Educatieve picnictafel

We liepen vandaag onze vaste wandeling eens andersom. En omdat ik het richtingsgevoel van een blinde cavia heb, leek het compleet nieuw allemaal.

Dus toen Pieter bijna aan het einde van de wandeling bij de Papaver vroeg: “Hee, is dat nieuw?” riep ik meteen “Nee hoor, staat er altijd al, maar we komen nu van de andere kant.”

Maar dichterbijgekomen bleek het wel degelijk nieuw te zijn. Wat leuk zo’n tafel met allerlei leerzaams aangaande de natuur 😀. Het was te koud om alle leerzame delen te lezen, maar dat komt nog wel een keer.

Loftrompetjes

Narcis - Wikipedia

Gisteren kregen wij van onze werkgever een doos met bolletjes toegestuurd. Zij waren al aangekondigd en het is allemaal heel symbolisch. Uit de bolletjes komen narcissen en die worden ook wel trompetbloemen genoemd. Van trompet is het maar een kleine stap naar loftrompet. En dat is de bedoeling: het managementteam steekt de loftrompet voor ons. Vanwege ons gezwoeg het afgelopen jaar aan de keukentafel, op de koude dan wel snikhete zolderkamer of in de gangkast; waar ook maar het thuiskantoor is ingericht.

Het is een mooi gebaar en ik ga ze zeker ergens in de grond stoppen. Maar het leukst vind ik de reactie van een (nogal gortdroge) collega op Workplace (een soort Facebook, maar dan op het werk). Hij schreef: “Bedankt voor de bloembollen! Er zat bij mij alleen geen recept bij. Moet ik ze eerst koken of kan ik ze ook gewoon rauw eten?”

Modderige toestand

Gisteren was het echt superlekker wandelweer. Opgewekt togen wij de Delftse Hout weer in. Het was een beetje jammer dat mijn hoge wandelschoenen een paar jaar gelden opeens kaduuk waren en ik nog geen nieuwe heb aangeschaft. De paden waren zo modderig dat ik kniehoog de spetters terugvond. Mijn sokken waren ook behoorlijk vies dankzij die lage schoenen. Toch maar eens werk gaan maken van een paar nieuwe.

Terug zijn we maar via een asfaltweg dwars door de Noordpolder gelopen. Dat wil zeggen tussen de kassen door. De Noordpolder is een glastuingebied waar de ondernemers proberen zo duurzaam mogelijk te werken. Ze gebruiken zonne-energie en aardwarmte zoveel als mogelijk is. De producten die zij hier kweken zijn potplanten, bloemen en groentes. Weer wat geleerd!

Lekker slapen

De bankgiroloterij had bedacht dat ik weer een prijsje nodig had. Dat klopte, want als ik te lang niets win, ga ik overwegen om op te zeggen. Dus lag er afgelopen week een pakje op de mat.

Nu ben ik altijd blij met pakjes, vooral als ze onverwacht komen en een verrassing herbergen. Dus ik scheurde het papier er snel af en zag een mooi doosje van Rituals. Dan kan het eigenlijk al niet meer misgaan.

Blij opende ik het doosje en trof daarin drie tubes/flacons/flesjes aan (ik weet nooit precies hoe dat allemaal heet). Het was een themaset en het thema was Sleep. Dat is Engels voor Slaap (Rituals denkt dat het dan beter verkoopt en misschien hebben ze wel gelijk).

Wat zit er in? Allereerst handcrème, zodat je met vette handen gaat slapen en met poezelige 20 jaar jongere handen ontwaakt. Als tweede een slaapserum, dat je op de voorhoofd en slapen moet kloppen. Doel is dat je er door ontspant (denk ik). En als laatste een spray die je op je hoofdkussen moet spuiten. Daarna moet je vijf minuten wachten, dus kennelijk zit er een of ander vergif in. Ik begrijp wel dat je prima slaapt daarna.

Nu had ik toch al nooit slaapproblemen, dus ik vrees dat ik als ik dit allemaal ga gebruiken helemaal mijn bed niet meer uitkom. Ik kijk het dus nog maar even aan. Die handcrème kan overdag ook wel en de spray zal ik eerst even op Pieters hoofdkussen testen.

Toch zeg ik de loterij voorlopig weer niet op, dus uiteindelijk werkt het wel!

Serendipiteit

Soms komt alles samen. Zo ook afgelopen week. Ergens in het voorjaar kreeg Pieter van zijn werkgever (de Technische Universiteit) een legpuzzel voorstellende een stukje van de TU-campus. De meningen hierover van zijn collega’s liepen wat uiteen (van “wat leuk” tot “toedeledoki in het vuilnisvat ermee”). De toedeledoki-collega aka vriendin E kwam vorige week bij ons eten en Pieter had net de puzzel klaar. Vriendin E was ontzet over het feit dat Pieter die puzzel daadwerkelijk gemaakt had, maar aan de andere kant kon zij hem nu meenemen en aan haar buurvrouw geven, die namelijk weer ontzet was geweest over het feit dat zo’n leuke puzzel bij E rücksichtlos in de vuilnisbak was verdwenen. Kortom, iedereen leek weer blij.

Vervolgens vertelde ik dat ik een nieuwe hobby aan het testen ben. Ik wil mijn restanten borduurzijde eens opmaken en ga daarmee (oude) ansichtkaarten versieren. Verbijsterd keek vriendin E. mij aan alsof ik ter plekke krankzinnig was geworden. Wat ik in vredesnaam met die ansichten zou gaan doen. Geen idee, inlijsten? Naar zielige mensen sturen? Bewaren? Weggooien? Ik zie nog wel.

Maar opeens had ik een lumineus idee. Bij die legpuzzel van de TU zat een ansichtkaart met hetzelfde plaatje. Snel heb ik er wat kleur aan gegeven met borduurzij en inmiddels is de kaart al onderweg. Hopelijk gaat hij niet meteen ’toedeledoki’, want ik voorspel dat het een collectors item wordt!