Sinds de corona-lockdown ben ik meer gaan wandelen. Dat is helemaal geen straf, zo heb ik bijvoorbeeld de Delftse Hout herontdekt. Ik heb inmiddels een paar vaste rondjes waarvan ik weet hoe lang ze duren. De Bruggenloop (van Emie gejat), die duurt ongeveer 20 minuten en dat past dus precies in mijn lunchpauze, een rondje om de bomenwijk heen (30 minuten) en een aantal wandelingen in die Delftse Hout. Die laatste variëren van één tot twee uur. En tenslotte zijn er nog de wandelingen langs de Vliet of het kanaal. Vanaf huis kan je twee kanten op en als je alsmaar doorstiefelt kom je vanzelf in Rotterdam of in Leiden. Maar je kunt natuurlijk ook eerder teruggaan (uiteraard aan de andere kant van het water). Alle wandelingen hebben hun eigen varianten, want het is best saai als je elke keer precies hetzelfde rondje loopt.
Tot zo ver de inleiding. Vandaag liep ik rondje bomenwijk. Een paar weken (of maanden?) geleden werd het troosteloze, plastic speeltuintje waar ik altijd langskom, afgebroken. Hoewel superlelijk toch sneu voor de kindjes daar. Maar gelukkig trok de gemeente de portemonnee en bouwde een hartstikke leuk houten klimding. Er kwam een kampvuurplaats bij en wat onduidelijke houten stammetjes. Helemaal leuk. Maar wie schetst mijn verbazing toen ik er laatst weer liep en het spuuglelijke plastic gewoon weer teruggezet was! Gelukkig was het hout ook gebleven, maar wat een contrast!
Het leukste is trouwens de grote paal met ooievaarsnest. Ik zie er regelmatig twee ooievaars rondscharrelen, dus ik hoop dat zij hun intrek gaan nemen in dat speciaal voor hen opgetrokken nest!
