Nieuw Guinea

Vandaag 95 jaar geleden werd mijn vader geboren. Moeilijk voor te stellen hoe hij nu zou zijn, aangezien hij al in 1998 is overleden. Forever 69.

Een paar dagen geleden kreeg ik van mijn zus een pdf toegestuurd over de expeditie naar het Sterrengebergte in Nieuw Guinea waar mijn vader in 1959 aan deelnam.

Het is een verslag van een aflevering van Andere Tijden in 2006 over de expeditie. Een expeditie die door de variëteit aan wetenschappers voor mijn vader als een botanicus te groots en meeslepend werd. Hij kwam maar moeizaam aan zijn werk van planten verzamelen toe, omdat andere expeditieleden snel snel door wilden. En er waren meer problemen, te beginnen met de start en de uitrusting die maar niet aankwam. Het staat allemaal beschreven in het verslag en je kunt ook de uitzending van Andere Tijden bekijken. Een aanrader voor de geïnteresseerde.

In mijn ouderlijk huis waren souvenirs uit de tijd die mijn ouders in Nieuw Guinea hadden doorgebracht (1956-1959) onderdeel van het behang. Zo hingen er stenen bijlen aan de muur, er stond een groot schildpaddenschild op zolder en een houten krokodil in de gang. Op een dag nam ik een leeg kasuarisei mee naar school voor een spreekbeurt over de kasuaris.

Ik was altijd een beetje jaloers op mijn zus die de eerste drie jaar van haar leven in Nieuw Guinea had doorgebracht, terwijl ik pas vier jaar na hun terugkeer werd geboren. Schrale troost: zij heeft er geen herinneringen aan; alleen de verhalen en de foto’s zijn er nog.

Kijktip: Kijk op Delft

Afgelopen week is er een docuserie van 6 afleveringen begonnen op TVWest: Kijk op Delft. Het wordt op woensdagavond uitgezonden, maar je kunt natuurlijk ook via de website kijken als je een aflevering hebt gemist. Wij zagen gisteren op die manier de eerste uitzending.

Elke aflevering heeft zijn eigen onderwerp. De presentator/maker van de serie is Paul van Berkel, geboren en getogen in Delft. Hij gaat op zoek naar de belangrijkste verhalen van de stad. Experts van Erfgoed Delft, die alles weten van de archeologie, de archieven en de monumenten van de stad spelen een belangrijke rol, in elk geval in de eerste aflevering. Die ging over de groei van Delft. Het was heel erg interessant om een aantal oude kaarten van Delft te zien in het stadsarchief. De oudste kaart toonde een piepklein centrum (ongeveer van de Oude Delft naar de Markt) midden in het groen. En elke honderd jaar zag je de groei. Totdat er niet meer buiten de stadsgrenzen gebouwd kan worden en de stad vooral de hoogte in moest om alle inwoners te kunnen huisvesten.

Al wonen wij al bijna 30 jaar in Delft, deze 25 minuten leverden ons al 3 nieuwe weetjes op. We zagen een replica van een middeleeuwse dakruiter bij het Gemeenlandshuis van het Hoogheemraadschap (en het origineel, maar dat is normaliter goed opgeborgen). Zo’n dakruiter (een beeldje op een nokpan) geeft aan dat er een belangrijk man in dat huis woonde. Dat klopte, het was Jan de Huyter, schout, baljuw, dijkgraaf en hoogheemraad van Delft. Verder leerde ik dat Delft ooit een van de zes VOC-Kamers was. Ik geloof dat we daar niet trots meer op mogen zijn. En als 3e nieuws gaat er een nieuwe wijk gebouwd worden langs de Schie. De drukke weg die daar nu loopt richting Kruithuis zal verlegd worden. Zodoende kunnen wij in de toekomst over een rustig jaagpad langs de Schie wandelen.

Ik verheug mij nu al op de volgende vijf afleveringen! Die gaan ook weer heel veel nieuwe kennis over Delft opleveren verwacht ik.

Wonen in Delft

Voor mij is wonen in Delft elke dag een feestje. Natuurlijk heb ik ook wel eens een off-day, maar over het algemeen heb ik het goed. Erg goed. Geweldig goed.

Dat geldt niet voor iedereen in Delft. De Buitenhof is een wijk waar veel mensen enorm moeten buffelen. Ik dacht vroeger altijd dat de Buitenhof een luxe wijk was, maar dat is dus helemaal niet zo. Ja, er staan ook dure woningen, waar de bewoners over het algemeen geen problemen hebben. Maar het gros van de wijk bestaat uit grote flats, sociale woningbouw, waar mensen het niet gemakkelijk hebben.

Over die Buitenhof is nu een soort documentaire in tig delen gaande op NPO2: Typisch Buitenhof. Ik heb ademloos naar de eerste 3 afleveringen gekeken. En realiseer mij weer: wat leef ik in mijn eigen bubbel. Vroeger, toen ik bij Slachtofferhulp werkte of bij Ouderenwerk Delft kwam ik deze mensen tegen in mijn dagelijks werk. Nu niet meer en dat is jammer. Want je kunt zo veel leren van de veerkracht, de opgewektheid, het optimisme en dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is om het goed te hebben. Ik ben vooral erg dol op de moeder van Nigail en op de bange Sjaan.

Ik raad het programma van harte aan! Niet alleen omdat het over Delft gaat, maar vooral omdat het over mensen gaat!