Santa Run

Gisteren was weer de traditionele Santa Run in Delft. Georganiseerd door de Rotary voor verschillende goede doelen, elk jaar weer andere. Dit jaar zijn het Jessehof Delft, een inloophuis waar iedereen welkom is voor een kop koffie en een goed gesprek en Buurtfabriek Delft, waar ze een ontmoetingsplek willen maken waar jongeren kunnen chillen, plezier hebben en zich terug kunnen trekken. Beide prima doelen lijkt mij.

Wat is dat nu zo’n Santa Run? Ik citeer van hun website: “De Santa Run Delft is de jaarlijkse Kerst fun loop over 3 km door de versierde binnenstad van Delft. De loop wordt gehouden midden in het winkelgebied op de drukste koopzondag van december. Een imposante groep van 750 lopers in kerstmannenpak krioelt tussen de shoppers over de grachten en bruggen.” De route begint op de Burgwal en één van de eerste straten die de lopers inslaan is de onze. Op die manier komen ze nog allemaal vrij dicht op elkaar langs ons huis. Er wordt niet alleen gerend, je kunt de route ook wandelen of – als lopen niet tot de mogelijkheden behoort – op de driewieler meedoen. De sfeer is altijd gemoedelijk. Dat sloeg zelfs over op onze angsthaas Minette die het geheel met verbazing gadesloeg vanaf de vensterbank.

Bomen

Een poosje geleden waren wij bij Gaia, een restaurant (behorend bij Hotel de Plataan) om te vieren dat de actie om meer bomen in Delft te planten een succes was. Eigenlijk bij toeval had ik de crowdfundingactie gezien en mij aangemeld als sponsor. Overal in de straat zag ik de posters hangen voor de ramen (de actie was bedacht en werd enthousiast aangevoerd door een straatgenoot) en er werd veel geld binnengehaald. De Kroonlezing in het theater hebben wij helaas gemist, maar de feestelijke borrel dus niet. We kregen een mooie boom mee naar huis, gemaakt door Barbara Termorshuizen, geen straatgenoot, maar wel een buurtgenoot.

Verder hebben we gisteren de kerstboom weer neergezet. Wel spannend met Minette, dus de slingers laat ik nog even weg. Ze sloeg gisteren al op tilt van alleen de boom-met-lichtjes en sprong pardoes bovenop een vrij hoge kast 😱. Gelukkig overleefde iedereen deze sprong, maar de kerstversiering bouw ik rustig op.

Laatste etappe: van Limoges naar Delft terug

Jullie hebben de laatste paar dagen van onze vakantie nog tegoed. Van Limoges trein en we naar Lilles. Die stad was niet nieuw voor ons, in 2017 waren we er ook al eens. Later bleek dat we in hetzelfde hotel een kamer hadden genomen (Pieter herkende het hotel, ik niet) en dat er zelfs precies dezelfde foto is van mij op bed zittend in (hetzelfde!) slaapshirt. Jullie moeten mij op mijn woord geloven, want ik laat de foto’s hier niet zien.

Porte de Paris in Lille

Na een dagje Lille gingen wij op de laatste dag lunchen in Antwerpen en reden daarna door naar Delft.

Oost west thuis best. En dat vond Minette ook.

Minette is blij

Minette

Na een intercattum van ruim vier maanden konden wij het niet langer ontkennen: een huis zonder kat is een huis zonder ziel (citaat van vriendin P). Eerst was het nog wel heerlijk rustig om niet meer elke ochtend beneden te komen met een knoop in je maag: “Leeft heer O nog??” Maar toen de lege schoot steeds luider ging roepen om vulling, bekende ik dat ik iets te voorbarig alle kattenspullen had weggegooid dan wel naar de vliering verplaatst. Gelukkig dacht huisgenoot P er hetzelfde over, dus in januari gingen wij op kattenjacht.

In 20 jaar tijd was de asielwereld dramatisch veranderd. Vroeger ging je er gewoon zonder afspraak naartoe, je maakte een rondgang langs kleine kooien op zoek naar dat ene spuuglelijke en dientengevolge uitermate kansarme scharminkel, dat dan al besproken bleek te zijn, waardoor je uiteindelijk met een beeldschoon, zwart, mollig poesje naar huis ging. Maar die tijden zijn voorgoed voorbij. Het asiel heeft een gelikte website waarop van elke kat een uitgebreide beschrijving staat, waar je dan weer via diezelfde website op moet reageren. Een goede onderbouwing van het waarom je speciaal op deze kat valt, is een vereiste. Vervolgens krijg je een mailtje dat je mag komen kennismaken met het betreffende dier en dat hij/zij meteen mee naar huis mag als het van beide kanten klikt. Weer een paar uur later krijg je een mailtje dat Kimba/Pomma/Bently/Hoover/Jorna al geplaatst is bij een ander huisje en dat de afspraak dus niet doorgaat.

Uiteindelijk lieten wij zo’n afspraak gewoon doorgaan (lekker ouderwets op de bonnefooi alle plaatsbare katten bekijken!) en maakten kennis met Minette. Zij klom direct bij huisgenoot P op schoot en bleek een enorme knuffel te zijn. In haar omschrijving op de website was zij afgeschilderd als een pittige tante die kan uithalen en totaal niet geïnteresseerd is in knuffelen of op schoot zitten. Wij namen haar mee (en zij is inderdaad een pittige tante, maar ook heel schootzitterig en knuffelig). Het was nog even een gedoe om haar mee te krijgen in onze fietskooi, want “daar zijn wij geen voorstander van”. “Het is niet ver” loog huisgenoot P en daar fietsten we al weg. Heerlijk, weer een kattengenoot in huis!

Vakantie

Wij hebben vakantie deze weken. Het is afgelopen weekeind begonnen en het duurt ongeveer twee weken. We gaan niet echt weg vanwege onze geriatrische kat Ouranos die wij niet in een of ander pension willen achterlaten. Maar daguitstapjes zijn ook helemaal prima.

We begonnen op zondag met een Art Nouveau wandeling in Den Haag. Op Facebook schreef ik daar dit over:
“Vandaag een wandeling langs Art Nouveau panden in Den Haag gedaan. We kwamen in de Zeeheldenbuurt terecht waar Oma en Opa Kalkman vroeger woonden. In de Van Diemenstraat bleken alle panden gesloopt en vervangen door nieuwbouw, behalve hun oude huisje. Op de begane grond woonden ze op nummer 17 met 4 kinderen in een krap 3-kamerhuis. Na Opa’s dood vertrok Oma naar Delft en werden bovenhuis (15) en benedenhuis (17) samengevoegd. Van Diemenstraat 17 bestaat niet meer, maar mijn herinneringen eraan zijn gelukkig niet verdwenen.”

Ik kreeg wat reacties van neven en nichten, die heel andere herinneringen hadden aan dat huis. Grappig hoe dat kennelijk gaat.

Daarna wandelden wij in de Biesbosch. Dat was geen groot succes, want ik werd helemaal lekgeprikt door muggen en dazen. Wat een ellende!

Vandaag bezochten wij Blijdorp Zoo. Wat een prachtige dierentuin is dat geworden! Ik heb een jaarabonnement genomen, dus ik ga hier na vandaag nog vaker terugkomen.

En thuis vonden wij een drolletje van Ouranos onder de salontafel:

Nieuwe bewoner in de straat

Onze straat is bijzonder katrijk. Niet alleen de leukste en liefste kat van de wereld (juist, Ouranos) woont er, maar we hebben ook Bram & Pip, hij een stoere rode kater en zij een ieniemie poesje. Als kittens holden ze al achter elkaar aan door de straat en dat is nooit veranderd. Regelmatig hou ik mijn hart vast als er weer een auto nogal snel aan komt rijden, maar zowel Pip als Bram zijn streetwise genoeg om op tijd opzij te gaan. In de afgelopen jaren zijn ze ook iets bedaarder geworden, maar nog even dol op elkaar. Ze wonen niet in hetzelfde huis, maar ze latten uit overtuiging dat het dan leuker blijft.

Dan hebben we nog Carlotta, een fronsend schildpadpoesje. Het leed van de hele wereld lijkt op haar schouders te drukken. Ouranos was vroeger met haar evenbeeld Belle getrouwd. Jammer genoeg is Carlotta te jong voor hem, want Ouranos valt wel op sombere, tobberige dames.

Verderop in de straat wonen nog veel meer katten, maar die ken ik niet allemaal bij naam. Laatst zag ik dat er weer een straatgenoot bij is gekomen. Ook nog geen naam van bekend. Maar ik vind het wel een schatje.

Klaar voor de grote remake

Lekker twee dagen ingepakt. Dat ging best langzaam, langzamer dan ik had gedacht in elk geval. Maar het is gelukt, kasten zijn leeg en de dozen gevuld. Morgen nog wat laatste dingetjes regelen en pakken en dan komt dinsdag de verhuizer (als alles goed is) om de spullen op te halen.

Ouranos raakte helemaal ontregeld en vond een fijn plekje om te gaan liggen: in de stoel met de poef er ondersteboven opgezet als afdakje 😀

En zelf stukgekrabd…

Anders dan bij eerdere verbouwingen begaf de stofzuiger het deze keer al voor het begin. Morgen dus maar snel een nieuwe kopen en hopen dat hij iets langer meegaat. Ik weet niet hoe dat komt, maar ik verslijt stofzuigers nog sneller dan schoenen.

Champignon-propellor

We gingen Ouranos naar zijn vijfsterrenvakantieverblijf in Ypenburg brengen. Hij had er zin in, want hij was sinds vorig jaar september niet meer met vakantie geweest.

Op weg naar zijn bestemming kwamen we langs een nieuw kunstwerk (er werd nog aan geknutseld zelfs) op de kop van de Rijswijkse Landingslaan. Het trok meteen de aandacht en niet alleen door de omvang. Het is een intrigerend tafereel. De titel is Ling Zhi Helicopters.

Op het grasveld staan drie champignon-helicopters van ruim 5 meter hoog als een groep vliegtuigen of planten. Het is eigenlijk een hybride van beide. Ze staan in het verlengde van het kanaal waar van 1936 t/m 1987 het vliegveld Ypenburg lag. Het kunstwerk is ontworpen en gemaakt door Huang Yong Ping, die eind vorig jaar plotseling overleed. Het werk was toen al bijna klaar gelukkig en is voltooid onder toeziend oog van de weduwe, zelf ook kunstenaar.

Ling Zhi is een paddestoel die in China in de bergen en op bomen groeit. In de traditionele Chinese medicijnleer verzekert deze paddestoel je van een lang leven. Helaas gold dat niet voor de kunstenaar, die slechts 65 jaar is geworden.

Ik had geen telefoon bij mij om een foto te maken. Daarom heb ik een beeld van de website van de bewonersvereniging van Leidschenveen gepikt.

Huang Yong Ping met een maquette van het kunstwerk