondere logjes schreef. Jammer van ziek, maar dan ben je weer extra blij als je weer je oude zelfje bent, toch?
Ja, wat was dat een heerlijke tijd! Ik heb die hele weblog nog ergens staan voor als ik een aanval van heimwee krijg.
En inderdaad erg blij dat ik weer zo goed als mijn oude zelf ben inmiddels.
Het ziet er heerlijk vakantie-achtig uit. Jammer van dat ziek-zijn er achteraan. Nu in Delft weer alles onder controle, hoop ik.
Ja, nog wat resthoest, maar mijn energie is weer terug gelukkig.
Even genieten van de zonnige foto’s.
Palavas … sweet memories.
Hoop dat je weer wat opgeknapt bent.
Ken je Palavas? Het doet mij altijd een beetje aan Noordwijk denken.
Ik ben gelukkig weer opgeknapt. Niks aan, dat ziek zijn.
Wat een schat van een hotel! En na dat ziek zijn snel iets gezelligs plannen. Desnoods een weekje in de búúrt van Montpellier
Goed idee 😀. Dat hotel is een vondst van 2 jaar geleden. We willen nooit meer ergens anders!
Montepestelario, memories, memories … Ik mis dat blog enorm!
Ik ook! Hier in Nederland kan ik toch minder vrijuit schrijven over alle vreselijke mensen die ik tegenkom. Of misschien ben ik milder geworden met de jaren?
En ik maak ook minder mee dan daar, scheelt ook.
Kunnen jullie niet een goede reden verzinnen om daar weer een tijdje te gaan wonen …? Milder met de jaren … Ik hoop van niet, zeg!
Pieter doet af en toe een poging, maar het wil nog niet zo vlotten.
Ik voel mezelf elke dag milder worden…totdat ik weer vreselijke mensen tegenkom, dan is de mildheid opeens weer weg.
Oh, gelukkig! Maak ons er vooral deelgenoot van!