Onze lieve Ouranos aka Ourthemans is op vrijdag de 13e ingeslapen. Wij missen hem enorm, maar wat hebben we een mooie en lange tijd met hem gehad! Maar liefst 20 jaar en 3 maanden was hij bij ons.
Ouranos 2004-2024
Beestenboel
Een welbesteed dagje
Gisteren – op een lekker warme dag – fietste ik naar Blijdorp. Mijn jaarkaart komt al meteen goed van pas, want ik had gelezen dat er een giraffenbaby was geboren.
Na minstens drie keer verkeerd te zijn gereden, omdat Google het vertikte om de kaart om te draaien, zodat ik steeds linksaf sloeg als het rechtsaf moest zijn en vice versa, kwam ik alsnog in de dierentuin.
Ik zocht naar de nieuwe baby, maar vond weliswaar een nieuw olifantje, maar de giraffen waren niet verblijd met gezinsuitbreiding. Ik kon het geboortebericht ook nergens meer terugvinden, dus hou het maar op een seniorenmomentje….
Na een uurtje langs dieren geslenter te hebben, fietste ik naar het centrum van Rotterdam waar ik had afgesproken met twee oud-collega’s voor een lunch. We zaten heerlijk buiten en kletsten bij. Vergeten om foto’s te maken totdat ik op het toilet kwam. Die foto wil ik jullie niet onthouden 😀.
Daarna fietste ik weer terug naar Delft. Deze keer zonder verkeerd af te slaan. Het was een welbestede dag.
Vakantie
Wij hebben vakantie deze weken. Het is afgelopen weekeind begonnen en het duurt ongeveer twee weken. We gaan niet echt weg vanwege onze geriatrische kat Ouranos die wij niet in een of ander pension willen achterlaten. Maar daguitstapjes zijn ook helemaal prima.
We begonnen op zondag met een Art Nouveau wandeling in Den Haag. Op Facebook schreef ik daar dit over:
“Vandaag een wandeling langs Art Nouveau panden in Den Haag gedaan. We kwamen in de Zeeheldenbuurt terecht waar Oma en Opa Kalkman vroeger woonden. In de Van Diemenstraat bleken alle panden gesloopt en vervangen door nieuwbouw, behalve hun oude huisje. Op de begane grond woonden ze op nummer 17 met 4 kinderen in een krap 3-kamerhuis. Na Opa’s dood vertrok Oma naar Delft en werden bovenhuis(15) en benedenhuis (17) samengevoegd. Van Diemenstraat 17 bestaat niet meer, maar mijn herinneringen eraan zijn gelukkig niet verdwenen.”
Ik kreeg wat reacties van neven en nichten, die heel andere herinneringen hadden aan dat huis. Grappig hoe dat kennelijk gaat.
Daarna wandelden wij in de Biesbosch. Dat was geen groot succes, want ik werd helemaal lekgeprikt door muggen en dazen. Wat een ellende!
Vandaag bezochten wij Blijdorp Zoo. Wat een prachtige dierentuin is dat geworden! Ik heb een jaarabonnement genomen, dus ik ga hier navandaag nog vaker terugkomen.
En thuis vonden wij een drolletje van Ouranos onder de salontafel:
Ouranos 20 jaar!
Ja ja, wat een oude taaie! Hoewel hij in 2008 bijna dood was, is hij inmiddels stokbejaard. Maar nog steeds superlief ❤️. Op naar de 21!
Beeld
Wandelend langs de oude Gistfabriek zag ik opeens dit (nieuwe?) beeld. Een soort centaur lijkt het wel, maar dan in een modern jasje. Geen idee wat de betekenis hiervan op deze plek is, maar het is een mooi beeld in twee betekenissen van het woord.
Nagekomen bericht: Wieneke heeft voor mij uitgezocht hoe en wat: https://indebuurt.nl/delft/genieten-van/mysteries/dit-deed-dat-mysterieuze-beeld-in-de-parkeergarage-van-de-albert-heijn~146322/
Nieuwe bewoner in de straat
Onze straat is bijzonder katrijk. Niet alleen de leukste en liefste kat van de wereld (juist, Ouranos) woont er, maar we hebben ook Bram & Pip, hij een stoere rode kater en zij een ieniemie poesje. Als kittens holden ze al achter elkaar aan door de straat en dat is nooit veranderd. Regelmatig hou ik mijn hart vast als er weer een auto nogal snel aan komt rijden, maar zowel Pip als Bram zijn streetwise genoeg om op tijd opzij te gaan. In de afgelopen jaren zijn ze ook iets bedaarder geworden, maar nog even dol op elkaar. Ze wonen niet in hetzelfde huis, maar ze latten uit overtuiging dat het dan leuker blijft.
Dan hebben we nog Carlotta, een fronsend schildpadpoesje. Het leed van de hele wereld lijkt op haar schouders te drukken. Ouranos was vroeger met haar evenbeeld Belle getrouwd. Jammer genoeg is Carlotta te jong voor hem, want Ouranos valt wel op sombere, tobberige dames.
Verderop in de straat wonen nog veel meer katten, maar die ken ik niet allemaal bij naam. Laatst zag ik dat er weer een straatgenoot bij is gekomen. Ook nog geen naam van bekend. Maar ik vind het wel een schatje.
High tea met henna
Vorige week had collega M ons uitgenodigd op een high tea waarbij wij een hennaversiering konden laten zetten. Het was een supergezellig middag. M dacht dat wij allemaal 6 weken geen eten hadden gehad. Bovendien vreesde ze dat we de zes weken erna geen tijd zouden hebben om boodschappen te doen. Dat was allemaal niet zo, maar wij lieten het ons toch maar aanleunen allemaal. We hebben enorm zitten genieten van alle overheerlijke hapjes die klaarstonden. En aangevuld werden. En nog eens aangevuld werden. Er bleef ook nog wat over. Dat kregen we mee naar huis in twee gebaksdoosjes (twee doosjes per persoon 😁). Voor thuis, net nIet genoeg voor zes weken. Maar wel nog de hele week ruimschoots van gesnoept met zijn tweeën.
Om beurten mochten we aanschuiven voor de hennabehandeling. Sommige collega’s lieten één hand doen, andere twee handen of zelfs twee voeten. De hennamevrouw maakte er prachtige kunstwerken voor én allemaal anders.
Na het aanbrengen van de hennepzaad moest het eerst een tijd intrekken. Pas als het ging brokkelen, mocht de henna afgespoeld worden met olie. Eerst is de tekening nog lichtoranje, maar na 24 uur was het al een stuk donkerder. En na 48 uur is de kleur het meest intens. Leuk proces om op je eigen handen te volgen
Naast de heerlijke hapjes, de mooie hennaversiering en de gezelligheid, werd de feestvreugde nog verhoogd door Dunja en Dusha. Twee überschattige vogels. Ze kwamen na een uurtje wennen gezellig op mijn rug en schouder zitten en ik had ze bijna in mijn fietstassen mee naar huis genomen. Ik dacht nog net op tijd aan Ouranos.
Hansken de olifant
Afgelopen zondag vierden wij dat we al 35 jaar een leuk stel zijn. Daarvoor waren we al 4 jaar nog-geen-stel, dus volgend jaar alweer ons 40-jarig jubileum. Maar zo ver is het nog niet.
Met een paracetamol in de mik omdat ik mij nog wat appelig voelde na de heftige bijwerkingen van de 2e prik vrijdag, was ik gelukkig fit genoeg om uit eten te gaan. We hadden een tafeltje gereserveerd bij Elea in Rijswijk. In de Herenstraat zagen wij voor het eerst een bankje met zes olifanten. Huh, stond dat er al eerder en waren we daar steeds aan voorbijgelopen? Of was het nieuw?
Het bleek gloednieuw te zijn. Bij de koffie na het eten kregen we er uitleg over. Het is een waar gebeurd verhaal. Hansken was een olifant (dat dachten we al) die in de 17e eeuw door Europa reisde. Zij is in 1630 in Ceylon geboren en overleed in 1655 in Florence. Nog piepjonge voor een olifant. Ze werd tijdens haar leven door diverse kunstenaars vastgelegd, waaronder Rembrandt van Rijn en Stefano della Bella.
Hansken werd in 1632 naar Holland verscheept door de VOC vanuit Batavia. Ze werd cadeau gedaan aan de stadhouder Frederik Hendrik van Oranje, die om enkele exotische dieren had verzocht. De eerste poging om een olifant naar de stadhouder te zenden was mislukt. Dit schip verging toen er brand uitbrak aan boord. In 1633 kwam Hansken aan, tegelijkertijd met onder andere een luipaard en een hert. Na een verblijf in Rijswijk in het paleis van de stadhouder werd zij een paar keer doorverkocht. Kennelijk was de stadhouder toch niet zo blij met haar.
Met een van haar latere eigenaars trok zij langs kermissen in Europa. Hansken kon diverse kunstjes, zoals het afvuren van een pistool, het optillen van haar voorste poten, het maken van een buiging, het zwaaien met een sabel en het afnemen van een hoed. De populairste waren de kunstjes waarbij het publiek bij betrokken werd. Zo kon Hansken een vermeende dief in het publiek aanwijzen en ontmaskeren.
Ze kwam nog met regelmaat terug in Nederland, maar reisde uiteindelijk via Denemarken, Duitsland en Zwitserland naar Italië. Daar stierf zij waarschijnlijk aan een infectie. Het goede nieuws is dat haar skelet nog te zien in Florence in het Museo della Specola. Wij gaan haar daar zeker opzoeken zodra we weer in Florence zijn.
De winkeliersvereniging Oud-Rijswijk besloot Hansken op een andere manier te eren namelijk met een bankje en een koekblik. Bij Elea komen daar de friandises bij de koffie in. Je kan het slechter treffen als dode olifant.
Wat is de natuur toch mooi.
Poseren doen ze niet, maar het lukte me toch om een redelijke foto te maken. Echt vlak voordat ze met grote klapwieken wegvlogen. Vast en zeker op weg om ergens een baby af te leveren.