Laatste dag: van Lalique naar Lakila

Hermieneke Delft, Eten en drinken, Kunst en cultuur, Uitstapjes

Het idee was eigenlijk dat we de laatste dag in Zutphen zouden blijven, nog wat ronddrentelen, lunchen en richting Delft. Maar eigenlijk was ik Zutphen wel een beetje zat. En toen ik ontdekte dat in Doesburg het Lalique Museum gevestigd is, was de keuze snel gemaakt. Op naar Doesburg.

Taartje voor Pieter

Ik ben een groot fan van Lalique. In het Gemeentemuseum in Den Haag hebben ze ook een paar mooie dingen van hem. Een paar jaar geleden was daar een uitgebreide tentoonstelling te zien. In Doesburg is het museum in een prachtig oud koopmans huis gevestigd. Het wordt gerund door meer en minder enthousiaste vrijwilligers en de conservator is het ooit begonnen met zijn eigen privécollectie.

De tijdelijke tentoonstelling heet Koninklijk Licht en omvat onder meer een kroonluchter uit Paleis Soestdijk en de tafelstukken met tulpen die Juul en Benno als huwelijkscadeau kregen. En die Christina tot groot ongenoegen van de gids had geprobeerd te laten veilen nog niet zo heel lang geleden. Gelukkig was daar een stokje voor gestoken. De tulpentafelstukken hadden na éénmalig gebruik door het koninklijk paar alle jaren daarna in de lades van Soestdijk opgestapeld gelegen. Dat is niet goed voor glas, dus ze moesten helemaal gerestaureerd worden. Alweer verontwaardiging bij de gids.

Kroonluchter. De tulpen heb ik niet op de foto gezet.

Ik ben vooral groot fan van zijn fijnere werk; van de broches word ik enorm hebberig. Maar ook zijn glazen vazen zijn prachtig. Vogels en bloemen spelen een belangrijke rol in zijn werk. Dat komt doordat hij de eerste 8 jaar van zijn leven bij zijn grootvader op het platteland geeft gewoond. Daarna haalden zijn ouders hem naar Parijs waar zij woonden en werkten.

De foto’s zijn niet altijd even mooi, maar het gaat om het idee.

Na de lunch bij de oudste horecagelegenheid van Nederland (serieus, het stond op het bord buiten en ze staan ermee in het Guinness Book of Records) en een ommetje door Doesburg kwam er een einde aan deze korte, maar leuke vakantie.

Terug in Delft zijn we bij ons op de hoek bij Lakila gaan eten. Toch nog een beetje vakantie 😀.

Van Vorden naar Zutphen, dag 3 en 4

Hermieneke Uitstapjes, Wandelen

Dag 3 en 4 kunnen wel in één blogje. Het was veel wandelen 😀. Eerst met het boemeltje naar Vorden en van daaruit naar Zutphen teruglopen met een overnachting in Bronckhorst. Dat is een soort openluchtmuseum met een herberg waar je kunt eten en slapen. Verder is er weinig te beleven.

De bedstee in Bronckhorst

Het was lekker weer om te lopen, niet meer zo bloedverziekend heet als dinsdag 🌞. We liepen door een heel ander landschap ook. Veel bos, maar ook maïsvelden en weiland. Regelmatig moesten we beekjes en sloten oversteken. Hoewel die vaak maar halfvol water stonden, namen we voor de zekerheid toch maar de bruggetjes of in geval.van de IJssel de veerpont.

  • Kasteel Vorden
  • Thema paddestoel
  • Thema paddestoel

En zo stapten we 30 uur later hetzelfde hotel in Zutphen weer binnen. Maar wij zijn niet meer precies hetzelfde als toen. 40 kilometers in de benen en mooie ervaringen rijker.

  • Halve Heleen in Deventer
  • Halve wielrenner in Zutphen
Naast het thema paddestoel speelde er nog een ander thema: halve mensen.

2e wandeldag: Deventer – Zutphen

Hermieneke Uitstapjes, Wandelen

Na het stadse dagje gisteren (daar komt later nog wel een keer een verslagje van) moesten we vandaag weer flink aan de bak. De SNP wilde graag onze bagage rond 9 uur ophalen, dus de wekker werd vroeg gezet.

Omdat we weinig horeca zouden tegenkomen, zijn we eerst maar wat mondvoorraad gaan inslaan. Broodjes, droge worst, bananen: zo komen we de dag wel door.

Om te beginnen maar eens de IJssel oversteken met een pontje. En daarna was het eigenlijk alsmaar door de uiterwaarden struinen.

Dag Deventer
IJssel met uiterwaarden

We kwamen de Deventer schaapskudde tegen, losse schapen , koeien, allerhande watervogels en veel grijze golf fietsers. De wandelaars waren op de vingers van één hand te tellen.

Gelukkig stuitten we rond koffietijd (voor mij ontbijttijd) toch nog op een terras waar ze erg lekkere perenkruimeltaart hadden. Gemaakt met heel weinig suiker en peren uit de naastgelegen boomgaard.

Vanwege de uiterwaarden en het vee moesten we regelmatig over kleine afrasteringen klimmen. Eén keer hadden we er eentje gemist en kostte het wat meer moeite: stroom van het schrikken draad eraf halen, over een vrijhoog hek klimmen, stroom er weer op en dóór. Hier is geen foto van vanwege te druk met oversteken 😀. De foto us van een minder spectaculair hek.

Bij de ruïne van Kasteel Nijenbeek prachtig uitzicht en de oudste en de grootste Canadese populier van Nederland.

Hoewel het flink warm begon te worden, verliep deze tweede wandeldag weer voorspoedig. Tegen half drie kwamen we aan in Zutphen. Helaas rekende hotel pas om 16 uur op ons. Lekker gastvrij. We moesten dus nog een uurtje op een terras doorbrengen. Heel vervelend 😀

Zicht op Zutphen

1e dag: Olst-Deventer

Hermieneke Uitstapjes, Wandelen

Gisteravond dankzij een tip van collega N, die een extended schoonfamilie in en om Deventer heeft, heerlijk gegeten bij Bird aan de IJssel. Een Aziatische keuken met kleine gerechten om te delen. Erg lekker!

Goed geslapen op de vide en ook midden in de nacht de steile trap overleefd. Toen gingen we ontbijten. Vanwege covid19 moesten we in shifts. Maar de ontbijtzaal was zo klein dat het absoluut onmogelijk was om coronaproof te blijven. Nu is het ontbijt toch al niet mijn favoriete maaltijd, op 50 centimeter van 3 drukke stellen zitten, maakte het er niet beter op. Morgen doen we zelf wel iets.

Om wandeldag 1 rustig te beginnen namen we de bus naar Olst. Daar startte de route die ons terug zou voeren naar Deventer. Het was lekker weer, een mooie omgeving, niet al te druk met dagjesmensen, kortom prima voorwaarden allemaal.

We liepen langs de IJssellandse waterlinie met kazematten, langs kastelen en landgoederen. Landhuis De Haere waar we precies op tijd waren voor de lunch en landgoed De Rande waar we precies op tijd waren voor een glaasje muntthee. Ik kocht daar ook meteen een vakantiesouvenier voor de letterbak: een geluksschaapje. Dat is nog nooit gebeurd: op dag 1 meteen een geschikt souvenir. Wat een rust de rest van de week!

Langs de uiterwaarden van de IJssel liepen we zo Deventer weer in. Fijn eerst dagje, met 15 kilometer en nog niet al te tropisch rustigaan ingelopen. Morgen rustdag om Deventer te bekijken 😀

Onderdelen van de IJssellanse waterlinie
Het thema was paddestoel
Op de laatste foto ons hotel

Champignon-propellor

Hermieneke Kattegorie, Kunst en cultuur, Ouranos

We gingen Ouranos naar zijn vijfsterrenvakantieverblijf in Ypenburg brengen. Hij had er zin in, want hij was sinds vorig jaar september niet meer met vakantie geweest.

Op weg naar zijn bestemming kwamen we langs een nieuw kunstwerk (er werd nog aan geknutseld zelfs) op de kop van de Rijswijkse Landingslaan. Het trok meteen de aandacht en niet alleen door de omvang. Het is een intrigerend tafereel. De titel is Ling Zhi Helicopters.

Op het grasveld staan drie champignon-helicopters van ruim 5 meter hoog als een groep vliegtuigen of planten. Het is eigenlijk een hybride van beide. Ze staan in het verlengde van het kanaal waar van 1936 t/m 1987 het vliegveld Ypenburg lag. Het kunstwerk is ontworpen en gemaakt door Huang Yong Ping, die eind vorig jaar plotseling overleed. Het werk was toen al bijna klaar gelukkig en is voltooid onder toeziend oog van de weduwe, zelf ook kunstenaar.

Ling Zhi is een paddestoel die in China in de bergen en op bomen groeit. In de traditionele Chinese medicijnleer verzekert deze paddestoel je van een lang leven. Helaas gold dat niet voor de kunstenaar, die slechts 65 jaar is geworden.

Ik had geen telefoon bij mij om een foto te maken. Daarom heb ik een beeld van de website van de bewonersvereniging van Leidschenveen gepikt.

Huang Yong Ping met een maquette van het kunstwerk

Oefenwandeling

Hermieneke Wandelen

Omdat we over een week “op wandelvakantie” gaan, leek het een goed idee om weer even te oefenen. Wandelvakantie klinkt indrukwekkender dan het is, maar we gaan toch een weekje zo’n 20 kilometer per dag wandelen. Kortom, schoenen aan en op pad.

De wandeling begon bij station Den Haag Mariahoeve. Sentimental journey, want de eerste twee jaar dat ik bij de Hartstichting werkte, was daarnaast het kantoor. Ik heb er uiteraard een foto van gemaakt en zag dat er nu een obesitaskliniek gevestigd is.

De wandeling voerde ons door al het groen dat Den Haag rijk is: eerst langs de Schenk (dat paadje kende ik nog van de lunchwandelingen), langs molens, door parken, het Haagse Bos twee keer, Clingendael, landgoed Reigersbergen en dan ben ik de helft nog vergeten.

We passeerden ook nog ‘Chateau Bleu’ waar vriendin D net een appartement heeft gekocht 😀. Jammer dat ze er nog niet woont, want dan hadden we even koffiepauze kunnen houden. Het is wel geweldig dat 3 uur wandelen in het groen haar achtertuin is!

Het laatste stuk wandeling ging over de middeleeuwse Landscheiding, de grens tussen de waterschappen Delfland en Rijnland. Verder moeten de foto’s maar voor zich spreken.

  • Voorheen de Hartstichting
  • Een boom met tatouage
  • Vrouwtje met teckels (gravin huppeldepup)
  • Geschenk aan de gemeente Den Haag
  • Je zal er maar wonen!
  • Honingmuur
  • Knobbelboom
  • Reiger
  • Ooievaar

Wonen in Delft

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken, Televisie

Voor mij is wonen in Delft elke dag een feestje. Natuurlijk heb ik ook wel eens een off-day, maar over het algemeen heb ik het goed. Erg goed. Geweldig goed.

Dat geldt niet voor iedereen in Delft. De Buitenhof is een wijk waar veel mensen enorm moeten buffelen. Ik dacht vroeger altijd dat de Buitenhof een luxe wijk was, maar dat is dus helemaal niet zo. Ja, er staan ook dure woningen, waar de bewoners over het algemeen geen problemen hebben. Maar het gros van de wijk bestaat uit grote flats, sociale woningbouw, waar mensen het niet gemakkelijk hebben.

Over die Buitenhof is nu een soort documentaire in tig delen gaande op NPO2: Typisch Buitenhof. Ik heb ademloos naar de eerste 3 afleveringen gekeken. En realiseer mij weer: wat leef ik in mijn eigen bubbel. Vroeger, toen ik bij Slachtofferhulp werkte of bij Ouderenwerk Delft kwam ik deze mensen tegen in mijn dagelijks werk. Nu niet meer en dat is jammer. Want je kunt zo veel leren van de veerkracht, de opgewektheid, het optimisme en dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is om het goed te hebben. Ik ben vooral erg dol op de moeder van Nigail en op de bange Sjaan.

Ik raad het programma van harte aan! Niet alleen omdat het over Delft gaat, maar vooral omdat het over mensen gaat!

Een tweede huis

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken, Vrienden

Af en toe laten wij al onze principes varen en gaan op zoek naar een tweede huis. Vorig jaar hebben we zelfs een zoektocht gehouden in Montpellier. En kon onze vriend Olivier ons nog net behoeden voor de aankoop van een leuk appartement midden in een drugsbuurt. Geheel genezen kwamen we thuis. “Wij willen toch helemaal geen tweede huis!” herinneren wij ons geschokt.

En nu tijdens de corona-intellectuele-lockdown zocht ik opeens op Funda naar een huisje in Zeeland. Lekker Zeeuwse mosselen eten en een andere omgeving om in de weekends heerlijk te relaxen. Ik zag het helemaal voor me. Ook hier kwamen we bijtijds weer bij ons verstand.

En vandaag weet ik het heel zeker: geen tweede huis. Nooit, nergens. Mijn schoonmoeder, die grossiert in huizen, heeft net in januari haar huis in Frankrijk verkocht. Maar in Noordwijk heeft ze ook nog een appartement (zij woont in Groningen) en tijdens de lockdown was ze in het hoge en rustige noorden gebleven. Gisteravond voor het eerst in 6 maanden weer in Noordwijk trof zij een ontdooide vriezer aan met een ongelooflijke bende in de keuken. Daarnaast was haar parkeerpasje verlopen wegens te lang niet gebruikt. Eerst heeft zij een uur gewacht tot er een andere bewoner thuiskwam die haar binnen kon laten. En eenmaal binnen kan zij het parkeerterrein niet meer af. Dus moest ze vandaag per taxi naar Delft. Oh ja, de trein had ook gekund, maar dat ging te lang duren en wij zaten al met een heerlijke lunch klaar 😀.

Conclusie: huizen zijn kruizen. Beter één huis in Delft dan drie huizen elders. Zoals het klokje in Delft tikt, tikt het niet in Zeeland. Enzovoorts. Help mij herinneren als ik weer huizenplannen maak. Morgen of zo.

Kort lontje

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken

Het is mij vandaag voor het eerst in mijn leven (en waarschijnlijk ook voor het laatst) overkomen dat mij de toegang tot een winkel ontzegd is. Dankzij mijn korte lontje, denk ik. Het begon vrij onschuldig met het ophalen van een pakketje dat DHL had verzuimd gisteren te bezorgen. Op zich was dat al wel irritant, want ik was er speciaal voor thuis gebleven.

Bij het afhaalpunt wilde ik meteen twee recyclezakken met nespressocupjes terug laten sturen. Maar oh jee, dat was superingewikkeld. Het meisje dat mij hielp, had geen idee. Zij haalde er een moderngebrilde man bij. Die had ook geen idee, maar zei meteen dat hij er niet aan begon. Toen ik voorzichtig tegenstribbelde, zei hij ferm dat er een post.nl-sticker op de zakken zat en dat hij daar dus niets mee van doen had.

Daarop zei ik dat ik deze zakken altijd mee terugstuurde via DHL, waarop hij kwaad werd en zei dat hij ze nu helemaal niet meer accepteerde en dat ik niet meer welkom was in de toekomst in zijn zaak. Huh? Als ik dat al van plan was geweest, dan nu zeker niet meer. Maar het leek mij een redelijk overtrokken reactie.

Thuisgekomen natuurlijk wel geklaagd bij DHL (zonder resultaat) en bij Nespresso, die het allemaal gingen opnemen met DHL, want het is zeker wel de bedoeling dat het afhaalpunt de recycle zakken inneemt. Gezien alle klachten die ik over DHL lees vrees ik voor het resultaat van deze terugkoppeling. Maar goed, ik had mijn gal kunnen spuwen en dat is ook wat waard.

In de recensies van het afhaalpunt zag ik een paar keer langskomen dat het personeel ‘onvriendelijk’ en ‘snel op zijn tenen getrapt’ is. Dat klopt helemaal met mijn ervaring vandaag. Misschien heeft de moderngebrilde man toch een korter lontje dan ik.