Stappen en happen in Amersfoort

Met een groepje van 10 (oud-)collega’s van de Hartstichting vormen wij de Happen-en-stappenclub. Ooit begonnen met wandelen na kantoortijd naar een restaurant (gewenste wandeltijd ongeveer 1 1/2 uur), daar gezellig eten en dan iedereen weer met het OV naar huis. Aangezien er van de 10 inmiddels nog maar 3 bij de Hartstichting werken, is daar de laatste tijd de klad een beetje ingekomen. Maar de club bestaat nog en we zijn bezig er nu een wat andere invulling aan te geven.

Zaterdag gingen we met z’n zessen naar Amersfoort, waar ons erelid I. inmiddels woont. Erelid I. loopt nooit mee, maar prikt wel regelmatig een vorkje mee. Het plan was een stadswandeling voor de wandelende leden, dan naar I om daar te borrelen en na de borrel gezamenlijk naar een Italiaan om de dag feestelijk af te sluiten. Zo gezegd zo gedaan. Ondanks de regen toog ik naar Amersfoort. Ik vind wandelen in de regen namelijk ongeveer het ergste wat mij kan overkomen, dus normaal gesproken haak ik af zodra er regen dreigt. Maar ja, Amersfoort en ons erelid lonkten!

En wat hadden we een geluk! Het was gewoon heerlijk stadswandelweer. Eerst moest ik natuurlijk op werkbezoek bij het VVV. Een mooie ruimte vond ik met een leuk souveniraanbod. Toen ik dit compliment maakte, riep een van de medewerkers meteen dat ik dan volgend jaar nog maar eens moest komen kijken, want de hele boel gaat binnenkort op de schop. Okeeeeee, bijzonder! Ze gaan een andere focus aanbrengen, meer gericht op beleven dan op souvenirs.

Van VVV-collega J moest ik nu eigenlijk tegen de VVV-medewerkers zeggen dat zij heus niet de enige in Nederland zijn met een zogenoemde ‘koppelpoort’. Daar schijnen zij namelijk nogal mee aan de weg te timmeren, terwijl Delft ook een koppelpoort heeft. Een koppelpoort? Wat is dat nu weer? Dat is een dubbele poort, een combinatie van een land- en waterpoort. Dat wil zeggen dat het zowel een landpoort voor verkeer over de weg is als een waterpoort voor scheepvaart op de rivier. Onze eigen Oostpoort dus. Maar ik zocht geen ruzie met Amersfoort en heb mij dus beperkt tot een gezellig collega-praatje.

foto Oostpoort (volgt nog)

Tijdens de stadswandeling was er veel bij te praten, dus van foto’s maken kwam er niets. Na de koffie-met-gebak moesten we nog haasten om de bus naar Vathorst te halen (een mooi aangelegde wijk waar I woont). Daar aangekomen haalde I ons van de bus en zagen we tot onze grote en aangename verrassing collega H aan komen wandelen. Huh, die was toch met vakantie? Ja, zeker was zij dat, maar net weer aangekomen, reed zij meteen door naar Amersfoort om toch in elk geval het hapgedeelte mee te maken. En verder kletsten wij weer bij. Heel gezellig om elkaar allemaal weer te zien (nou ja, op de twee afwezige leden na, maar hopelijk zijn die er een volgende keer weer bij).

Bij de Italiaan werd de laatste trek gestild en moe, volgegeten, bijgepraat en heel tevreden keerden we weer huiswaarts. 

Vliethuysdiner

Vriendin E werkt als vrijwilliger bij het Vliethuys, een hospice in Voorburg. Een verblijf hier wordt in principe vergoed, maar er is ook een eigen bijdrage van €60 per dag. Niet iedereen kan dat betalen en daarom organiseert het hospice elk jaar een groot benefietdiner. Wij gingen er gisteravond met z’n vieren (huisgenoot P, vriendin E, vriend E en ik) naartoe. 

Het diner vond plaats in ROC Mondriaan in Den Haag. Daar worden jonge mensen opgeleid voor diverse functies in de horeca. Er is een restaurant, grote keukens en alle gelegenheid om een groots diner neer te zetten. Diverse topkoks uit de omgeving verzorgden allemaal een gerecht, er was wijn gesponsord door verschillende leveranciers, er was muziek en er waren enthousiaste studenten die met rode konen van de (in)spanning de gerechten uitserveerden. Het was allemaal overheerlijk en zeer copieus. 

Het menu

Ook de muziek was bijzonder. Coba Lichtekooi der Zangkunsten kwam aan elke tafel een verzoeknummers zingen en werd begeleid op de gitaar. Het was indrukwekkend wat zij aan repertoire hadden. Je kon een genre noemen en dan zocht Coba zelf een lied, maar vriend E en ik zijn fan van het Nederlandstalige lied en met name van Patsy van Rein de Vries, dus dat werd ons verzoeknummer. Tot onze verbazing (en tot afgrijzen van de rest van de tafelgenoten) kenden Coba en haar gitarist het en konden E en ik naar hartenlust meezingen. 

Coba

Het was een gezellige avond en het Vliethuys had een mooie opbrengst voor het goede doel.

“Wij zijn Delft” (2)

“Wij zijn Delft” is een project van René Jacobs, ik schreef er al eerder over net als stadsbloggenoot Emie. Ondanks mijn goede voornemens was het er nog steeds niet van gekomen om een of twee poppetjes te plaatsen, tot afgelopen vrijdag. Ik troonde huisgenoot P mee en door weer en wind en de regen trotserend liepen wij naar atelier en galerie ART Jacobs.

We werden hartelijk verwelkomd door René en na een snelle blik op onze vaste handen besloot hij dat we onze poppetjes op een bijzondere plek mochten plaatsen: in het linkervrouwspersoon op de voorgrond van het schilderij (de vrouw met het rieten mandje). De twee poppetjes moesten nog in de juiste kleur geschilderd, dus wij hadden alle tijd om even rond te kijken in zijn atelier. Dochter Sofie was bezig om de nodige poppetjes te kleuren voor een ander project, maar werkte naar eigen zeggen ook veel mee aan het “Wij zijn Delft”. Volgens haar trotse vader heeft Sofie vaak goede ideeën, die hij dan weer toepast.

Toen was het zo ver: wij mochten onze bijdrage leveren. Helaas hadden we geen tijd om onze actie op de gevoelige plaat vast te leggen, maar dat heeft René wel gedaan. Ik heb alleen foto’s van voor en na, maar dat is natuurlijk ook waar het om draait in dit project.

Hymne van Delft

We hebben het er maar druk mee, huisgenoot P en ik. Met Delft promoten en ondersteunen, bedoel ik. Huisgenoot P maakt tegenwoordig in aanloop naar zijn pensionering (ooit) alvast meer tijd voor zijn hobby zingen. Zo is hij niet alleen fanatiek deelnemer aan het Blauwe Podium van Guus Westdorp, maar liet hij zich ook lubben voor een gelegenheidskoortje van Guus. Met elkaar studeerden zij ‘de Hymne van Delft’ in (gecomponeerd door Guus himself, tekst ook door Guus samen met Marcel Donze). Afgelopen zaterdag zongen zij de hymne in de Nieuwe Kerk. Daar vond een benefietmaaltijd plaats om geld in te zamelen voor een grote verbouwing van de Nieuwe Kerk. Meer over de plannen is hier te vinden. De stadsmaaltijd én de hymne waren beide een groot succes: 24.000 euro opgehaald! TV West maakte opnamen, maar daar kwam het lied er bekaaid vanaf. Vandaar deze link naar een eerdere uitvoering van Krashna Musika (het studentenmuziekgezelschap van de TU Delft). 

Laat de verbouwing nu maar snel beginnen, des te sneller is de kerk weer helemaal klaar voor de toekomst. En laten we er nog maar niet aan denken dat er tijdens die grote verbouwing een koninklijke bijzetting moet plaatsvinden.