Van Turijn naar Limoges

20 augustus 202520 augustus 2025 Hermieneke Boeken, Vakantie

Verder met het vakantieverslag. Het volgende deel van de vakantie ging van Turijn naar Limoges met twee tussenstops. Het was nog knap lastig om Turijn uit te komen. Dat bleek deels ook te komen doordat de Italiaanse spoorwegen niet scheutig zijn met informatie over de Franse treinen. Uiteindelijk lukte het ons om plaatsen in de trein naar Lyon te reserveren. En Lyon op zijn beurt is een leuke stad, echt de moeite van een bezoek waard. In Montpellier rekenen ze Lyon tot Noord Frankrijk, maar wij vinden het vrij zuidelijk liggen.

Na Lyon verbleven we in Clermond Ferrand. Daar bezochten wij het Michelin Museum, van de banden en Bibendum, de inmiddels afgeslankte mascotte van Michelin. In tegenstelling tot mijn verwachting was het een heel interessant museum. Ik heb er een rare tic van overgehouden, namelijk dat ik nu overdreven interesse in autobanden heb ontwikkeld. Vooral voor die van vrachtwagens en tractoren. Hopelijk gaat het vanzelf weer over.

De laatste etappe die ik vandaag wil bespreken bracht ons naar Limoges. Sinds ik op mijn 15e De Porseleinboom-trilogie (over een porseleinfabriek) las van Olaf J. De Landell wil ik al naar Limoges. Eindelijk waren we er een keer zo dichtbij dat het onvermijdelijk was. En guess what? Het viel niet tegen! Ik ging natuurlijk uitsluitend voor het Porseleinmuseum en dat was inderdaad geweldig! Eerst een introductie over het proces van porselein maken en daarna een museum met een geweldige collectie porselein. Niet alleen uit Limoges zelf, maar ook uit o.a. China, Delft (natuurlijk) en nog veel meer. In een klein winkeltje in de stad heb ik porseleinen oorbellen gekocht en ik ben de trilogie over de Porseleinboom gaan herlezen. Nog een meevaller: ook de boeken vallen na zoveel jaren van idealisering niet tegen.

Van Parma naar Turijn

7 augustus 20257 augustus 2025 Hermieneke Hobby's, Vakantie

En voort gingen wij. Van Milaan per trein naar Parma (lekkere kaas en ham) en door naar La Spezia. Aldaar wilden wij Cinque Terre bezoeken: vijf schattige dorpjes tegen de rotsen geplakt met schilderachtige, kleurige huisjes. Wij gingen wandelen van Monterosso naar Vernazza. Een mooie wandeling, daar niet van, maar we liepen ongeveer in een file, zo druk was het. Een echte tourist-trap. Blijmoedig kochten wij een paar ansichtkaarten met postzegels. Later bleek dat dat commerciële postzegels waren, die niet in de gewone, rode brievenbus mochten, maar alleen in een oranje. We hebben stad en land afgezocht, maar overal waar zo’n oranje brievenbus zou staan, was de bijbehorende winkel gesloten, failliet of onvindbaar. Uiteindelijk lukte het ons om de kaarten toch nog op de post te sturen, maar tot op heden zijn ze nergens aangekomen.

Van La Spezia gingen wij op aanraden van onze buren naar Turijn. Dat was een goede tip. Turijn is een leuk stadje en heeft een prachtig Egypte-museum, het Museo Egizio. Het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden past er met gemak 100 keer in. Ik raakte geobsedeerd door de hiërogliefen en ben nu op zoek naar een cursus om mij daar verder in te verdiepen. Ik wilde eigenlijk ook nog de lijkwade van Turijn bezichtigen, maar kwam er nog net op tijd achter dat dat een kopie was. Nu geloof ik al niet dat de originele lijkwade echt is, dus die kopie hebben we maar aan ons voorbij laten gaan.

Milaan

28 juli 202528 juli 2025 Hermieneke Vakantie

We begonnen in Milaan met onze reis. Nou ja, eigenlijk begonnen we in Delft natuurlijk en reisden via Schiphol naar Milaan. Een mooie stad, maar ik werd er niet echt door gegrepen. Misschien doordat ik op de eerste avond totaal werd opgegeten door piepkleine mugjes, die bulten achterlieten die 100.000 keer zo groot werden als zij zelf?

Toch was er genoeg om te bewonderen en je over te verwonderen. In beide categorieën heb ik wat plaatjes uitgezocht. In volgorde: het traditionele Italiaanse koffiepotje, maar dan geschikt voor inductie, een oude telefooncel, wat extra groenvoorziening (ze doen reuze hun best in Milaan), een mooie deurknop, instructie voor de hondjes, scooters en een souvenir voor onze letterbak (op dag 1 gekocht, dus dat gaf enorm veel rust de rest van de reis) en de koepel van het superdeluxe winkelcentrum waar de merknamen je om de oren vlogen (en waar ik niets heb gekocht, zelfs geen winkel in ben geweest).

In Milaan hadden we ook meteen het mooiste verblijf van de hele vakantie en dat is eigenlijk niet de goede volgorde, want verder viel het daardoor toch overal een beetje tegen. We zaten in een appartement van een hipster (zie koffiepotje) en dat was ruim, fijn van sfeer, voorzien van prima bedden en in hartje centrum. Best een goede start van onze vakantie.

Vakantie 2025

27 juli 202527 juli 2025 Hermieneke Vakantie

We waren 2 1/2 week op vakantie. Het was heerlijk om weg te zijn, maar ook weer heerlijk om thuis te komen. Op het kaartje zie je de route die we (voornamelijk) per trein hebben afgelegd. De plaatsnamen ontbreken, dus dat is een leuke puzzel. Alleen de heenreis (ik verklap: naar Milaan) hebben we gevlogen. Steeds twee of drie dagen ergens gebleven en de stad verkend, gewandeld, musea bezocht. Ik zal de komende tijd een paar hoogte- en dieptepunten delen.

Huis van Delft (2)

4 juli 20254 juli 2025 Hermieneke Delft, Kunst en cultuur, Werk

Gisteren was de zomerborrel van Delft Marketing (waar de VVV-winkel onder valt. Voorafgaand daaraan kregen we een rondleiding door het Huis van Delft, waar ik al eerder over schreef. Toen (in 2021 nota bene) kon ik nog niet vermoeden dat dat mijn toekomstige werkplek zou worden (en ook niet dat het nog zo eindeloos lang zou duren). Maar na de zomer is dan zo ver: we gaan als VVV verhuizen van de stationshal naar het Huis van Delft. Onze toekomstige ruimte is dan klaar, dus die planning lijkt reëel. Het hele gebouw moet in elk geval begin 2026 gereed zijn.

Wij komen in het midden van het gebouw met aan de linker- en de rechterkant de Innovation Gallery. Ik citeer nog maar eens de website: Het unieke van de Innovation Gallery is dat iedereen welkom is, de ruimte is vrij toegankelijk, en biedt – ook door de organisatie van educatie-projecten – de bezoekers een interessante inkijk in de wereld van wetenschap, technologie en kunst. Zo ontstaat er een Huiskamer in Huis van Delft, waar Delftenaren en bezoekers aan de stad welkom zijn. Ik voeg hier aan toe, dat de ingang van de VVV tevens de ingang van de Innovation Gallery is. Wij rekenen dus op veel bezoekers, niet alleen toeristen, maar ook Delftenaren.

Links en rechts komen twee ruimtes met een verschillend thema. Links ligt de nadruk op Delfts Blauw met het enorme kunstwerk van Job Smeets waarin de Canon van Delft wordt verbeeld. Het bestaat uit tegels voornamelijk in Delfts blauw en bedekt een oppervlakte van ruim 2.000 vierkante meter. Hoe langer je ernaar kijkt, hoe meer je ziet. Werkelijk prachtig! Op de website van het Huis van Delft zie je er een foto van, maar die durf ik hier niet te plaatsen vanwege copyrights. Rechts van de VVV-ruimte komt band met het huis van Oranje aan bod. Hoe dat er precies uit komt te zien, is mij nog niet duidelijk, want dat was nog een redelijke bouwplaats. Ook het Auditorium daar weer naast is nog niet klaar. Het wordt wel een mooie plek voor voorstellingen.

In het midden komen wij van de VVV. We krijgen tien keer zo veel ruimte als we nu hebben, wat zal dat heerlijk zijn! Hopelijk ook minder OV-vragen, als we duidelijk los staan van het station. Het zal nog wel even flink buffelen zijn voordat we echt verhuisd zijn, maar ik geloof wel dat we er allemaal heel veel zin in hebben.

En ook belangrijk: de zomerborrel bij De Gist was heel gezellig!

Tandartsenleed

2 juli 20253 juli 2025 Hermieneke Actueel, Delft, Huis, tuin en keuken, Vroeger

Vandaag ging ik naar de tandarts. Mijn relatie met tandartsen is niet heel best, zelfs al zijn sommigen van mijn beste vrienden tandarts van beroep (nou ja, eentje eigenlijk). Dat ik geen sterk gebit heb, helpt niet, maar het is toch vooral het schrikbewind van de twee tandartsen uit mijn jeugd. En dan ben ik niet eens bij de schooltandarts geweest; in elk geval niet dat ik mij kan herinneren.

De eerste gezinstandarts was al bijna met pensioen en in mijn kleuterogen dus stokoud. Hij had nog een trapboor en mishandelde daar mijn arme melkgebit pijnlijk mee. Als troost kreeg ik dan een foeilelijk plastic beestje uit een vieze, glazen pot.

Na zijn pensionering kwam er een jonge, moderne opvolger, die uiteraard al het werk van zijn voorganger afkeurde en opnieuw ging doen. Deze jonge, moderne tandarts was een enorme bullebak, die niet alleen tegen zijn (talrijke) assistentes grauwde en snauwde, maar ook tegen zijn vrouw, die hen verving als er weer eens eentje was weggelopen of ontslagen. Ook zijn patiënten ontzag hij niet. Ik was doodsbang voor hem. Dat mijn natuurkundeleraar op de middelbare school op hem leek, was voor geen van beide heren een pluspunt. Mijn zus en ik gingen met elkaar mee naar afspraken om elkaar in de wachtkamer mentaal te steunen. Dat vond de tandarts bespottelijk en hij beet de zus-zonder-afspraak dan toe: “Waarom ben jij er ook? Je hebt toch geen afspraak!”

Aan deze nachtmerrie kwam pas een eind toen huisgenoot P en ik gingen samenwonen in Rotterdam en hij aldaar een tandarts zocht en vond. Een jonge, net afgestudeerde tandarts, die de helft van de tijd kunstenaar was: dat klonk leuk en daar wilde ik ook wel patiënt worden. Tandarts H hielp mij van mijn doodsangst af en daar ben ik hem nog steeds innig dankbaar voor. Dat deed hij door enorm te babbelen tijdens de behandeling (afleiding), door zijn handigheid, waardoor alles vrijwel pijnloos verliep (uitgezonderd een enkele wortelkanaalbehandeling) en door mij van mijn kaakprobleem te verlossen met behulp van een kaakspalk (ook wel de Kalkspaak genoemd).

Maar we wonen inmiddels al ruim 30 jaar in Delft en worden een dagje ouder, dus het leek wel handig om een tandarts in Delft te zoeken. Vlakbij in het centrum zit een grote praktijk waar nog plek was en twee jaar geleden waagden wij de overstap. Voor het eerst in mijn leven bezocht ik de mondhygiëniste, leerde nog beter poetsen en de nieuwe tandarts joeg mij geen angst aan.

Tot vandaag. Toen vertelde zij mij dat ik – waarschijnlijk – twee ontstekingen onder de wortels van de kanaalbehandeling heb. Schrik-op-schrik, hoe blijft een mens gezond? Nu heb ik in september een afspraak bij de wortelkanaalbehandelingsspecialistentandarts in de praktijk voor een advies. En naar ik vrees zal daar een verschrikkelijke behandeling uit voortvloeien zodat ik weer terug ben bij nul (de trapboorangst).

Eerst maar even met vakantie….

“Wij zijn Delft”

8 juni 2025 Hermieneke Actueel, Delft, Kunst en cultuur

“Wij zijn Delft” is het nieuwe project van René Jacobs, beeldend kunstenaar in Delft. Zijn atelier en galerie ART Jacobs is gevestigd in de straat achter ons; ik kom er bijna dagelijks langs.

Op 15 december 2025 is het de 350e sterfdag van Johannes Vermeer (een andere beroemde Delftse kunstenaar). Op doe dag moet het project klaar zijn en in het Vermeer Centrum worden onthuld. Vrijdag 16 mei is er een begin gemaakt aan dit kunstwerk door mevrouw Mies Warfffemius, de oudste inwoner van Delft, zij is 106 lentes jong. Zij plaatste het eerste poppetje van de 110.851 poppetjes die het geheel gaan vormen. Als al die poppetjes geplaatst zijn, ontvouwt zich een “Gezicht op Delft”. Het sluitstuk – de laatste twee poppetjes – zullen geplaatst worden door de ouders van een dan net geboren kind. En rond is de cirkel.

Die 110.581 poppetjes zijn niet willekeurig gekozen: het is het verwachte aantal inwoners van Delft op 15 december a.s. (met of zonder Alexander Pechtold, onze nieuwe burgervader als alles volgens plan verloopt). Iedere inwoner van Delft is uitgenodigd om een poppetje te plaatsen en zo zijn/haar bijdrage te leveren aan het project. Ik ga dat zeker doen binnenkort.

Wandelen in Delft

17 mei 2025 Hermieneke Delft, Wandelen, Werk

Nu ik als promotor voor Delft ben aangesteld, mag ik Delft nog beter leren kennen. Vanuit het VVV bezoek ik de highlights en dat is verrassend leerzaam. Een paar weken geleden sloten collega M en ik aan bij een stadswandeling met Gildegids A. Wij bleken de enige aangemelden te zijn, dus A. kon helemaal los gaan. Wij hadden al wat basiskennis, dus zij dook meteen de diepte in. Superleuk en -leerzaam!

Afgelopen maandag was het Ambassadeursdag. Dat is een jaarlijks terugkerende dag georganiseerd door Delft Marketing om de mensen die in de toeristenbranche werken bij elkaar te brengen en iets te vertellen over de plannen voor de komende tijd. We begonnen met een stadswandeling. Deze keer liep ik mee met Gildegids J. die tevens mijn VVV-collega is. En ook J. kreeg het voor elkaar om mij weer nieuwe dingen te laten zien!

Na de wandeling was er een informatief gedeelte en een kleine quiz om te testen of we opgelet hadden tijdens de wandeling. Daarna kwam er een heerlijke en overdadige lunch, prima verzorgd door het Postkantoor.

Ik had een leuke maandagochtend en voor jullie had ik er een paar foto’s bij willen plaatsen uit de Beeldbank van Delft Marketing. Maar een account maken is daar nog niet gelukt, dus ik hou het bij één zelfgemaakte foto van de Waag.

Schoonmoeder 88 jaar

12 mei 2025 Hermieneke Eten en drinken, Familie

Een eerbiedwaardige leeftijd! De laatste van onze ouders, mijn schoonmoeder, is vorige week 88 geworden. Dat moest uiteraard gevierd worden. Mijn schoonmoeder komt uit een groot Brabants gezin. Hoewel niet meer compleet, was het toch nog een heel gezelschap: C, haar Franse vriend, haar nichtjes B en S en drie broers en een zus met hun partners. Helaas moest haar andere zus verstek laten gaan vanwege haar gezondheid en zijn er drie broers al overleden. Met z’n veertienen vulden wij precies de serre van Villa de Duinen in Noordwijk (waar mijn schoonmoeder woont).

De Brabantse familie kwam deels wat later door verkeersproblemen (nog ruim op tijd voor de maaltijd) maar gelukkig bleven ze ook allemaal lekker lang plakken zoals het in die familie hoort. De koude kant, zo heet dat daar (en dat is niet onaardig bedoeld) heeft zich er allang bij neergelegd en aan aangepast. Als een familielid aankondigt te gaan vertrekken, kan je rustig nog een cake gaan bakken. Kortom, na een fantastisch lekkere lunch en na uitgebreid bijgepraat te zijn, waren we moe en tevreden om 19:30 uur weer thuis en konden we de avondmaaltijd gewoon overslaan.

Hopelijk wordt schoonmama volgend jaar weer een jaartje ouder en kunnen we dat op gepaste wijze weer met elkaar vieren.

Keukenhof

19 april 202519 april 2025 Hermieneke Familie, Uitstapjes

Nu ik VVV-medewerker ben, voelde ik mij geroepen om ook eens een bezoek aan de Keukenhof te brengen. Ergens in mijn opvoeding is er iets mis gegaan, want ik was daar nog nooit geweest. Mijn zus heeft dezelfde opvoeding gehad, dus wij kozen de Keukenhof als bestemming voor onze zussendag.

Eerst ging ik met de trein naar Leiden en daar werd ik in een bus gepropt met nog 100 andere toeristen waarvan de helft moest staan (ik had mij gelukkig snel op een stoel kunnen werpen). Het was een goede voorbereiding op de rest van de dag. Met name als je iets wilde eten of drinken waren er gewoon te veel mensen en te weinig stoelen.

Maar: het park is prachtig! Hoewel wij om de paar meter moesten opmerken dat onze vader – bioloog – zich in zijn graf zou omdraaien vanwege alle gemanipuleerde en doorgeteelde tulpen met kartelranden, dubbele bloemen en andere onnatuurlijke eigenschappen, vonden wij het meestal toch mooi. Mogelijk zegt dat iets over onze kitscherige smaak, maar in elk geval begrepen wij nu waarom we nooit met onze ouders naar de Keukenhof waren geweest. Toch geen gebrek in onze opvoeding, maar juist een poging om ons goed op te voeden.