Wat een heerlijk lenteweer. We moesten er nog even van genieten, want blijkbaar gaat het komend weekeind weer vriezen. Totaal krankzinnig, dat weerbeleid.
Gisteren fietsten wij met de genietopdracht in de zak naar Voorburg. Daar startte onze wandeling door prachtig Voorburg, langs diverse landhuizen, door veel parken en chique straten. Voorburg is wel een beetje deftig en zijn bewoners zijn dat ook.
Maar ze doen ook rare dingen, zoals afschuwelijk lelijke vogelhuisjes ophangen in die parken. Ik heb er met tegenzin eentje op de foto gezet, maar er hingen er veel meer. Gelukkig viel er ook kunst te bewonderen. Een bootje vol mensen met de titel Spelevaren was extra grappig dankzij de twee kinderen die er vlak naast echt aan het spelevaren waren. Op de foto helaas bijna onzichtbaar.
We genoten van bloeiende bomen. Sommige met bloesem, een andere met een paar schoenen, hoe bijzonder, en weer een ander met een rode bewoner. En natuurlijk plukjes sneeuwklokjes. Het was prachtig en we vroegen ons af of we niet naar Voorburg moesten verhuizen. Maar ja, dat denk ik bij alle uitstapjes die ik maak. En het antwoord is toch altijd weer ontkennend. We wonen natuurlijk prima in Delft (zie de naam van deze weblog). Af en toe ergens anders kijken verandert daar niks aan.
Onze vorige woonplaats. Met heel veel plezier bijna dertig jaar gewoond. Ik herken Hofwijck en In de wereld is veel gevaer! Maar Delft is ook weer heel fijn om te wonen!
Rust en vreugd ook langsgekomen en Middenburg. Bijna 30 jaar, dat begrijp ik best!
Oh, Hofwijck! Staat nog op mijn verlanglijstje; kan niet wachten tot het weer open gaat. Misschien moet ik maar eens de fietsen op de twinny load laden en daar gaan fietsen. Een vriendin van mij is tuinvrijwilliger op Hofwijck. En helemaal niet deftig, hoewel een geboren Voorburgse (dacht ik).