Valkenburg

We zijn alweer anderhalve week thuis maar ik was nog niet aan een vakantieverslagje toegekomen. De week startte in Valkenburg, dus laat ik daar dan ook maar mee beginnen.

Vorig jaar was deze vakantie al gepland, maar toen was Valkenburg opeens weggespoeld (klikkerdeklik voor een verslag). Dit jaar deden we een hernieuwde poging. Ik wil niet te onaardig doen, maar van mij had Valkenburg weggespoeld mogen blijven. Wat een verschrikkelijke toeristische toestand. Om ons voorzichtig een beetje aan te passen hebben wij ons per stoeltjeslift de berg op bewogen (jeugdsentiment!), maar verder kostte het moeite om iets positiefs te ontdekken. Gelukkig bleek zich net buiten de toeristische loop er een heerlijk terras te bevinden langs de Geul, dus er was uiteindelijk ook een lichtpuntje.

Een persoonlijk hoogtepuntje (tevens alweer jeugdsentiment) was het bezoek aan de Pastoor Sartonstraat. Het precieze huisnummer wist ik na al die jaren niet meer, maar hier woonde de onvolprezen Irmgard Smits. Als meisje schreef zij een boek over het jaar dat zij met tbc in een sanatorium doorbracht (Blijf lachen Irmgard!) en wat was ik jaloers op haar.

Acuut bevangen door een vorm van longtuberculose

Na de rondwandeling van 5 dagen eindigden we weer in Valkenburg. Toen op de laatste dag zowel het museum als de fluweelgrot die wij wilden bezoeken gesloten waren, was de maat vol. We namen de eerstvolgende trein terug naar huis. Oost west thuis best 🙂

17 thoughts on “Valkenburg

  1. Die foto van jou bij het bord: ik dacht toch echt even dat jij opeens bevangen was door longtuberculose. Wil jij mij niet meer zo laten schrikken, Hermieneke *kijkt streng*

  2. Het is altijd beter niet al te lang in Valkenburg te blijven. Ik heb er wel eens lekkere taart gegeten en de wandeling er naar toe was ooit, met Teckel, heel leuk. Maar beter wandel je daarna weer naar elders. Maar hé, Zuid-Limburg is mooi hoor, plenty leuke routes

  3. Blij lachen Irmgard! Dat boek kwam ik zo’n 45 jaar geleden tegen in de boekenkast van mijn (oudere) nicht toen ik bij mijn tante logeerde en me verveelde. Wat was ik onder de indruk van dat boek… Ik zou ‘m best nog eens willen herlezen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *