Month: augustus 2020

Een tweede huis

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken, Vrienden

Af en toe laten wij al onze principes varen en gaan op zoek naar een tweede huis. Vorig jaar hebben we zelfs een zoektocht gehouden in Montpellier. En kon onze vriend Olivier ons nog net behoeden voor de aankoop van een leuk appartement midden in een drugsbuurt. Geheel genezen kwamen we thuis. “Wij willen toch helemaal geen tweede huis!” herinneren wij ons geschokt.

En nu tijdens de corona-intellectuele-lockdown zocht ik opeens op Funda naar een huisje in Zeeland. Lekker Zeeuwse mosselen eten en een andere omgeving om in de weekends heerlijk te relaxen. Ik zag het helemaal voor me. Ook hier kwamen we bijtijds weer bij ons verstand.

En vandaag weet ik het heel zeker: geen tweede huis. Nooit, nergens. Mijn schoonmoeder, die grossiert in huizen, heeft net in januari haar huis in Frankrijk verkocht. Maar in Noordwijk heeft ze ook nog een appartement (zij woont in Groningen) en tijdens de lockdown was ze in het hoge en rustige noorden gebleven. Gisteravond voor het eerst in 6 maanden weer in Noordwijk trof zij een ontdooide vriezer aan met een ongelooflijke bende in de keuken. Daarnaast was haar parkeerpasje verlopen wegens te lang niet gebruikt. Eerst heeft zij een uur gewacht tot er een andere bewoner thuiskwam die haar binnen kon laten. En eenmaal binnen kan zij het parkeerterrein niet meer af. Dus moest ze vandaag per taxi naar Delft. Oh ja, de trein had ook gekund, maar dat ging te lang duren en wij zaten al met een heerlijke lunch klaar 😀.

Conclusie: huizen zijn kruizen. Beter één huis in Delft dan drie huizen elders. Zoals het klokje in Delft tikt, tikt het niet in Zeeland. Enzovoorts. Help mij herinneren als ik weer huizenplannen maak. Morgen of zo.

Kort lontje

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken

Het is mij vandaag voor het eerst in mijn leven (en waarschijnlijk ook voor het laatst) overkomen dat mij de toegang tot een winkel ontzegd is. Dankzij mijn korte lontje, denk ik. Het begon vrij onschuldig met het ophalen van een pakketje dat DHL had verzuimd gisteren te bezorgen. Op zich was dat al wel irritant, want ik was er speciaal voor thuis gebleven.

Bij het afhaalpunt wilde ik meteen twee recyclezakken met nespressocupjes terug laten sturen. Maar oh jee, dat was superingewikkeld. Het meisje dat mij hielp, had geen idee. Zij haalde er een moderngebrilde man bij. Die had ook geen idee, maar zei meteen dat hij er niet aan begon. Toen ik voorzichtig tegenstribbelde, zei hij ferm dat er een post.nl-sticker op de zakken zat en dat hij daar dus niets mee van doen had.

Daarop zei ik dat ik deze zakken altijd mee terugstuurde via DHL, waarop hij kwaad werd en zei dat hij ze nu helemaal niet meer accepteerde en dat ik niet meer welkom was in de toekomst in zijn zaak. Huh? Als ik dat al van plan was geweest, dan nu zeker niet meer. Maar het leek mij een redelijk overtrokken reactie.

Thuisgekomen natuurlijk wel geklaagd bij DHL (zonder resultaat) en bij Nespresso, die het allemaal gingen opnemen met DHL, want het is zeker wel de bedoeling dat het afhaalpunt de recycle zakken inneemt. Gezien alle klachten die ik over DHL lees vrees ik voor het resultaat van deze terugkoppeling. Maar goed, ik had mijn gal kunnen spuwen en dat is ook wat waard.

In de recensies van het afhaalpunt zag ik een paar keer langskomen dat het personeel ‘onvriendelijk’ en ‘snel op zijn tenen getrapt’ is. Dat klopt helemaal met mijn ervaring vandaag. Misschien heeft de moderngebrilde man toch een korter lontje dan ik.

Meer bloemen

Hermieneke Delft

Gisteravond in de Kromstraat zag ik heel andere bloemen dan die ik thuis op tafel heb staan. Hoe zou dat heten? Hangbloemen? Luchtbloemen? Uitsloversbloemen? Het is in elk geval een grappig gezicht. En weer eens iets anders dan de bloemetjes buiten zetten.

Nederland-Duitsland

Hermieneke Delft, Vrienden

Wat een heerlijk weekeind. Vriendin B uit Hamburg kwam naar Delft. Wij leerden elkaar in 1994 kennen in Australië waar onze mannen op een congres waren. En terwijl zij allemaal saaie praatjes moesten aanhoren (en zelf houden) maakten wij samen de buurt onveilig in een gehuurde auto. Die we ook nog kwijtraakten in een parkeergarage. En wij maar zoeken totdat we aangifte van diefstal wilden doen. Toen bleek dat er een blok verder precies zo’n zelfde parkeergarage was… Links rijden was ook lastig, maar gelukkig was het niet al te druk op de weg.

Bij de kangoeroes in 1994

Sindsdien ontmoeten we elkaar elk jaar, de ene keer in Delft en de andere keer in Hamburg. En na 26 jaar is het nog altijd bijzonder om elkaar weer te zien. Het gaat altijd om het bijpraten en wat we daaromheen doen, maakt niet zo veel uit. Deze keer wat gewandeld en lekker gegeten. De tijd vloog voorbij en nu zit zij alweer in de trein terug naar Hamburg. Maar volgend jaar zien we elkaar weer en in de maanden daartussen is de mail en de app er om van elkaars leven op de hoogte te blijven.

In 2020 in Delft

Weerwolven

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken

Totaal gevloerd door de hittegolf. Hoewel het met de ventilator prima te doen is op zolder, heb ik de rest van de tijd voornamelijk amechtig op de bank gezeten. Te warm voor buiten, maar binnen te warm om iets te doen.

Gelukkig hadden we onze tijdens-corona-de-sociale-contactenonderhoudende-bezigheid weer opgepakt: weerwolven per Whatsapp. Weerwolven is een gezelschapsspelletje dat je ook uitstekend via WhatsApp blijkt te kunnen spelen. Zo vermaakten wij ons vanaf begin april tot de versoepeling van de lockdown eind mei iedere week met een potje weerwolven. Start op woensdag om 21 uur en dan in een uurtje de eerste ronde (of soms ook de 2e) spelen. De volgende dag om 21 uur de volgende ronde en zo verder. Meestal was het vrijdagavond afgelopen.

Een spelletje waarbij veel gelachen wordt en iedereen elkaar verdacht probeert te maken. Want wie zijn de weerwolven en wie zijn slechts onschuldige burgers? Het was een prima manier om de lockdownsaaiheid te overleven. En nu dus weer om de hittegolfvermoeidheid te doorbreken. Wel jammer dat het deze keer na 1 ronde al afgelopen was. Door puur geluk kwam de groep er razendsnel achter dat vriendin K en ik de 2 weerwolven waren. Volgende keer beter!

Hittegolf

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken, Op zolder, Werk

Het was vandaag zo warm in mijn kantoortuin dat ik de middag vruj-af heb genomen. Maar omdat die uren volgende week weer ingehaald moeten worden en de vooruitzichten tropisch zijn, heb ik een ventilator aangeschaft.

Eigenlijk wilde ik een leuke retro bij de Hema kopen. Ik had hem bij Wieneke gezien. Maar hij maakte een beetje te veel geluid om prettig bij te werken. Dus het is een saaie van de BCC geworden. Maar wel lekker koel!

Zomaar een dinsdag

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken, Ouranos, Wandelen

Na mijn culinaire vrijdag werd het stil. We moesten uitbuiken. Maar inmiddels is het alweer dinsdag en gaan we vanavond met vriend Bas uit eten. Ja, je moet toch in vorm zien te blijven. En we hebben een inhaalslag te maken van een aantal maanden.

Maar eerst riep onze hartelap Ouranos dat zijn harde brokjes bijna op zijn. Aangezien O op leeftijd is en zijn nieren niet optimaal meer functioneren, betekent dat een loopje naar de dierenarts om eiwitarm voedsel te kopen. Volgens de dierenarts levert hem dat zeker een extra levensjaar op, dus kleine moeite, groot plezier.

Onderweg kwam ik langs het mini-jachthaventje bij de (zuidelijke) Kolk. Altijd gezellig, water en bootjes. Daarna viel mij oog op een wel heel mooie reclame voor Delft op een busje.

En thuisgekomen lagen onze medailles van de Alternatieve Vierdaagse in de brievenbus. Gegraveerd met naam en toenaam en dat we ieder 60 kilometer per dag hebben afgelegd. Oh nee, het was iets minder allemaal. En ook niet gegraveerd. Toch niet gek op zomaar een dinsdag.

Culinaire vrijdag

Hermieneke Eten en drinken

Gisteren was het eten geblazen. Ik had met mijn zus afgesproken om samen te lunchen in Leiden, bij Woods. Het was een enorm gedoe om er te komen, want een van de belangrijke bruggen over de Vliet was afgesloten. We stonden vanaf de begraafplaats (waar we even het graf van onze ouders hadden bezocht. Alles zag er mooi uit, maar er woont wel een mol naast) in de file.

Maar ons (on)geduld werd beloond met een fantastisch plekje aan het water en een heerlijke lunch. Dat het verder ook nog gezellig was, is geen verrassing, maar wel belangrijk.

’s Avonds hadden we een eetafspraak met vrienden. We hadden een tafeltje gereserveerd bij Nayolie in Voorschoten. Niks ten nadele van Voorschoten, maar het is een vrij onbetekenend dorp. Je verwacht er geen bijzondere horeca eigenlijk. Nayolie daarentegen is een heel speciaal restaurant. De chefkok Kelvin Lin krijgt waar hij ook een restaurant opent, zulke goede recensies dat hij daarna overstroomd wordt door gasten. En terecht. In 2019 was hij net neergestreken in Voorschoten en hij won de Gouden Pollepel van het AD al.

Hij houdt het heel kleinschalig in verband met corona, dus er zijn 3 tefeltjes per avond. We boften gisteren natuurlijk enorm met het weer en zaten heerlijk op het Kerkplein tussen de kerk en de HEMA 😀. Van 19 tot 24 uur genoten we van overheerlijke Aziatische gerechtjes met bijpassende wijnen. Het was bijzonderder dan wat ik ooit ergens anders heb gegeten. Kelvin combineert allerlei smaken in één gerecht, zoekt er de beste wijn bij en het is allemaal even heerlijk.

De dag eindigde met een fietstocht van Voorschoten weer terug naar Delft. En dat was heel fijn na al dat voedsel dat ik had verstouwd. Het was nog ruim 25 graden, echt heerlijk fietsen langs het Rijn-Schiekanaal. Wat een heerlijke dag!