Gisteren liep ik per ongeluk door de Molenstraat. Dat is niet mijn gewoonte, want de Molenstraat is een zeer deprimerende straat. Gelukkig is hij vrij kort, maar toch moet ik om mijn acute sombere stemming op te heffen, de hele Oude Delft (ruim een kilometer lang) aan beide zijden aflopen om weer in humeur te komen. Daarom mijd ik de Molenstraat. Of moet ik zeggen meed ik de Molenstraat?
Ik ontdekte namelijk een schattig Delfts blauw tafereeltje middenin die donkere, sombere, zonloze straat. Daar fleurde ik enorm van op! Kijk en oordeel zelf:
Kunstig gemaakt, hoor. Jammer toch, dat dergelijke straten bestaan. Een beetje groen hier en daar doet altijd wonderen. Of blauw…. 🙂
Hoest met Minette intussen? Al een beetje gewend wederzijds?
Ja, gaat steeds beter. Na 20 jaar Ouranos is het wel weer heel anders, maar dat heeft even z’n tijd nodig.
Harstikke leuk deze versiering. Dat kan de Molenstraat goed gebruiken. Ik zou nog wel eens binnen willen kijken bij mensen die in de Zeepfabriek wonen.
Ja, dat zou ik ook willen!
Moet ik toch eens heen met Jaap, naar die Molenstraat. Gewoon, om te zien of t echt zo erg is. Is er in de buurt een cafeetje om bij te komen van de emoties
Geloof je mij niet? Café Friends is het dichtstbijzijnde cafeetje. Op de Oude Delft, dus dubbel geschikt om bij te komen.
Het is werkelijk prachtig!!! Ik kan me voorstellen dat dit de boel daar opfleurt!
Ja, dat hebben die bewoners goed gedaan!