Gisteren bezochten we voor het eerst sinds afgelopen maart theater De Veste weer eens. De voorstelling van Spinvis, die eigenlijk ergens in mei gepland was, werd gisteren twee keer gedaan. Eentje ’s middags en eentje ’s avonds. Wij waren gelukkig voor de avondvoorstelling ingeloot.
Het was raar en fijn om weer in het theater te zijn. Na binnenkomst moest je aan een tafeltje gaan zitten dat keurig in een witomrand vierkant was geplaatst. Het was onderdeel van een kunstproject: zwarte blokken geven de afstand aan, het witte vierkant waar je tafel in staat de beslotenheid en op tafel een lamp en een plant voor de gezelligheid. Ook op de muren zijn zwarte lijnen terug te vinden om er een geheel van te maken. Dit is overigens geheel mijn eigen interpretatie van het geheel. De lokale kunstenaars Frans van der Horst (ruimtelijk vormgever) en Micha de Bie (tape art kunstenaar) hebben het gemaakt. En het heet Thuiskomen.
Aan tafel kan je een drankje bestellen en op een gegeven moment mag iedereen – met drankje – per stel of familie naar binnen. Ook daar is de afstand keurig gegarandeerd. Steeds een rij leeg en per rij een aantal stoelen open tussen de verschillende huishoudens. Om dat duidelijk te maken zijn er tafeltjes geinstalleerd. Ook handig voor dat drankje :-).
Spinvis was prachtig. Mooie liedjes, geweldige combinatie van stemmen (Erik de Jong en Saartje Van Camp) en een aardige hoeveelheid muziekinstrumenten die zij bespeelden.
Ik ben blij dat er weer wat theaterbezoek mogelijk is. Ik heb het echt gemist! Nu maar hopen dat we eind oktober weer kunnen.
Ik heb grote bewondering voor de organisatoren. Er moet toch overal aan gedacht worden. Nu maar hopen dat het publiek wil komen.