Gisteren liepen wij etappe 19 van het Marskramerpad. Dat is een LAW (Lange-Afstand-Wandelpad) van 20 etappes. Deze etappes voeren je van Bad-Bentheim in Duitsland naar Scheveningen. Wij sloegen etappe 1 t/m 18 over en liepen van Leiden naar Wassenaar. Dit alles was bedoeld om mijn nieuwe, hoge wandelschoenen in te lopen voordat wij naar Zuid-Limburg vertrekken.

De start in Leiden voerde ons langs de Lorenzhof, het verzorgingshuis waar mijn moeder de laatste 10 jaar van haar leven woonde. Sweet en minder sweet memories. In elk geval leuk om weer eens door de wijk van mijn jeugd te wandelen. Even verderop langs Cronesteyn, (sweet) memories voor Pieter, aangezien zijn oma daar heeft gewoond.

Dwars door Voorschoten (goede lunchplek bij Floris V) liepen we naar Wassenaar. Mooie groene wandeling, we kwamen op plekken waar we nooit eerder waren. Dat vind ik misschien nog het leukste van wandelen: hoe dichtbij ook, er zijn altijd onbekende paden en gebieden. Via landgoed De Horsten wandelden wij koninklijk verder richting het eindpunt: de bushalte naar Den Haag Centraal. En wat een bof: na 2 milliseconden kwam de bus en eenmaal op het station stond ook de trein al klaar voor vertrek. Zulk vlot OV maak je tegenwoordig niet vaak meer mee 😀

En wat betreft het inlopen der schoenen: is redelijk goed gegaan. Na een uur kreeg ik drukpijn aan één enkel en heb ik de veters wat losser gedaan. Daarna ging het een hele tijd beter, maar het laatste half uur knelde het toch weer. Ik moet dus nog wat experimenteren met hoe strak de veters en door hoeveel lusjes ik ze haak. Thuisgekomen bleken de veters van de schoen waar ik geen last van heb los te zijn gegaan zonder dat ik dat heb gemerkt. Misschien is dat de oplossing?