Serendipiteit

5 januari 2021 Hermieneke Delft, Hobby's

Soms komt alles samen. Zo ook afgelopen week. Ergens in het voorjaar kreeg Pieter van zijn werkgever (de Technische Universiteit) een legpuzzel voorstellende een stukje van de TU-campus. De meningen hierover van zijn collega’s liepen wat uiteen (van “wat leuk” tot “toedeledoki in het vuilnisvat ermee”). De toedeledoki-collega aka vriendin E kwam vorige week bij ons eten en Pieter had net de puzzel klaar. Vriendin E was ontzet over het feit dat Pieter die puzzel daadwerkelijk gemaakt had, maar aan de andere kant kon zij hem nu meenemen en aan haar buurvrouw geven, die namelijk weer ontzet was geweest over het feit dat zo’n leuke puzzel bij E rücksichtlos in de vuilnisbak was verdwenen. Kortom, iedereen leek weer blij.

Vervolgens vertelde ik dat ik een nieuwe hobby aan het testen ben. Ik wil mijn restanten borduurzijde eens opmaken en ga daarmee (oude) ansichtkaarten versieren. Verbijsterd keek vriendin E. mij aan alsof ik ter plekke krankzinnig was geworden. Wat ik in vredesnaam met die ansichten zou gaan doen. Geen idee, inlijsten? Naar zielige mensen sturen? Bewaren? Weggooien? Ik zie nog wel.

Maar opeens had ik een lumineus idee. Bij die legpuzzel van de TU zat een ansichtkaart met hetzelfde plaatje. Snel heb ik er wat kleur aan gegeven met borduurzij en inmiddels is de kaart al onderweg. Hopelijk gaat hij niet meteen ’toedeledoki’, want ik voorspel dat het een collectors item wordt!

Laatste les HOVO

14 juli 2020 Hermieneke Hobby's, Studeren

Begin dit jaar was ik samen met mijn zus begonnen aan een serie colleges over de medische geschiedenis bij HOVO in Leiden (HOVO staat voor hoger onderwijs voor volwassenen, lees 50+ers). Het was een afwisselende serie met bijna elke keer een andere docent. Het bijbehorende boek leest ook lekker weg.

De colleges vonden plaats in een prachtig oud gebouw, namelijk Gravesteen. Een oude kerker 😀 met dikke muren en tralies, maar ook met twee verrassend moderne collegezaaltjes.

We zaten er met een man of 20, het grootste deel gepensioneerde huisartsen. Er was jammer genoeg (zoals altijd) ook een heel vervelende mevrouw bij. Ze kwam altijd te laat en ging met veel misbaar zitten en zich installeren onder het roepen van dingen als “oh sorry dat ik te laat ben” en “ik zit hier toch niemand in de weg?” Daarna stelde ze minstens 10 vragen per uur die eigenlijk nooit over het thema van de les gingen, maar altijd over haarzelf en haar familie. Haar opa was de eerste chirurg die in Nederland een been had afgezet, haar moeder de eerste verloskundige die een Siamese drieling ter wereld had geholpen, haar dochter had een ziekte waardoor ze als kind niet kon touwtjespringen, en zo ging het maar door. Ze had ook heel veel klachten over artsen. Al snel had iedereen een hekel aan haar en werd alles wat zij nog te berde bracht afgedaan als “schromelijk overdreven” en “in de praktijk gaat dat echt anders”.

En toen kwam corona. De lessen werden al eerder gecancelled dan de officiële lockdown, want ja HOVO zit vol kwetsbare mensen. Maar jammer was het wel. Hadden we net die mevrouw getemd.

Vandaag was het laatste college online. De tussenliggende colleges die we gemist hebben, worden nog aangeboden via Brightspace. Een volgens Pieter onmogelijke omgeving waar docenten filmpjes kunnen delen met studenten. Ik vrees met grote vrezen, want als Pieter er al moeite mee heeft. De docenten van HOVO zijn zelf ook op leeftijd, dus technisch niet de meest begaafde. We wachten het maar af. Vandaag was in elk geval leuk.

Losse draadjes

22 juni 2020 Hermieneke Delft, Hobby's, Wandelen

Is dat lang geleden! Eigenlijk was ik de hele blog alweer vergeten, totdat vriendin L mij erop wees. En omdat ik een beetje inspiratieloos ben, grijp ik even terug op twee oudere blogjes: deze en deze.

Op een nieuwe wandeling langs dat vreemde beest, zag ik plots dit bord staan. Ik concludeer dat vriendin B waarschijnlijk toch gelijk had: het moet een kikker zijn. Woonplaats: De Kikkerplas

Het tweede losse draadje is het vestje. Ik heb het in elkaar gezet met veel gezucht en toen bleek het niet te passen. Ik zal jullie de details besparen. Bijgaand een foto waarop ik de veel te lange mouwen nog een beetje heb opgebonden. Maar het is ook gewoon voor iemand die twee zo dik is als ik. Het was maat medium….ik werd er enorm chagrijnig van en binnenkort verdwijnt het naar de Kringloopwinkel, het Leger des Heils, de zak van Max of waar ze het ook maar willen hebben.

Vestje

23 mei 2020 Hermieneke Hobby's

Een paar ~~maanden~~ jaren geleden kocht ik bij Knotten, een superleuke winkel, een breipakket met alle ingrediënten om een grappig vestje te maken. Ik kan jullie nu verheugd mededelen dat het zo goed als klaar is.

Nog even in elkaar zetten en een boordje langs de randen breien. Dat laatste gaat er niet van komen, want mijn laatste bolletje garen is totaal in de war geraakt. En met al mijn geduld lukt het mij toch niet om het uit de knoop te halen. Het in elkaar zetten vraagt ook nogal wat geduld. Het garen dat er echt heel leuk uitziet, is een totale wanhoop om mee te werken. Het pluist, het trekt grote lussen waar het niet moet en ik heb al mijn zelfbeheersing nodig om het niet alsnog in een hoek te gooien. Voorlopig is het slechts een hoopje kleur op tafel. Om mijn goede humeur te behouden werk ik er niet te lang achter elkaar aan 😀.

Het goede nieuws is dat ik nu wel weer verder kan met de regenboogdeken die ik aan het haken ben. Voor een vriendin die een leuk haakpakketje had gekocht (niet bij Knotten) en toen ontdekte dat ze helemaal niet kan haken.