Wandelen in Utrecht

Vandaag was de echte test van de nieuwe wandelapp. We vertrokken gewapend met mondkapjes per trein naar Utrecht. Het was even lastig om het begin van de wandeling te vinden. Dat kwam doordat we op Utrecht Centraal niet goed snapten of we de Jaarbeurszijde of de centrumkant moesten hebben. De beschrijving hielp niet echt en het blauwe bolletje op de kaart deed het niet. De verklaring bleek uitermate simpel: de wandeling begint bij station Utrecht Overvecht. Gelukkig ben je daar met de trein in 5 minuten 😀.

Een leuke wandeling en de app loodste ons perfect over paden en langs weggetjes. We kwamen langs diverse forten van de Hollandse Waterlinie. En op een bankje knaagden we een meegebracht broodje weg. Op horeca durfden we toch nog niet helemaal te rekenen. Bijna aan het einde van de wandeling was er toch nog een zelfbedieningshutje waar je koffie van Maria kon gebruiken. Dat hebben we maar aan ons voorbij laten gaan, evenals de voetmassage. Bij station Overvecht zat een knus cafeetje waar ze lekkere koffie voor Pieter en gemberthee voor mij hadden. Even uit puffen van wel 16 kilometer wandelen. We zijn niet echt in prima vorm. Misschien hadden we de voetzolen toch even moeten laten masseren? Nou ja, rustig zitten en van de thee genieten doet ook wonderen. Daarna de mondkap weer op en terug naar Delft.

Vakantie in eigen stad

Omdat we nog niet willen vliegen en omdat Pieters summerschool niet doorging, hebben we een weekje Montpellier (30 graden, stralend weer) ingeruild voor een weekje Delft (18 graden, storm en regen). Maar: het hotel is fantastisch!

Vandaag een nieuwe wandelapp getest (wandelzapp) en die blijkt wel oké. Je kunt er erg gemakkelijk wandelingen mee zoeken. Dat werkt echt stukken beter dan met Route*you. De route is vervolgens goed te volgen met behulp van het gedownloade kaartje. Ik moet alleen nog even uitzoeken hoe de GPS precies werkt. We gaan de app volgende week in onbekende omgeving gebruiken. Eens kijken of het dan ook zo gemakkelijk gaat, want in Delft is het wel een thuiswedstrijd.

We liepen een rondje Kolk en ik kon toch nog wat grappige dingen fotograferen, die ik niet eerder zag.

De rest van ons programma: straks naar de film en daarna uit eten: best wel leuk, vakantie!

De Vries van Heijstplantsoen. Genoemd naar de burgemeester met de langste ambtstermijn van alle Delftse burgervaders, namelijk van 1872 tot 1910.
Ook de TU Delft is rookvrij!
Huh, TU Delft is toch rookvrij?
Lantarenpalen uit diverse tijdperken.
Voor het eerst zie ik er ook daadwerkelijk eenden zitten. Het werkt toch.

Losse draadjes

Is dat lang geleden! Eigenlijk was ik de hele blog alweer vergeten, totdat vriendin L mij erop wees. En omdat ik een beetje inspiratieloos ben, grijp ik even terug op twee oudere blogjes: deze en deze.

Op een nieuwe wandeling langs dat vreemde beest, zag ik plots dit bord staan. Ik concludeer dat vriendin B waarschijnlijk toch gelijk had: het moet een kikker zijn. Woonplaats: De Kikkerplas

Het tweede losse draadje is het vestje. Ik heb het in elkaar gezet met veel gezucht en toen bleek het niet te passen. Ik zal jullie de details besparen. Bijgaand een foto waarop ik de veel te lange mouwen nog een beetje heb opgebonden. Maar het is ook gewoon voor iemand die twee zo dik is als ik. Het was maat medium….ik werd er enorm chagrijnig van en binnenkort verdwijnt het naar de Kringloopwinkel, het Leger des Heils, de zak van Max of waar ze het ook maar willen hebben.

 

Regen

Hoera, het regent. Zelf vind ik het jammer, ik ben meer van de droge zomer dan van de natte winter. Maar “de tuin kan het goed gebruiken”. En wij hebben weliswaar geen echte tuin, maar een gezellig postzegelplaatsje, maar ook daar is het water welkom. De roos van de buren zal er ook wel bij varen.

En in mijn kantoortuin liep een enge griezel met 1000 poten. ook door de regen naar binnen gejaagd, vermoed ik. Heden is hij overleden helaas.

Pinksterwandeling

Delftse Hout, Bieslandse Bos, Balijbos : wat een overdaad aan natuur rondom ons stadje 😀. We probeerden vandaag de Populierenroute te lopen. 10 kilometer zonder na te denken, want gewoon de blauwe paaltjes volgen.

Het was meer een populierenpluisroute, want overal waar je keek zag je pluisjes van de bomen rondwaaien. En als het niet zo warm was, had ik beslist gedacht dat er her en der een pak sneeuw lag. Jammer genoeg is dat op de foto’s nooit zo mooi te zien als in werkelijkheid.

Helaas zijn we halverwege zonder dat nadenken toch de route en de blauwe paaltjes kwijtgeraakt. Maar ook zonder dat was het een mooie wandeling en hebben we net de 10 kilometer aangetikt 😀.

Raar beest

Vandaag weer een wandeling door de Delftse Hout. En opeens zag ik achter een hek een houten beest. Het leek eerst net een een vis, maar hij bleek pootjes te hebben. En rare schubben. en ik denk dat hij op vliegjes zat te jagen met zijn bek open. Zodra er een beestje in zou vliegen: KLAP, DICHT. Jammie!

En nu ben ik op zoek naar wie dit heeft gemaakt en of er nog meer zijn. Maar Google biedt deze keer geen kant-en-klare oplossing. Dus voorlopig blijft het een mysterie.

Vestje

Een paar maanden jaren geleden kocht ik bij Knotten, een superleuke winkel, een breipakket met alle ingrediënten om een grappig vestje te maken. Ik kan jullie nu verheugd mededelen dat het zo goed als klaar is.

Nog even in elkaar zetten en een boordje langs de randen breien. Dat laatste gaat er niet van komen, want mijn laatste bolletje garen is totaal in de war geraakt. En met al mijn geduld lukt het mij toch niet om het uit de knoop te halen. Het in elkaar zetten vraagt ook nogal wat geduld. Het garen dat er echt heel leuk uitziet, is een totale wanhoop om mee te werken. Het pluist, het trekt grote lussen waar het niet moet en ik heb al mijn zelfbeheersing nodig om het niet alsnog in een hoek te gooien. Voorlopig is het slechts een hoopje kleur op tafel. Om mijn goede humeur te behouden werk ik er niet te lang achter elkaar aan 😀.

Warboeltje

Het goede nieuws is dat ik nu wel weer verder kan met de regenboogdeken die ik aan het haken ben. Voor een vriendin die een leuk haakpakketje had gekocht (niet bij Knotten) en toen ontdekte dat ze helemaal niet kan haken.

Thuis uit eten

De afgelopen weken hebben wij regelmatig eten besteld bij de restaurants waar we – normaal gesproken – vaak gaan eten. Het mes snijdt aan twee kanten: wij blij en zij hopelijk niet failliet.

Nu het einde van de horecasluiting in zicht is, neem ik aan dat zij weer gaan stoppen met maaltijden thuisbezorgen. Vandaar dat wij dit weekeind nog even onze slag slaan.

Vanavond dineren wij van Le vieux Jean. Een klein maar fijn restaurantje aan de voet van de Oude Jan, onze oude kerk met de scheefstaande toren. Ik zal proberen de tafel een beetje in stijl te dekken, hoewel ik mijn laatste stoffen tafelkleed al lang geleden heb weggedaan. Een mooie loper dan maar met bijpassende servetten 🙂

Zaterdag halen we een maaltijd op bij Einstein. Ons favoriete restaurant, ook voor feesten erg aan te bevelen. Minder formeel, dus een placemat volstaat.

Al met al leuke culinaire vooruitzichten, maar ik zal toch ook heel blij zijn als we weer eens gewoon in de ruime tuin van Einstein kunnen eten. Zonnetje erbij en het lijkt wel vakantie. Ik kijk er naar uit!

Wandelen

Sinds de corona-lockdown ben ik meer gaan wandelen. Dat is helemaal geen straf, zo heb ik bijvoorbeeld de Delftse Hout herontdekt. Ik heb inmiddels een paar vaste rondjes waarvan ik weet hoe lang ze duren. De Bruggenloop (van Emie gejat), die duurt ongeveer 20 minuten en dat past dus precies in mijn lunchpauze, een rondje om de bomenwijk heen (30 minuten) en een aantal wandelingen in die Delftse Hout. Die laatste variëren van één tot twee uur. En tenslotte zijn er nog de wandelingen langs de Vliet of het kanaal. Vanaf huis kan je twee kanten op en als je alsmaar doorstiefelt kom je vanzelf in Rotterdam of in Leiden. Maar je kunt natuurlijk ook eerder teruggaan (uiteraard aan de andere kant van het water). Alle wandelingen hebben hun eigen varianten, want het is best saai als je elke keer precies hetzelfde rondje loopt.

Tot zo ver de inleiding. Vandaag liep ik rondje bomenwijk. Een paar weken (of maanden?) geleden werd het troosteloze, plastic speeltuintje waar ik altijd langskom,  afgebroken. Hoewel superlelijk toch sneu voor de kindjes daar. Maar gelukkig trok de gemeente de portemonnee en bouwde een hartstikke leuk houten klimding. Er kwam een kampvuurplaats bij en wat onduidelijke houten stammetjes. Helemaal leuk. Maar wie schetst mijn verbazing toen ik er laatst weer liep en het spuuglelijke plastic gewoon weer teruggezet was! Gelukkig was het hout ook gebleven, maar wat een contrast!

Het leukste is trouwens de grote paal met ooievaarsnest. Ik zie er regelmatig twee ooievaars rondscharrelen, dus ik hoop dat zij hun intrek gaan nemen in dat speciaal voor hen opgetrokken nest!

Berichten van zolder

Op zolder heb ik een poppenhuis en een tafereeltjeskast. Hoe dat zo is gekomen, is een heel verhaal. Dat komt misschien nog wel eens.

Ik heb heel lang nagedacht wat ik er eigenlijk precies mee wil, maar uiteindelijk is het poppenhuis een sprookjeshuis geworden en het tafereeltjeskastje een euthanasiekliniek. Tere zieltjes moeten niet verder lezen.

In tijden van COVID-19 zijn dokter Bob en zuster Euthanasia van de kliniek ‘In den Zevende Hemel’ overgeplaatst naar een hospice, genaamd ‘Coronahel’ (ik waarschuwde toch!).

Hier verzorgen zij Dora van Houten, 90+ en absoluut dor hout. Jammer genoeg moeten zij het al 2 maanden zonder beschermende materialen doen, maar ik heb eindelijk de hand weten te leggen op een setje handschoenen en mondkapjes! Hopelijk worden ze snel bezorgd!