Minette

Na een intercattum van ruim vier maanden konden wij het niet langer ontkennen: een huis zonder kat is een huis zonder ziel (citaat van vriendin P). Eerst was het nog wel heerlijk rustig om niet meer elke ochtend beneden te komen met een knoop in je maag: “Leeft heer O nog??” Maar toen de lege schoot steeds luider ging roepen om vulling, bekende ik dat ik iets te voorbarig alle kattenspullen had weggegooid dan wel naar de vliering verplaatst. Gelukkig dacht huisgenoot P er hetzelfde over, dus in januari gingen wij op kattenjacht.

In 20 jaar tijd was de asielwereld dramatisch veranderd. Vroeger ging je er gewoon zonder afspraak naartoe, je maakte een rondgang langs kleine kooien op zoek naar dat ene spuuglelijke en dientengevolge uitermate kansarme scharminkel, dat dan al besproken bleek te zijn, waardoor je uiteindelijk met een beeldschoon, zwart, mollig poesje naar huis ging. Maar die tijden zijn voorgoed voorbij. Het asiel heeft een gelikte website waarop van elke kat een uitgebreide beschrijving staat, waar je dan weer via diezelfde website op moet reageren. Een goede onderbouwing van het waarom je speciaal op deze kat valt, is een vereiste. Vervolgens krijg je een mailtje dat je mag komen kennismaken met het betreffende dier en dat hij/zij meteen mee naar huis mag als het van beide kanten klikt. Weer een paar uur later krijg je een mailtje dat Kimba/Pomma/Bently/Hoover/Jorna al geplaatst is bij een ander huisje en dat de afspraak dus niet doorgaat.

Uiteindelijk lieten wij zo’n afspraak gewoon doorgaan (lekker ouderwets op de bonnefooi alle plaatsbare katten bekijken!) en maakten kennis met Minette. Zij klom direct bij huisgenoot P op schoot en bleek een enorme knuffel te zijn. In haar omschrijving op de website was zij afgeschilderd als een pittige tante die kan uithalen en totaal niet geïnteresseerd is in knuffelen of op schoot zitten. Wij namen haar mee (en zij is inderdaad een pittige tante, maar ook heel schootzitterig en knuffelig). Het was nog even een gedoe om haar mee te krijgen in onze fietskooi, want “daar zijn wij geen voorstander van”. “Het is niet ver” loog huisgenoot P en daar fietsten we al weg. Heerlijk, weer een kattengenoot in huis!

11 thoughts on “Minette

  1. Ik wens jullie heel veel plezier met Minette maar wat een gedoe voordat je haar mee naar huis kon nemen.
    Toen ik net alleen was overwoog ik een keer om een hond uit een asiel te halen maar al die afspraken en het geven van een onderbouwing weerhielden mij er uiteindelijk van om verder actie te ondernemen.

  2. Toevallig moest ik aan jullie denken een paar dagen geleden. Ik vroeg me namelijk af of jullie al toe waren aan een nieuwe huisgenoot. Wat een prachtig beestje, een echte Cyperse. Ik wens jullie weer heeeeeel erg lang erg veel plezier van Minette. Fijn dat ze knuffelen en schootjezitten leuk vindt. Je weet het natuurlijk nooit met adoptiedieren. Ik denk dat Ouranos haar ook wel wat had gevonden 😉

  3. Wat leuk weer een poezebeest in huis. Je bent dan toch als goed mens bezig, als je zo’n beestje ophaalt, vind je niet?
    Van harte. Op die tweede foto is te zien dat ze P door heeft, qua leugentje. Ze ligt er verder prinsesheerlijk bij.
    Hier blijft mijn schoot onbezet, tenzij dochter een hele week weg is. Dan word ik beetje gewaardeerd

  4. Ik kan er niet over meepraten want zelf heb ik nooit een huisdier gehad. Maar ik kan mij wel voorstellen dat het een gemis is, en dat je na verloop van tijd weer zo’n pluizenbol in huis wil. Heel veel plezier met Minette😊

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *