Gisteravond in de Kromstraat zag ik heel andere bloemen dan die ik thuis op tafel heb staan. Hoe zou dat heten? Hangbloemen? Luchtbloemen? Uitsloversbloemen? Het is in elk geval een grappig gezicht. En weer eens iets anders dan de bloemetjes buiten zetten.
Bloemen houden van mensen
Vandaag wel weer een heel mooie Bloomonbos. En omdat het niet meer zo heel warm is, hoop ik dat deze weer extra lang staat. Altijd weer een fijn begin van het weekeind!
Nederland-Duitsland
Wat een heerlijk weekeind. Vriendin B uit Hamburg kwam naar Delft. Wij leerden elkaar in 1994 kennen in Australië waar onze mannen op een congres waren. En terwijl zij allemaal saaie praatjes moesten aanhoren (en zelf houden) maakten wij samen de buurt onveilig in een gehuurde auto. Die we ook nog kwijtraakten in een parkeergarage. En wij maar zoeken totdat we aangifte van diefstal wilden doen. Toen bleek dat er een blok verder precies zo’n zelfde parkeergarage was… Links rijden was ook lastig, maar gelukkig was het niet al te druk op de weg.
Sindsdien ontmoeten we elkaar elk jaar, de ene keer in Delft en de andere keer in Hamburg. En na 26 jaar is het nog altijd bijzonder om elkaar weer te zien. Het gaat altijd om het bijpraten en wat we daaromheen doen, maakt niet zo veel uit. Deze keer wat gewandeld en lekker gegeten. De tijd vloog voorbij en nu zit zij alweer in de trein terug naar Hamburg. Maar volgend jaar zien we elkaar weer en in de maanden daartussen is de mail en de app er om van elkaars leven op de hoogte te blijven.
Weerwolven
Totaal gevloerd door de hittegolf. Hoewel het met de ventilator prima te doen is op zolder, heb ik de rest van de tijd voornamelijk amechtig op de bank gezeten. Te warm voor buiten, maar binnen te warm om iets te doen.
Gelukkig hadden we onze tijdens-corona-de-sociale-contactenonderhoudende-bezigheid weer opgepakt: weerwolven per Whatsapp. Weerwolven is een gezelschapsspelletje dat je ook uitstekend via WhatsApp blijkt te kunnen spelen. Zo vermaakten wij ons vanaf begin april tot de versoepeling van de lockdown eind mei iedere week met een potje weerwolven. Start op woensdag om 21 uur en dan in een uurtje de eerste ronde (of soms ook de 2e) spelen. De volgende dag om 21 uur de volgende ronde en zo verder. Meestal was het vrijdagavond afgelopen.
Een spelletje waarbij veel gelachen wordt en iedereen elkaar verdacht probeert te maken. Want wie zijn de weerwolven en wie zijn slechts onschuldige burgers? Het was een prima manier om de lockdownsaaiheid te overleven. En nu dus weer om de hittegolfvermoeidheid te doorbreken. Wel jammer dat het deze keer na 1 ronde al afgelopen was. Door puur geluk kwam de groep er razendsnel achter dat vriendin K en ik de 2 weerwolven waren. Volgende keer beter!
Hittegolf
Het was vandaag zo warm in mijn kantoortuin dat ik de middag vruj-af heb genomen. Maar omdat die uren volgende week weer ingehaald moeten worden en de vooruitzichten tropisch zijn, heb ik een ventilator aangeschaft.
Eigenlijk wilde ik een leuke retro bij de Hema kopen. Ik had hem bij Wieneke gezien. Maar hij maakte een beetje te veel geluid om prettig bij te werken. Dus het is een saaie van de BCC geworden. Maar wel lekker koel!
Zomaar een dinsdag
Na mijn culinaire vrijdag werd het stil. We moesten uitbuiken. Maar inmiddels is het alweer dinsdag en gaan we vanavond met vriend Bas uit eten. Ja, je moet toch in vorm zien te blijven. En we hebben een inhaalslag te maken van een aantal maanden.
Maar eerst riep onze hartelap Ouranos dat zijn harde brokjes bijna op zijn. Aangezien O op leeftijd is en zijn nieren niet optimaal meer functioneren, betekent dat een loopje naar de dierenarts om eiwitarm voedsel te kopen. Volgens de dierenarts levert hem dat zeker een extra levensjaar op, dus kleine moeite, groot plezier.
Onderweg kwam ik langs het mini-jachthaventje bij de (zuidelijke) Kolk. Altijd gezellig, water en bootjes. Daarna viel mij oog op een wel heel mooie reclame voor Delft op een busje.
En thuisgekomen lagen onze medailles van de Alternatieve Vierdaagse in de brievenbus. Gegraveerd met naam en toenaam en dat we ieder 60 kilometer per dag hebben afgelegd. Oh nee, het was iets minder allemaal. En ook niet gegraveerd. Toch niet gek op zomaar een dinsdag.
Culinaire vrijdag
Gisteren was het eten geblazen. Ik had met mijn zus afgesproken om samen te lunchen in Leiden, bij Woods. Het was een enorm gedoe om er te komen, want een van de belangrijke bruggen over de Vliet was afgesloten. We stonden vanaf de begraafplaats (waar we even het graf van onze ouders hadden bezocht. Alles zag er mooi uit, maar er woont wel een mol naast) in de file.
Maar ons (on)geduld werd beloond met een fantastisch plekje aan het water en een heerlijke lunch. Dat het verder ook nog gezellig was, is geen verrassing, maar wel belangrijk.
’s Avonds hadden we een eetafspraak met vrienden. We hadden een tafeltje gereserveerd bij Nayolie in Voorschoten. Niks ten nadele van Voorschoten, maar het is een vrij onbetekenend dorp. Je verwacht er geen bijzondere horeca eigenlijk. Nayolie daarentegen is een heel speciaal restaurant. De chefkok Kelvin Lin krijgt waar hij ook een restaurant opent, zulke goede recensies dat hij daarna overstroomd wordt door gasten. En terecht. In 2019 was hij net neergestreken in Voorschoten en hij won de Gouden Pollepel van het AD al.
Hij houdt het heel kleinschalig in verband met corona, dus er zijn 3 tefeltjes per avond. We boften gisteren natuurlijk enorm met het weer en zaten heerlijk op het Kerkplein tussen de kerk en de HEMA 😀. Van 19 tot 24 uur genoten we van overheerlijke Aziatische gerechtjes met bijpassende wijnen. Het was bijzonderder dan wat ik ooit ergens anders heb gegeten. Kelvin combineert allerlei smaken in één gerecht, zoekt er de beste wijn bij en het is allemaal even heerlijk.
De dag eindigde met een fietstocht van Voorschoten weer terug naar Delft. En dat was heel fijn na al dat voedsel dat ik had verstouwd. Het was nog ruim 25 graden, echt heerlijk fietsen langs het Rijn-Schiekanaal. Wat een heerlijke dag!
Alternatieve Vierdaagse – laatste dag
Het is alweer even geleden, maar afgelopen vrijdag liepen we de laatste etappe van onze Alternatieve Vierdaagse. Om rustig te beginnen gingen we per trein naar Den Haag om bij Bever inkopen te doen. Pieter moest nog een jas hebben en ik was op zoek naar een wandelbroek. Broek was lastig, maar gelukkig vond ik veel andere dingen die echt nodig heb. Waaronder een reuze handig, onmisbaar, liefde-op-het-eerste-gezicht rugzakje.
Daarna was het lunchtijd. Gelukkig wisten we een leuk Italiaans restaurant aan het Noordeinde waar het goed eten is. Ik ben wel meteen genezen van mijn wens om nog eens in Den Haag te gaan wonen. Ondanks de leuke huizen die ik heb gezien. Het is dat ik me niet snel erger (kuch), maar het was vrij dramatisch snobistisch wat daar ook zat te lunchen.
En toen begon de terugreis, want we gingen naar huis wandelen. Omdat de waardeloze prul wandelapp het nu helemaal had begeven, liepen we een beetje in het wildeweg. Eerst hartje Den Haag waar mijn oog natuurlijk toch weer getrokken werd door giraffen in een etalage. Hoewel ik ze al 30 jaar niet meer verzamel, ben ik zeer getraind op vlekken met een lange nek.
De rest van de route was niet echt heel bijzonder. Via Rijswijk en het Wilhelminapark naar Delft. Kort samengevat: lekker gewandeld.
Jeugdfoto’s van mijn moeder
Op haar sterfdag (nu twee jaar geleden) een paar foto’s van mijn moeder. De eerste foto die er van haar is voor zo ver ik weet, samen met haar twee oudere zusjes. Een foto waarop ze een jaar of 16 moet zijn. Dan de eerste foto van ons samen. Nog een vroege gezinsfoto’s zoals gewoonlijk zonder de fotograaf (mijn vader). Omdat goed te maken hun trouwfoto uit 1953. En afsluitend haar laatste kerst.
Morgen een verslagje van de laatste dag van de Alternatieve Vierdaagse.
Alternatieve Vierdaagse – dag 3
Omdat ik een kantoordag had, was het plan dat Pieter zich daar aan het eind van de middag zou melden. De wandeling van de derde dag leidde naar huis. Via de kortste weg is dat 6,5 kilometer, dus er moest een beetje om gelopen worden. Gelukkig had ik tussen de middag al gelunchwandeld met mijn team: rondje rond de plas van Reef, toch al gauw 3 kilometer 😀
De waardeloze wandelapp klapte er dit keer al op het eerste kruispunt bij De Stichting uit, dus we liepen gewoon maar zelfstandig. Een paar woonwijkjes door die ik nog niet gezien had en waar autobezit bijzonder belangrijk is. Getuige de tweede auto die in de voortuin geparkeerd stond. We passeerden een eenzaam bordje van een onbekende gele wandeling, een hart in de Dorpsstraat van Nootdorp en een schattig bruggetje.
Het laaste deel van de tocht was bekend terrein, het vertrouwde Delftse Hout. Langs het schattige huisje waar ik later wil gaan wonen en alweer thuis. Om de kok te ontlasten gingen we eten bij Einstein waar in de gang nog een überschattig fonteintje hangt geknipt voor in dat huisje.
13 kilometer op de teller. Nog één dag te gaan.