Eten en drinken

Vliethuysdiner

Hermieneke Eten en drinken, Muziek, Vrienden

Vriendin E werkt als vrijwilliger bij het Vliethuys, een hospice in Voorburg. Een verblijf hier wordt in principe vergoed, maar er is ook een eigen bijdrage van €60 per dag. Niet iedereen kan dat betalen en daarom organiseert het hospice elk jaar een groot benefietdiner. Wij gingen er gisteravond met z’n vieren (huisgenoot P, vriendin E, vriend E en ik) naartoe. 

Het diner vond plaats in ROC Mondriaan in Den Haag. Daar worden jonge mensen opgeleid voor diverse functies in de horeca. Er is een restaurant, grote keukens en alle gelegenheid om een groots diner neer te zetten. Diverse topkoks uit de omgeving verzorgden allemaal een gerecht, er was wijn gesponsord door verschillende leveranciers, er was muziek en er waren enthousiaste studenten die met rode konen van de (in)spanning de gerechten uitserveerden. Het was allemaal overheerlijk en zeer copieus. 

Het menu

Ook de muziek was bijzonder. Coba Lichtekooi der Zangkunsten kwam aan elke tafel een verzoeknummers zingen en werd begeleid op de gitaar. Het was indrukwekkend wat zij aan repertoire hadden. Je kon een genre noemen en dan zocht Coba zelf een lied, maar vriend E en ik zijn fan van het Nederlandstalige lied en met name van Patsy van Rein de Vries, dus dat werd ons verzoeknummer. Tot onze verbazing (en tot afgrijzen van de rest van de tafelgenoten) kenden Coba en haar gitarist het en konden E en ik naar hartenlust meezingen. 

Coba

Het was een gezellige avond en het Vliethuys had een mooie opbrengst voor het goede doel.

Schoonmoeder 88 jaar

Hermieneke Eten en drinken, Familie

Een eerbiedwaardige leeftijd! De laatste van onze ouders, mijn schoonmoeder, is vorige week 88 geworden. Dat moest uiteraard gevierd worden. Mijn schoonmoeder komt uit een groot Brabants gezin. Hoewel niet meer compleet, was het toch nog een heel gezelschap: C, haar Franse vriend, haar nichtjes B en S en drie broers en een zus met hun partners. Helaas moest haar andere zus verstek laten gaan vanwege haar gezondheid en zijn er drie broers al overleden. Met z’n veertienen vulden wij precies de serre van Villa de Duinen in Noordwijk (waar mijn schoonmoeder woont). 

De Brabantse familie kwam deels wat later door verkeersproblemen (nog ruim op tijd voor de maaltijd) maar gelukkig bleven ze ook allemaal lekker lang plakken zoals het in die familie hoort. De koude kant, zo heet dat daar (en dat is niet onaardig bedoeld) heeft zich er allang bij neergelegd en aan aangepast. Als een familielid aankondigt te gaan vertrekken, kan je rustig nog een cake gaan bakken. Kortom, na een fantastisch lekkere lunch en na uitgebreid bijgepraat te zijn, waren we moe en tevreden om 19:30 uur weer thuis en konden we de avondmaaltijd gewoon overslaan.

Hopelijk wordt schoonmama volgend jaar weer een jaartje ouder en kunnen we dat op gepaste wijze weer met elkaar vieren.

Porceleyne Fles

Hermieneke Delft, Eten en drinken, Kunst en cultuur

Al meer dan 30 jaar wonen we in Delft en nog nooit was ik in de Porceleyne Fles geweest. Typisch iets voor toeristen, dacht ik. Totdat ik op zoek was naar een cadeau voor huisgenoot P. Wat geef je iemand die alles al heeft? Natuurlijk een belevenis. In maart organiseert De Maaltuin 5-gangendiners in de Porceleyne Fles. Een leuk concept: een lekkere maaltijd op een historische locatie. Ik meldde ons aan en vorige week was het zo ver.

We werden ontvangen met een aperitief en een amuse in de hal van het museum in een prachtig trappenhuis van keramiek.

Bouwkeramiek heet die tak van sport en het was in de 19e eeuw een groot onderdeel van de Delftse industrie. Na het aperitief was het tijd om door het museum te lopen. Misschien is het de leeftijd, maar ik ga Delfts Blauw steeds meer waarderen. Het is ook niet alleen servies en vazen, maar er is veel meer te zien: tegeltableaus, gedenkborden, en dus het bouwkeramiek.

Aan het eind van het museum werd de eerste gang uitgedeeld en daarna betraden we de werkplaats. Hier volgde een uitleg over het procédé om Delfts Blauw te maken  en een tocht langs mallen en allerlei voorstadia van het eindproduct. Uiteindelijk bereikten we de zolder waar lange tafels gedekt stonden en waar de rest van het diner geserveerd werd. 

Het smaakte heerlijk, er werd een goed glas wijn bij geschonken en een duo luisterde de boel op met stemmige muziek. Natuurlijk aten we van Delfts Blauwe borden. De mensen naast ons aan tafel waren groot fan van de Maaltuin en hadden al meerdere locaties bezocht, zoals het Muiderslot en paleis Soestdijk. Ik vond het een hele leuke ervaring, maar ik geloof ook dat ik één keer voldoende vind. Mocht de Maaltuin een keer bij jou in de buurt komen, is het zeker een aanrader.

Weekeind Nijmegen

Hermieneke Eten en drinken, Familie, Uitstapjes

Vorige week hadden we een familiedag op zondag ergens in een jachtslot op de Mookerhei. De dag ervoor reisden we alvast naar Nijmegen en bezochten daar het Velorama oftewel Fietsmuseum. Een enorme verzameling oude fietsen! Erg leuk om te zien, maar ook erg stoffig (tip: koop een stofzuiger en laat de vrijwilliger die aan de kassa zat te dutten, eens lekker de handen uit de mouwen steken). Gelukkig was het prachtig weer en konden we het stof er weer uitlopen langs de Waal.

’s Avonds hadden we een tafeltje gereserveerd in Bistro Berlin. Daar bleek Ron Blaauw mede-eigenaar te zijn en dat was een beetje jammer. Ron ziet zijn gasten namelijk vooral als een dikke portemonnee. Alle tafeltjes waren dan ook dubbel geboekt en de verschillende gangen werden er met een noodgang doorheen gejaagd. Zo snel, dat we zelfs het eerste glas van het wijnarrangement hebben overgeslagen, omdat we nog aan het aperitief zaten bij gang 1. Maar: het was wel heel erg lekker eten, dus dat hield ons op de been.

De volgende dag per fiets naar de Mookerhei. Eerst gewandeld met een eliteclubje (de meeste ooms en tantes en neven en nichten sliepen lekker uit of kwamen van ver). Wat is de omgeving van Nijmegen toch mooi! We hadden er een paar jaar geleden al eens een week gewandeld en herkenden de uitzichttoren 😀

Na de wandeling was er een high tea, waar gelukkig een redelijk omvangrijke groep familie aanschoof. Superleuk om weer eens bij te praten met deze en gene en om de jongste aanwinst van de famile te aanschouwen. Pas 8 maanden is hij en hij leek het allemaal heel gezellig te vinden. Net als wij.

Naar de film

Hermieneke Eten en drinken, Film

Dinsdag ging ik met een paar oud-collega’s naar de film. Vorig jaar is er naast het kantoor van de Hartstichting een Pathébioscoop geopend (eindelijk is een van de in 2012 beloofde terrasjes gerealiseerd, jammer dat ik weg ben) met daarin een Berenrestaurant. Eerst dus een hapje eten met vier collega’s en daarna – met nog maar de helft – door naar de film.

Eten bij De Beren is altijd een wat aparte ervaring. Zo ontbreekt de groente vrijwel geheel en krijg je voorafgaand aan de gerechten een soort pepermuntjes in een plastic verpakking. De bedoeling is om heel hard in het midden te drukken, zodat er binnenin van alles openspringt. Je eindigt dan met een natte tissue waarmee je je handen kunt verfrissen 😱. Erg goed voor de plastic soep zullen we maar zeggen.

P en ik hadden kipsaté gekozen en daar bleek je een paar sportsokken van De Beren bij te krijgen. Ook heel apart!

Verfrissingsdoekje

Daarna de bioscoop in. Alweer P had haar ING-punten ingezet om korting op het kaartje te krijgen. Aangezien ik jaren geleden uit woede de ING had opgezegd (iets met graaiende managers), wilde ik al de hoofdprijs betalen. Maar Q had ook nog duizenden ING-punten, zodoende kunnen wij samen nog jaren elke week met korting naar de film. Het jongetje bij de kassa was supergeduldig, want het duurde wel even voordat Q de punten had gevonden en op haar telefoon had geladen.

De stoelen in de zaal waren bijzonder luxueus. P lag horizontaal en had de beensteunen ook helemaal uitgeklapt. Het verbaasde mij dat ze niet in slaap viel. Hoewel, de film – It Ends with Us – was niet saai. Het ging namelijk onder andere over huishoudelijk geweld. Ik bleef toch een beetje hangen in de vraag: “Waarom doen mensen toch zo dom?” Nog niet eens vanwege het niet-vluchten-voor-geweld, want dat is op zich een bekend fenomeen dat mensen te lang in een gewelddadige relatie blijven hangen. Nee het ging mij vooral om het verzwijgen van allerlei zaken, die je normaal gesproken in een relatie aan elkaar vertelt. Nou ja, ga de film eventueel gewoon zelf zien. Ik geef een 7, dus dat is prima te doen. 

SPOILERALERT

Let vooral op de geboorte van de baby aan het eind van de film. Was voor mij een hoogtepuntje toen die al glibberend, bebloed en betalkt en met zo’n niet-charmante-en-nog-niet-doorgeknipte-navelstreng, door de vader werd bejubeld als “de mooiste baby van de wereld” 😂.

Een welbesteed dagje

Hermieneke Beestenboel, Eten en drinken, Uitstapjes, Vrienden

Gisteren – op een lekker warme dag – fietste ik naar Blijdorp. Mijn jaarkaart komt al meteen goed van pas, want ik had gelezen dat er een giraffenbaby was geboren.

Na minstens drie keer verkeerd te zijn gereden, omdat Google het vertikte om de kaart om te draaien, zodat ik steeds linksaf sloeg als het rechtsaf moest zijn en vice versa, kwam ik alsnog in de dierentuin.

Ik zocht naar de nieuwe baby en vond weliswaar een nieuw olifantje, maar de giraffen waren niet verblijd met gezinsuitbreiding. Ik kon het geboortebericht ook nergens meer terugvinden, dus hou het maar op een seniorenmomentje….

Na een uurtje langs dieren geslenterd te hebben, fietste ik naar het centrum van Rotterdam waar ik had afgesproken met twee oud-collega’s voor een lunch. We zaten heerlijk buiten en kletsten bij. Vergeten om foto’s te maken totdat ik op het toilet kwam. Die foto wil ik jullie niet onthouden 😀.

Daarna fietste ik weer terug naar Delft. Deze keer zonder verkeerd af te slaan. Het was een welbestede dag.

Thee

Hermieneke Eten en drinken, Familie, Hobby's, Kunst en cultuur, Studeren, Vrienden

Afgelopen vrijdag begon mijn eerste HOVO-cursus van het jaar. Samen met zus F en vriendin Q had ik mij aangemeld bij een cursus over Chinese thee. Toen vorige week de deelnemerslijst binnenkwam, zag ik dat ook vriend H zich had aangemeld. Best logisch, want hij is China- en theefan. Op de lijst zag ik ook nog een 2e Hermien en dat is best bijzonder, want zo vaak kom ik geen naamgenoten tegen.

Het was weer een feest van grijze dakduiven. Niet verwonderlijk, want bedoeld voor ouderen (boven de 50, maar in de praktijk vooral boven de 70). De naamgenote bleek in de Middeleeuwen biologie gestudeerd te hebben en had nog college gelopen bij mijn vader. Dat was wel heel grappig, want we waren nooit eerder mensen tegengekomen die hem hadden gekend. Nou ja, niet in HOVO-kringen in Leiden om precies te zijn.

De theeles was heel erg leuk. Zelf hou ik eigenlijk niet echt van thee behalve als ik ziek ben, maar dat gaf niet. Mijn persoonlijke doel van deze cursus is om uit te vinden of ik Chinese thee misschien wel lekker vind. De cursus bestaat uit twee componenten: theorie over het hele theeproces van pluk tot theekopje en het proeven van diverse soorten. De docente doet het ontzettend leuk. Heel relaxt en alles is goed wat je doet en wat je lekker of vies vindt. Ze hoopt alleen wel dat we na de cursus ook soort en kwaliteit kunnen onderscheiden.

Helaas zit er natuurlijk ook weer een betweter in de groep. Getooid met een grote nierband over zijn overhemd (wandelende nier? gevaarlijke motorrijder? aansteller?) wist hij in twee uur tijd 50 vragen te stellen allemaal bedoeld om zijn kennis te etaleren. Zo jammer!

Startpunt Leidschenhage

Hermieneke Eten en drinken, Vroeger, Wandelen

Vorige week was het heel even mooi weer – zonnig en niet te koud – dus reden wij met tram 19 vanaf het beginpunt bij het station van Delft tot het eindpunt in Leidschendam bij de Mall van Nederland. Vroeger heette dat gewoon winkelcentrum Leidschenhage en als ik daar met mijn moeder ging winkelen (want shoppen bestond toen nog niet), was het feest.

Pieter keek bedenkelijk en dat snapte ik best. Maar soms gaat nostalgie voor. Het was inderdaad niet verheffend, een overdekt winkelcentrum zoals er veel zijn. Maar gelukkig zit er ook een Bever en toevallig had ik (g)een wandelrugzakje nodig. Ze verkochten ook petten met ingebouwde koeling: ook nooit weg.

Goed geslaagd was het tijd om te lunchen. En hoewel het winkelcentrum niet fantastisch was, was de lunchplek aan het water dat zeker wel!

Daarna een niet zo heel lange wandeling gemaakt, ik denk een kilometer of 13, door Marlot, via Duindigt en langs museum Louwman. Niet te lang, wel een leuke wandeling. We passeerden een kleine vlindertuin met bankje, maar helaas waren de vlinders ver te zoeken 😩