Month: januari 2024

Feestje

Hermieneke Werk

Gisteren was het precies 60 jaar geleden dat de Hartstichting werd opgericht. Reden voor een feestje en ik mocht ook komen als introducé.

Het feest vond plaats in een partycentrum vlakbij het kantoor. Het voelde even alsof ik naar m’n werk ging, maar dat is wel een beetje vreemd om 17 uur ’s middags.

Bij binnenkomst zag ik meteen allemaal bekende gezichten. Nou ja, voor zo ver dat mogelijk is, want ik heb eigenlijk nogal moeite om gezichten te herkennen. Daar zal ik nog een keer een ander blogje aan wijden.
Omdat iedereen een introducé had mogen uitnodigen, waren er ook veel onbekende gezichten (meest partners) en gezichten van vroeger (oud-werknemers zoals ik). Er was een quiz (hilarisch en dramatisch geëindigd op de 26e plaats met 38 teams), er was een buffet (heerlijk, je kon kiezen of combineren uit vier verschillende keukens), er was een fotograaf die groepsfoto’s maakte en de foto’s werden dan als koelkastmagneet afgeleverd: superleuk, ik heb in drie verschillende groepjes gefigureerd (mooie herinnering!) en er was muziek (veel te hard om bij te praten en veel te modern om op te dansen: minpuntje).

Alles bij elkaar was het een gezellige avond en was ik blij met de uitnodiging. Op naar de volgende 60 jaar, want er is nog veel werk te doen.

Zussendag

Hermieneke Familie, Geschiedenis, Kunst en cultuur, Uitstapjes

Afgelopen woensdag hadden zus F en ik voor het eerst in ons leven “zussendag”. Natuurlijk gingen we al die 60 jaar dat we al zussen zijn vaak genoeg samen op pad, maar nooit regelmatig. Nu we allebei niet meer werken is het tijd voor wat meer regelmaat 😀. Elke 3e woensdag van de maand gaan we er samen op uit. Behalve in maart en april, want dan hebben we al een ander gezamenlijk programma, maar daarover later meer.

Deze eerste keer deden we een beetje rustigaan. We begonnen met een lunch bij Van der Werff in Leiden. Even bijkletsen. Daarna op naar het SieboldHuis op het Rapenburg. Pieter en ik waren er al eens eerder geweest, maar F nog nooit. En deze keer was er ook meer te bekijken dan 3 jaar geleden.

Eerst bekeken we een film over het leven van Von Siebold. Dat was heel apart vormgegeven. Hij vertelde zelf over zijn leven in Japan met zo veel opschepperij dat ik haast niet kon geloven dat dit serieus bedoeld was. Ik hou het dus maar op een pastiche. In de 18e en 19e eeuw was Japan helemaal afgesloten van de buitenwereld. Alleen China en Nederland hadden een handelsovereenkomst. Von Siebold zat gedurende een periode van 6 jaar (tussen 1823 en 1829) in Deshima. Zogenaamd als arts, maar in werkelijkheid op bevel van de regering om zoveel mogelijk informatie over Japan door te sluizen. In die tijd verzamelde hij prenten, lakwerk, keramiek, fossielen, herbaria, geprepareerde dieren, munten, kleding, oude landkaarten en honderden andere schatten. Maar die landkaarten werden hem noodlottig. Zij werden gevonden terwijl von Siebold ze het land uit probeerde te smokkelen en toen kon hij zelf zijn biezen pakken.

Treurig detail is dat hij zijn (Japanse) vrouw en dochtertje moest achterlaten. Maar gelukkig (zegt hij zelf in de introductiefilm) kreeg hij in Nederland een nieuwe vrouw die hem een stuk of zes kinderen schonk. Eind goed al goed. Of zo. Ik zei toch al dat het een nare man was.

Het huis waarin het museum gevestigd is, is prachtig. Von Siebold zelf heeft er ook nog even gewoond, vertelt de website. De collectie is een allegaartje (zie boven), maar wel een mooi allegaartje! Aanrader voor als je in Leiden bent of naar Leiden wilt gaan.

Na afloop nog een drankje bij Vlot, een grandcafé op een boot en de eerste zussendag was een succes.

Mijn leesgewoontes

Hermieneke Boeken, Hobby's

Hoewel lezen mijn grootste hobby is – hobby is niet eens het goede woord, als het niet zo’n vreselijk jeukbegrip was, zou ik het een passie noemen – heb ik er nog nooit over geblogd. Misschien omdat het te vanzelfsprekend is. Maar daar komt vanaf heden verandering in.

Eerst maar eens mijn leesgewoontes bespreken. Ik lees meestal meerdere boeken tegelijk: een paar e-boeken op de tablet (boeken van mezelf en boeken van de bibliotheek), een paar papieren boeken en een luisterboek. Die laatste liggen in de woonkamer en in de slaapkamer. Verder lees ik uiteraard ook op het toilet, maar daar lees ik geen verhalen. Er staat een rijtje boeken met Franse lesjes en een paar met medische grappen. Maar meestal lees ik daar alleen de scheurkalenders (Fokke en Sukke en de scheurkalender van Japke D-Bouma. Beide aanbevelenswaardig).

Waarom lees ik eigenlijk meerdere boeken tegelijk? Ik moet zeggen dat ik geen idee heb. Dat is in de loop van de tijd ontstaan en het bevalt mij wel. Ik hou sowieso erg van afwisseling, dus dat zal een belangrijke reden zijn. Het luisterboek beluister ik tijdens het uitoefenen van een andere hobby. Dat is soms diamond painten en soms kleuren. Luisterboeken zijn niet heel gemakkelijk, want ze mogen niet te ingewikkeld zijn. Ik dwaal regelmatig af met mijn gedachten en dan moet ik het verhaal nog wel kunnen volgen. Verder moet de voorlezer een prettige stem hebben en niet teveel met gekke stemmetjes praten. Het is geen hoorspel, maar een boek. Daar ben ik erg streng in.

Wat lees ik momenteel?
E-boeken van mijzelf:
– Petite van Edward Carey (over het leven van Madame Tussaud). Categorie roman.
– Het huis aan de Herengracht van Jessie Burton (over een poppenhuis in Amsterdam). Categorie roman.
– Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili (over zes generaties uit een Georgische familie tussen 1900 en nu). Categorie roman.

E-boeken van de bibliotheek:
– Het messias-mysterie van Andreas Eschbach (over een tijdreiziger uit de 21e eeuw die waarschijnlijk video-opnames heeft gemaakt van Jezus) Categorie spannend.
– In haar schoenen van Jojo Moyes (over twee vrouwen die door hun sporttas per ongeluk om te ruilen in elkaars leven terechtkomen). Categorie feelgood.

Papieren boeken:
– Totaal 2 van Marcel van Roosmalen (verzameling van zijn beste columns, erg aan te bevelen!)
– De scheltopusik van Maarten ’t Hart (over een reuzenhazelworm, maar eigenlijk natuurlijk gewoon over een mooie vrouw). Een novelle uitgegeven voor De Literaire Boekenmaand van de Bijenkorf in 2003
– Had je nog willen wandelen? van J.J. Voskuil (verzamelde stukken uit al zijn boeken met als thema over wandelen). Categorie roman.

Luisterboek:
Op dit moment geen. Ik was begonnen met Kerst aan Willow Lake van Susan Wiggs (categorie feelgood mét kookrecepten), maar daar was geen doorkomen aan. Na vijf minuten kon ik al niet meer volgen wie wie was en wie familie van wie was. Ik ga nu Zes dagen proberen van Dani Atkins. Spannend en romantisch, over een verdwenen verloofde. Hopelijk bevalt dat beter.

Na deze introductie zal ik in het vervolg af en toe een blogje schrijven over boeken. Ik vind het zelf altijd leuk om bij anderen leesinspiratie op te doen, dus wie weet is dat wederzijds.

Lichtjes in Amsterdam

Hermieneke Kunst en cultuur, Uitstapjes

Voor ons jubileumfeest hadden we van mijn (inmiddels ex-)collega’s een uitstapje cadeau gekregen met als thema Licht. Naast de feestelijke verpakking met kaarsen en waxinelichtjes en een prachtige uitvouwbare kaart kregen we tickets voor Fabrique des Lumières en voor het Amsterdam Light Festival. Afgelopen zaterdag was het zo ver en gingen wij het cadeau verzilveren. Wij hadden er zelf nog een hotelovernachting en een diner bijgeboekt. Even een ultrakorte vakantie!

We startten met Fabrique des Lumières dat gevestigd is in de oude gasfabriek. Het is moeilijk te omschrijven wat het nu precies is. Zelf noemen zij het kunst die tot leven komt en dat is wel adequaat. Maar het is veel meer. Kunst wordt op een audiovisuele manier gepresenteerd overal om je heen onder begeleiding van geweldige muziek. Je zit (of staat, maar wij konden gelukkig een zitplaats bemachtigen) middenin een grote ruimte waar overal om je heen (muren en vloer) gedigitaliseerde kunst wordt geprojecteerd. Het is allemaal continu in beweging. Het zal wel volslagen onduidleijk zijn, maar ik kan het niet goed beschrijven. Er waren twee voorstellingen, de ene ging over Gaudi en de andere over Dalí. Gaudi werd ondersteund door o.a. muziek van Francis Poulenc (het stabat mater) wat vooral Pieter erg mooi vond en Gaudí werd begeleid door Pink Floyd (meer mijn muziek). De combinatie van beeld en geluid overal om je heen was heel indrukwekkend. Ik heb geen foto’s of filmpjes gemaakt, want dat wordt toch nooit mooi en neemt een deel van de beleving ook weg. Op de website van Fabrique des Lumières kan je wel wat mooie afbeeldingen vinden om een beetje een idee te geven.

Na de lunch bezochten wij – geheel op eigen initiatief, geen onderdeel van het cadeau – de Nieuwe Kerk waar een tentoonstelling over Indonesië was. Een mooi overzicht over dit bijzondere land met een ‘woke’ insteek. Zorgvuldig gekozen beschrijvingen van wat daar allemaal heel erg mis is gegaan vanaf de tijd van de VOC tot nu. Maar ook heel veel aandacht voor de prachtige natuur en cultuur. Ook al een aanrader.

Om 17 uur stapten we in een rondvaartboot om in ongeveer een uur tijd langs de kunstwerken van het Amsterdam Light Festival te varen. Een vrolijk meisje was onze gids en de schipper die de boot door de grachten manoeuvreerde deed voor vertrek zijn goede daad al door een zeurende Brabander met drie metgezellen van boord te zetten. De man had begrepen dat er een toilet aan boord was en toen bleek dat dat niet het geval was, begon hij daar enorm over te zemelen. De schipper zei: “Daar kunnen we nog een uur over doorgaan, maar er is geen toilet. In de boot naast ons wel, dus stap maar gauw over.” En dat deed hij. Weliswaar onder luid protest, maar zijn gegeneerde groepsgenoten sleepten hem snel mee.

We voeren langs zo’n 20 kunstwerken in en naast de grachten. Het thema van dit jaar was het effect van technologie en kunstmatige intelligentie (‘AI’) op ons alledaagse leven. Sommige werken waren wat verder gezocht dan andere, maar het was sowieso heel leuk om langs alle verlichte werken te varen onder het genot van een glaasje glühwein en met de toelichting van onze gids. Ook hier heb ik geen foto’s gemaakt, maar verwijs naar de website voor een visueel beeld.

Het was een heerlijke dag die wij afsloten met een lekker etentje bij een Italiaan niet al te ver van ons hotel. Het enige minpuntje was het verlies van één van mijn oorbellen, die kennelijk ergens tussen restaurant en hotel uit mijn oor was gevallen. Ondoenlijke zaak om die terug te vinden, dus jammerdebammer.