Collega A maakte mij erop attent dat het al bijna twee maanden stil is hier. Dat klopt, want mijn inspiratie was even helemaal op. Gek eigenlijk, want er mag weer veel meer en ik ben vaker op pad. Kennelijk was de schrijfader even verstopt. Eens kijken of het vanaf heden weer beter gaat.

Het wordt kouder, vooral ’s ochtends en ’s avonds, dus ik haalde mijn wintersloffen uit de mottenballen. Oh ja, dat is waar ook, dat zijn die halfhoge sloffen, blauw met zilverdraad. Werkelijk de prachtigste sloffen die ik ooit heb gehad. Zo ontzettend jammer dat ik allergisch ben voor het zilverdraad. Na een week had ik opgezwollen enkels waar een beetje hartfalenpatiënt jaloers op zou zijn (of eigenlijk juist niet) en kon ik de sloffen niet meer aan. Ik heb nog een tijdje eerst sokken aangetrokken en daaroverheen de sloffen, maar dat kost wel erg veel tijd.

De sloffen moeten dus vervangen worden en kunnen zo goed als nieuw naar de Kringloopwinkel. Gelukkig kreeg ik van een van mijn vele handwerkadresjes een plaatje voorgeschoteld van bijna net zo prachtige sloffen, maar dan zonder edelmetalen erin verwerkt. Om zelf te haken! Leuk! Ik heb meteen een pakket besteld. Daarvoor moesten beide voeten aan alle kanten opgemeten: niet alleen de lengte, maar ook de breedte, de wreefhoogte, de afstand tussen wreef en hiel, de omvang van de enkel (de niet-opgezwollen enkel) en de lengte van alle afzonderlijke tenen.

Er kwam een pakket binnen met vier stevige zolen zodat je met je nieuwe sloffen niet van de trap glijdt, bolletjes blauwe wol, haaknaald, twee borduurnaalden (geen idee wat ik daarmee moet), een klosje garen, een bruin voorgehaakt proeflapje en een patroon van 46 pagina’s 😳. Ik vond het al met al nogal intimiderend en ontmoedigend.

Maar hee, het is bijna weekeind, ik ga vandaag dat patroon maar eens lezen, een blauw proeflapje haken en wie weet, komt naast de bloginspiratie ook de haakinspiratie aangesneld.