Van alles en nog wat

Wat een lekker weer de laatste week. Daar heb ik flink van geprofiteerd met diverse uitstapjes. De eerste was op 26 april met een aantal (ex-)collega’s. Na lange tijd pakten we het Stappen en happen weer op. Dat betekent na werktijd een wandeling van anderhalf tot twee uur met na afloop samen eten in een restaurant. Deze keer hadden we Den Haag uitgekozen en na een redelijk beknopte wandeling door het Haagse Bos eindigden we bij een Indiaas restaurant. Zoals altijd was het gezellig. Het wordt steeds meer een reünie, deze keer met drie ex-collega’s die inmiddels elders werken of met pensioen zijn en drie collega’s die nog wel bij de Hartstichting werken. Maar de draad wordt even gemakkelijk weer opgepakt en we hadden het heel gezellig. Meteen voor de volgende twee maanden nieuwe afspraken geprikt 😀

Zaterdag ploggen met vriendin L in Leiden. Gezellig en goed voor de omgeving 😀. Uiteraard ook tijd uitgetrokken voor een lunch op een zonnig terras. Jammer wel dat sommige zure dames ons op minuscule papiertjes meenden te moeten wijzen, die wij nog moesten opprikken. Vriendin L zei pinnig: “Dat kunt u zelf ook oprapen.” Maar dat kon kennelijk niet, want het was niet hun afval. Nee, alsof het wel ons afval is 😛. Later bedachten we dat de dames waarschijnlijk meenden ons een enorme dienst te bewijzen met hun aanwijzing. En waarschijnlijk dachten ze ook dat we een taakstraf hadden. In elk geval keken ze zo.

Zondag met Pieter 17 kilometers op de wandelteller gezet. Eerst een stuk stadswandeling door Dordrecht, daarna met de waterbus door naar Zwijndrecht. Daar gewandeld door een prachtig natuurgebied. We mochten niet overal lopen omdat er gebroed werd, maar dat was niet erg. Genoeg mooie paadjes over. Langs Kijfhoek, een groot rangeerterrein van de NS weer terug naar station Zwijndrecht en naar huis. Prachtige dag, rood verbrand in de nek 😱

En vandaag moest ik mijn vrije dinsdag weer vieren. Dat deed ik samen met vriendin K te beginnen in Clingendaal. Vanuit verschillende kanten kwamen we daar aan op de fiets. Toen we elkaar uiteindelijk gevonden hadden, bewonderen we de Japanse tuin waar het enorm druk was. Logisch want die tuin is maar zes weken per jaar open. In park Clingendaal was het een stuk rustiger. Na een rondje wandelen was het tijd voor een lunch (uiteraard…). Na een heerlijk fietstochtje – het weer was echt veel aangenamer dan voorspeld, ik had voor niks een dikke sjaal en handschoenen meegenomen – kwam ik helemaal uitgerust en klaar voor de rest van de week weer thuis.

In de Japanse tuin

Rotterdam, mijn stadje

Gisteren was het heerlijk wandelweer, dus wij gingen op pad in Rotterdam. Nadat ik 2 wandelingen had afgekeurd, de ene omdat hij op een parkeerplaats in Barendrecht startte en de andere omdat er geen horeca onderweg was én het pontje niet vaart op zaterdag, werd het een Groene Wissel uit de WandelZapp (een enorm fijne wandelapp, gratis tip voor wandelliefhebbers).

Eerst door de stad met veel boten en bruggen. Altijd mooi en mijn Rotterdamse hart sprong op.

Daarna werd ik keihard geraakt door een monument bij de plaats waar vroeger Loods 24 had gestaan en van waaruit in 1942 en 1943 Joodse kinderen tussen 1 maand en 12 jaar zijn gedeporteerd en later in Auschwitz of Sobibor zijn vermoord. Een monument met 686 namen met de leeftijden van de kinderen waarvan deze gegevens bekend zijn. En een onbeschreven plaat om de kinderen die niet bij naam bekend zijn te eren. Op de platen met namen en leeftijden zijn ook bloemen aangebracht. Heel indrukwekkend en ik had het nooit eerder gezien.

Langs het Entrepotgebouw met een beeld van Lodewijk Pincoffs, een Rotterdamse havenbaron (1827-1911) die volgens het bordje bij zijn beeltenis “so much glory” verwachtte, maar slechts “so much shame” kreeg. Geen idee waarom dat was, maar hij is er niet jong door gestorven. Wikipedia leert mij dat hij valsheid in geschriften en bankbreuk heeft gepleegd, dus helemaal onterecht is al die schande kennelijk niet.

De wandeling ging verder. Langs de Hef, de oude spoorbrug (volledige naam: Koningshavenbrug) die overbodig werd dankzij de Willemsspoortunnel in 1993. Het is nu een Rijksmonument. Vlakbij troffen we een mooi stukje nieuwe kunst in een verwaarloosd groenstrookje.

Via het mooie Kralingen (waar ik een prachtig huis te koop spotte, net buiten budget) liepen wij door naar de Kralingse Plas. De route leidde ons er helemaal omheen waarna we terugliepen naar het station. Met 18 kilometer in de benen was dat ook wel weer fijn!

Vrije dinsdag

Sinds 1 april (en het is geen grap) ben ik minder uren gaan werken. Na een eindeloze wisseling van uren – ik werk nu ruim 13 jaar bij de Hartstichting en ben voor de 6e keer van aantal uren gewisseld – ben ik nu aanbeland bij 24 uur per week. Wat heerlijk! Vandaag was mijn eerste vrije dinsdag.

Ik had dus geen idee wat ik met die zee van tijd aanmoest. Nou ja, dat is natuurlijk niet waar, maar waar zou ik eens mee beginnen? Eerst lekker uitgeslapen, toen op mijn gemak koffie gedronken en met de poes gekroeld. Totdat die ging spugen (waarvoor hij gelukkig eerst naar de keuken holde). Toen dat was opgeruimd, was ik alweer moe en aan koffie toe. Omdat ik mijn plan om naar een borduurwinkel in Leiden te gaan moest uitstellen vanwege dat akelige treinongeluk bij Voorschoten, heb ik eerst maar eens een bezoek aan de kapper gebracht. Dat was ook wel weer nodig!

’s Middags van het mooie weer geprofiteerd en een flinke wandeling door de Delftse Hout gemaakt. Dat smaakte vooral naar meer zonnige dagen en leuke wandelroutes.

Ik kan er wel aan wennen, zo’n vrije dinsdag elke week.

Potsdam

Na 3 dagen in Berlijn werd het tijd om te verkassen. Hoewel het weer niet helemaal meewerkte, hebben we toch een redelijke indruk van de stad gekregen. Voor zo ver dat natuurlijk mogelijk is in zo korte tijd.

Potsdam is veel overzichtelijker. We maakten een wandeling van 12 kilometer door de stad naar buiten. Het park van Sans Soucis door en weer terug naar het centrum.

Na een korte pauze in het hotel gingen we naar het museum Barberini. Dat was een goede keuze, want daar heeft ene puissantrijke Hasso Plattner een collectie impressionisten bij elkaar gekocht waar je u tegen zegt. Vooral de uitgebreide serie met sneeuwlandschappen maakte veel indruk. Wat ik ook erg goed aan het museum vond, is de toelichting bij elk schilderij. Niet alleen wat het voorstelt, maar ook uitleg over hoe de schilder het gemaakt heeft. Met een horizontale toets voor het weiland en krulletjes voor de bomen bijvoorbeeld. Echt een aanrader voor als je een keer in de buurt bent.

Continue reading

Marskramerpad

Gisteren liepen wij etappe 19 van het Marskramerpad. Dat is een LAW (Lange-Afstand-Wandelpad) van 20 etappes. Deze etappes voeren je van Bad-Bentheim in Duitsland naar Scheveningen. Wij sloegen etappe 1 t/m 18 over en liepen van Leiden naar Wassenaar. Dit alles was bedoeld om mijn nieuwe, hoge wandelschoenen in te lopen voordat wij naar Zuid-Limburg vertrekken.

De start in Leiden voerde ons langs de Lorenzhof, het verzorgingshuis waar mijn moeder de laatste 10 jaar van haar leven woonde. Sweet en minder sweet memories. In elk geval leuk om weer eens door de wijk van mijn jeugd te wandelen. Even verderop langs Cronesteyn, (sweet) memories voor Pieter, aangezien zijn oma daar heeft gewoond.

Dwars door Voorschoten (goede lunchplek bij Floris V) liepen we naar Wassenaar. Mooie groene wandeling, we kwamen op plekken waar we nooit eerder waren. Dat vind ik misschien nog het leukste van wandelen: hoe dichtbij ook, er zijn altijd onbekende paden en gebieden. Via landgoed De Horsten wandelden wij koninklijk verder richting het eindpunt: de bushalte naar Den Haag Centraal. En wat een bof: na 2 milliseconden kwam de bus en eenmaal op het station stond ook de trein al klaar voor vertrek. Zulk vlot OV maak je tegenwoordig niet vaak meer mee 😀

En wat betreft het inlopen der schoenen: is redelijk goed gegaan. Na een uur kreeg ik drukpijn aan één enkel en heb ik de veters wat losser gedaan. Daarna ging het een hele tijd beter, maar het laatste half uur knelde het toch weer. Ik moet dus nog wat experimenteren met hoe strak de veters en door hoeveel lusjes ik ze haak. Thuisgekomen bleken de veters van de schoen waar ik geen last van heb los te zijn gegaan zonder dat ik dat heb gemerkt. Misschien is dat de oplossing?

De start van het wandelseizoen

Meteen maar met het resultaat beginnen

Na een lange winter met uitsluitend korte wandelingetjes hebben we afgelopen weekeind een doorstart gemaakt. Omdat we in augustus de wandelvakantie in Limburg gaan herkansen, moet er getraind worden.

We begonnen met een versterkende lunch in Scheveningen bij La Galleria. Daarna een heel eind noordwaarts langs het strand gelopen. Wat was de zee ontzettend vies 😩. Geluk bij een ongeluk: het was nog te fris om al pootje te baden.

Toen we genoeg van het zand hadden, sloegen wij rechtsaf de duinen van Meijendel in. Daar is het altijd heerlijk lopen. Een paar keer was het zoeken naar het juiste pad, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na 3 uur en bijna 15 kilometer waren we weer terug bij ons startpunt. De tram naar Delft stroomde vol met strandgangers en we zaten hutje-mutje. Maar dat was eigenlijk de enige dissonant op deze dag.

Lente

Het was de afgelopen tijd heerlijk weer, je voelt de lente in de lucht. Ik heb er van geprofiteerd. De twee keer uitgestelde wandeling Delftse Hout met lunch bij Café du Midi met collega’s Q en P had niet beter getimed kunnen zijn dan afgelopen vrijdag. Het was druk, dus we moesten een tijd wachten op een tafeltje. Collega Q en de serveerster kregen een innige band. Steeds als Q op sprong van ons wachtbankje en op een leeggekomen tafeltje afvloog, werd zij teruggezonden door de pittige (wel heel aardige) serveerster met de woorden: “Nee, dit is een tafeltje voor 2 personen, niet voor 3.” Maar uiteindelijk zaten we op de beste plek 😀. Geduld is een schone zaak.

Gisteren met vriendin K in Den Haag gewinkeld en geluncht. Ook weer zo’n vaak uitgestelde afspraak, maar nu kon het. Vriendin K is goed geslaagd, ik nog niet. Zij wilde een jurkje. Voor een bruiloft in de zomer en ik was op zoek naar gouden laarsjes. Dat laatste is lastig, want ik wil eigenlijk gewoon de laarsjes die ik had. Die waren perfect, maar na 2 keer nieuwe hakken kon het echt niet meer. Met pijn in het hart gooide ik ze weg en vind dan maar eens een waardige vervanging. Mission impossible. Maar toen ik weer thuis was, stuurde K mij een link naar Mansfield met redelijk perfecte gouden laarsjes. Deze week ga ik even bij de winkel kijken. Ik heb weer hoop!

Thuis zijn we weer in verbanning op zolder, omdat de parketvloer een onderhoudsbeurt heeft gehad. Daarna mag je er 24 uur niet op lopen. Lastig is dat we dan dus ook niet in de keuken kunnen komen. Heel vervelend….’s avonds lekker uit eten dus. En de vloer ligt er weer prachtig bij.

Vandaag lijkt ook weer een mooie dag te worden. Ik ga ervan genieten!

Zondag wandeldag

Elke keer vrees ik dat het de laatste mooie dag van de toch al niet zo mooie zomer zal zijn. Dus dan wil ik ervan profiteren en stel een wandelingetje voor. Zo ook vandaag.

We stapten eerst op de fiets en reden naar ’t Woudt. Dat is een schattig klein durp met 1 kerk, 1 herberg en ongeveer 3 huizen. Daar startte de wandeling. 15 kilometer voornamelijk langs water gelopen. Langs kassen en maïsvelden en het laatste stuk dwars door velden via een kleine 100 piepkleine bruggetjes over slootjes. Na de eerste paar kilometers was het lunchtijd en zaten we bij Eetcafé de Bonte Haas prima. Het was er stikdruk en de bediening liep zich het schompes. Maar geen haast hebben hoort ook bij wandelen.

Tevreden fietsten wij weer naar huis. Wat een mooie laatste zomerdag. Of misschien was het wel helemaal niet de laatste mooie zomerdag 😀. Nog beter!

Dag 1 t/m 3 in Delft

Het is natuurlijk geen Zuid-Limburg, maar vanuit Delft kan je ook leuk wandelen. Op de eerste dag liepen we van Voorschoten door de Vlietlanden naar Leidschendam.

Dag 2 was voor het flinkere werk: van Katwijk naar Scheveningen.

En toen waren we zo moe dat dag 3 een lummeldagje werd. De cholerasingelwandeling in Rotterdam (slechts 8 kilometer) en inkopen doen bij Bever: wandelschoenen en -sokken voor mij, een rugzakje voor Pieter, een pet en nog een buff voor mij. Ik heb een ideale pet die open is aan de achterkant. Ik ben al jaren op zoek naar een vervanging en denk dat ik die nu heb gevonden. Gelukkig maar, want sinds Pieter de fietspomp op mijn oude heeft gelegd, zitten daar enorme smeervlekken op. Echt tijd voor een nieuwe dus.

Die cholerawandeling voerde ons langs diverse singels. Samen vormen die singels een lint van waterlopen aangelegd in de 19e eeuw rondom de oude binnenstad. Dit ‘Waterproject’ moest een oplossing bieden voor de problemen die in de 19e eeuw ontstonden door de explosieve groei van de ‘buitenstad’. Dit ging gepaard met belabberde hygiënische omstandigheden en een slechte waterkwaliteit: een dankbare voedingsbodem voor de cholerabacterie. Behalve het verbeteren van de waterkwaliteit diende het Waterproject als ordening voor de stedelijke groei en verfraaiing van de omgeving. De wandeling loopt door de oudste buitenwijken van Rotterdam.

En zo kwamen wij op drie achtereenvolgende dagen op plekken vlakbij Delft waar we nog niet eerder waren geweest.