Vandaag ging ik naar de tandarts. Mijn relatie met tandartsen is niet heel best, zelfs al zijn sommigen van mijn beste vrienden tandarts van beroep (nou ja, eentje eigenlijk). Dat ik geen sterk gebit heb, helpt niet, maar het is toch vooral het schrikbewind van de twee tandartsen uit mijn jeugd. En dan ben ik niet eens bij de schooltandarts geweest; in elk geval niet dat ik mij kan herinneren.
De eerste gezinstandarts was al bijna met pensioen en in mijn kleuterogen dus stokoud. Hij had nog een trapboor en mishandelde daar mijn arme melkgebit pijnlijk mee. Als troost kreeg ik dan een foeilelijk plastic beestje uit een vieze, glazen pot.
Na zijn pensionering kwam er een jonge, moderne opvolger, die uiteraard al het werk van zijn voorganger afkeurde en opnieuw ging doen. Deze jonge, moderne tandarts was een enorme bullebak, die niet alleen tegen zijn (talrijke) assistentes grauwde en snauwde, maar ook tegen zijn vrouw, die hen verving als er weer eens eentje was weggelopen of ontslagen. Ook zijn patiënten ontzag hij niet. Ik was doodsbang voor hem. Dat mijn natuurkundeleraar op de middelbare school op hem leek, was voor geen van beide heren een pluspunt. Mijn zus en ik gingen met elkaar mee naar afspraken om elkaar in de wachtkamer mentaal te steunen. Dat vond de tandarts bespottelijk en hij beet de zus-zonder-afspraak dan toe: “Waarom ben jij er ook? Je hebt toch geen afspraak!”
Aan deze nachtmerrie kwam pas een eind toen huisgenoot P en ik gingen samenwonen in Rotterdam en hij aldaar een tandarts zocht en vond. Een jonge, net afgestudeerde tandarts, die de helft van de tijd kunstenaar was: dat klonk leuk en daar wilde ik ook wel patiënt worden. Tandarts H hielp mij van mijn doodsangst af en daar ben ik hem nog steeds innig dankbaar voor. Dat deed hij door enorm te babbelen tijdens de behandeling (afleiding), door zijn handigheid, waardoor alles vrijwel pijnloos verliep (uitgezonderd een enkele wortelkanaalbehandeling) en door mij van mijn kaakprobleem te verlossen met behulp van een kaakspalk (ook wel de Kalkspaak genoemd).
Maar we wonen inmiddels al ruim 30 jaar in Delft en worden een dagje ouder, dus het leek wel handig om een tandarts in Delft te zoeken. Vlakbij in het centrum zit een grote praktijk waar nog plek was en twee jaar geleden waagden wij de overstap. Voor het eerst in mijn leven bezocht ik de mondhygiëniste, leerde nog beter poetsen en de nieuwe tandarts joeg mij geen angst aan.
Tot vandaag. Toen vertelde zij mij dat ik – waarschijnlijk – twee ontstekingen onder de wortels van de kanaalbehandeling heb. Schrik-op-schrik, hoe blijft een mens gezond? Nu heb ik in september een afspraak bij de wortelkanaalbehandelingsspecialistentandarts in de praktijk voor een advies. En naar ik vrees zal daar een verschrikkelijke behandeling uit voortvloeien zodat ik weer terug ben bij nul (de trapboorangst).
Eerst maar even met vakantie….
Als het een begripvolle tandarts is zal hij/zij je er doorheen praten en komt het goed. Ik begrijp je angst en totdat die afspraak er is zal de drempel alleen maar hoger worden. Ik zit bij een zg angsttandarts.
Mijn angst van vroeger bij een bijna gepensioneerde tandarts tot mijn 10e – met leren riempjes vastgebonden aan de tandartsenstoel en die vreselijk ratelende boor in mijn mond – ben ik vrijwel kwijt met dank aan mijn huidige tandarts … die ik dan ook nooit meer kwijt wil zolang er tanden/kiezen in mijn mond zitten..
Zelfs bij de meest nare behandelingen blijft hij praten over wat hij gaat doen en uiteraard helpt ook die moderne apparatuur.
Fijne vakantie en daarna … heel veel sterkte.
Oooh, vastgebonden in een tandartsenstoel, wat afschuwelijk!
Het komt vast wel goed, ik ga er gewoon niet te veel over nadenken.
Arme jij. De tandarts in mijn kindertijd was ook niet zachtzinnig. De gruwel. Zijn opvolger en de huidige plempt op verzoek er een verdoving in. Eigenlijk moest ik vandaag ook, maar omdat de wachtkamer geen airco heeft en ik daar ivm de behandeling een uur moest verblijven, heb ik afgezegd. Dan maar even t kwetsbare oudje uithangen.
Fijn vakantie!
Ach, arm kwetsbaar poppetje!
Ja, die smoelensmeden uit onze jeugd waren super *kijkt grimmig* Ze konden eigenlijk helemaal niks, die bullebakken. Ik kan me er eentje herinneren, die door de klanten ‘de slager’ genoemd werd en dat was nog mild uitgedrukt eigenlijk. Het was beter geweest als hij in de échte slagersbranche was terechtgekomen. Maar goed, dat soort bestaat gelukkig niet meer.
Tegenwoordig hebben tandartsen goed verdovingsspul. En de mijne is daar niet zuinig mee. Gewoon aangeven dat er nog meer ingeplempt moet, hoor, als jouw tandarts gaat beginnen aan die worteltoestand en je ligt te verrekken van de pijn. Je hoeft niet het Flinkemevrouws-kampioenschap te gaan winnen. Waar gaat de vakantie naar toe?
Ze zijn ook allemaal hetzelfde.
De reis gaat naar Italië. Lekker warm 🌞
Ik kan natuurlijk niet achterblijven met een horror verhaal. Als 12 jarige mijn voortanden uit mijn mond gevallen. Zonder verdoving koperen buisjes in mijn kaak gedrukt om afdrukken te maken voor de kronen die ik ging krijgen. Pas zestien jaar later weer naar de tandarts gegaan omdatikn zoon drie was en ik vond dat ik goed voor zijn tandjes moest zorgen. Net als iedereen langzaam mijn angst kwijt geraakt.
Oh inderdaad horror! Iedereen heeft zo’n beetje dezelfde ervaringen.
Heel herkenbaar die angst voor de tandarts. Ook sinds een paar jaar een top tandarts gevonden. Heeft mij heel goed over de angst heen geholpen. Zo goed dat ze een keer vroeg of ik verdoving wilde en ik nee zei. Toen ik klaar was zei ze dat ik stoer was (was ook pas 63 ) want zij zou de verdoving wel hebben genomen.
Dat vind k ook superstoer!
Ach, in Papendrecht had ik ook zo’n beul en een hele slechte ook. Maar de hele zoete lievertjes die ik nu in een tandartsenpraktijk heb, verwijzen me steevast naar een mondhygiënist die zelf geen mond open doet en zonder te vragen het hele onzinnige arsenaal ‘preventieve behandelingen’ uitvoert, terwijl ik nauwelijks tandsteen heb en de afgelopen 5 jaar geen enkel gaatje. Preventief (lees: bacteriedodend) is dus werkend tot ik direct na de behandeling bij de naburige Hema een saucijzenbroodje ga eten…. Kost wel €150,– (excl. broodje).
Kortom laat die man bij anderen zijn geld verdienen.
Je moet ook geen saucijzenbroodje gaan eten direct na zo’n behandeling. Hoewel het wel enorm lekker is!
Heet jouw Delftse tandarts Ineke? Dan weet ik namelijk zeker dat het helemaal goed gaat komen met je.Doe je heel Italië de groeten van ons?
Nee, ze heet Christina en is Spaans van origine. Ik zit in de praktijk aan de Ezelsveldlaan, jij ook?
Ja, daar komen wij ook. Erg tevreden over.
Wij ook hoor, ondanks mijn sombere vooruitzicht.
Je hebt wel een leuk onderwerp aangeboord 😉 met de vroegere tandarts. Ik heb er ook geen fijne herinneringen aan, en herinner het als iets wat mij eeuwig zal achtervolgen. Mijn tandarts neuriëde mee als hij aan het boren was. Ging hij wat dieper of ging het wat moeizamer… nam zijn geluidsniveau toe. Toen hij met pensioen ging nam een aardige man de praktijk, met nieuwe apparatuur over. Ook hij is inmiddels jaren met pensioen, en heeft een aardige vrouw de praktijk overgenomen. Heel erg tevreden nu, heb er geen angst voor. Maar een drempelvrees heb ik op het moment wel, want twee weken geleden begon er een kies te zeuren. En ik moet er echt naar toe… Maar ja, die drempel hé.
Fijne vakantie!
Nou, iedereen lijkt wel nare jeugdervaringen te hebben. En gelukkig ook goede ervaringen met de nieuwere tandartsen en hun apparatuur. Stap toch maar snel over die drempel Rianne, want het gaat meestal niet vanzelf over.
Ik weet het… ik denk dat ik volgende week maar eens ga🤔😉
👍🏼
Oh Hermieneke, ik voel helemaal met je mee! Ik vind de tandarts ook altijd enorm eng; en als ik het zo lees heb jij twee hele nare gehad zeg. Mijn ervaring is dat de meeste tandartsen nu wel een stuk menselijker zijn, maar toch.
P.S. Ik kon je post alleen maar lezen omdat ik zelf recent net ben geweest, anders kan ik niet tegen blogposts over de tandarts ; )
Ja, het is tegenwoordig een stuk beter. Ik denk dat mensen zulke bullebakken ook niet meer accepteren.
En ik snap dat je blogposts over tandartsen liever mijdt 😀