Met een groepje van 10 (oud-)collega’s van de Hartstichting vormen wij de Happen-en-stappenclub. Ooit begonnen met wandelen na kantoortijd naar een restaurant (gewenste wandeltijd ongeveer 1 1/2 uur), daar gezellig eten en dan iedereen weer met het OV naar huis. Aangezien er van de 10 inmiddels nog maar 3 bij de Hartstichting werken, is daar de laatste tijd de klad een beetje ingekomen. Maar de club bestaat nog en we zijn bezig er nu een wat andere invulling aan te geven.

Zaterdag gingen we met z’n zessen naar Amersfoort, waar ons erelid I. inmiddels woont. Erelid I. loopt nooit mee, maar prikt wel regelmatig een vorkje mee. Het plan was een stadswandeling voor de wandelende leden, dan naar I om daar te borrelen en na de borrel gezamenlijk naar een Italiaan om de dag feestelijk af te sluiten. Zo gezegd zo gedaan. Ondanks de regen toog ik naar Amersfoort. Ik vind wandelen in de regen namelijk ongeveer het ergste wat mij kan overkomen, dus normaal gesproken haak ik af zodra er regen dreigt. Maar ja, Amersfoort en ons erelid lonkten!

En wat hadden we een geluk! Het was gewoon heerlijk stadswandelweer. Eerst moest ik natuurlijk op werkbezoek bij het VVV. Een mooie ruimte vond ik met een leuk souveniraanbod. Toen ik dit compliment maakte, riep een van de medewerkers meteen dat ik dan volgend jaar nog maar eens moest komen kijken, want de hele boel gaat binnenkort op de schop. Okeeeeee, bijzonder! Ze gaan een andere focus aanbrengen, meer gericht op beleven dan op souvenirs.

Van VVV-collega J moest ik nu eigenlijk tegen de VVV-medewerkers zeggen dat zij heus niet de enige in Nederland zijn met een zogenoemde ‘koppelpoort’. Daar schijnen zij namelijk nogal mee aan de weg te timmeren, terwijl Delft ook een koppelpoort heeft. Een koppelpoort? Wat is dat nu weer? Dat is een dubbele poort, een combinatie van een land- en waterpoort. Dat wil zeggen dat het zowel een landpoort voor verkeer over de weg is als een waterpoort voor scheepvaart op de rivier. Onze eigen Oostpoort dus. Maar ik zocht geen ruzie met Amersfoort en heb mij dus beperkt tot een gezellig collega-praatje.

foto Oostpoort (volgt nog)

Tijdens de stadswandeling was er veel bij te praten, dus van foto’s maken kwam er niets. Na de koffie-met-gebak moesten we nog haasten om de bus naar Vathorst te halen (een mooi aangelegde wijk waar I woont). Daar aangekomen haalde I ons van de bus en zagen we tot onze grote en aangename verrassing collega H aan komen wandelen. Huh, die was toch met vakantie? Ja, zeker was zij dat, maar net weer aangekomen, reed zij meteen door naar Amersfoort om toch in elk geval het hapgedeelte mee te maken. En verder kletsten wij weer bij. Heel gezellig om elkaar allemaal weer te zien (nou ja, op de twee afwezige leden na, maar hopelijk zijn die er een volgende keer weer bij).

Bij de Italiaan werd de laatste trek gestild en moe, volgegeten, bijgepraat en heel tevreden keerden we weer huiswaarts.