Gisteren was het eten geblazen. Ik had met mijn zus afgesproken om samen te lunchen in Leiden, bij Woods. Het was een enorm gedoe om er te komen, want een van de belangrijke bruggen over de Vliet was afgesloten. We stonden vanaf de begraafplaats (waar we even het graf van onze ouders hadden bezocht. Alles zag er mooi uit, maar er woont wel een mol naast) in de file.

Maar ons (on)geduld werd beloond met een fantastisch plekje aan het water en een heerlijke lunch. Dat het verder ook nog gezellig was, is geen verrassing, maar wel belangrijk.

’s Avonds hadden we een eetafspraak met vrienden. We hadden een tafeltje gereserveerd bij Nayolie in Voorschoten. Niks ten nadele van Voorschoten, maar het is een vrij onbetekenend dorp. Je verwacht er geen bijzondere horeca eigenlijk. Nayolie daarentegen is een heel speciaal restaurant. De chefkok Kelvin Lin krijgt waar hij ook een restaurant opent, zulke goede recensies dat hij daarna overstroomd wordt door gasten. En terecht. In 2019 was hij net neergestreken in Voorschoten en hij won de Gouden Pollepel van het AD al.

Hij houdt het heel kleinschalig in verband met corona, dus er zijn 3 tefeltjes per avond. We boften gisteren natuurlijk enorm met het weer en zaten heerlijk op het Kerkplein tussen de kerk en de HEMA 😀. Van 19 tot 24 uur genoten we van overheerlijke Aziatische gerechtjes met bijpassende wijnen. Het was bijzonderder dan wat ik ooit ergens anders heb gegeten. Kelvin combineert allerlei smaken in één gerecht, zoekt er de beste wijn bij en het is allemaal even heerlijk.

De dag eindigde met een fietstocht van Voorschoten weer terug naar Delft. En dat was heel fijn na al dat voedsel dat ik had verstouwd. Het was nog ruim 25 graden, echt heerlijk fietsen langs het Rijn-Schiekanaal. Wat een heerlijke dag!