Vrienden

Botanische tuin

Hermieneke Delft, Kunst en cultuur, Vrienden

Dit weekeind kwam vriendin B uit Hamburg logeren. Net als drie jaar geleden. Vorig jaar gingen wij naar Hamburg en waarom wij – tegen de traditie in – een bezoekje in 2021 oversloegen, weet ik niet.

In elk geval was het weer heel erg gezellig. Altijd een feestje om weer even in het echt bij te praten in plaats van alleen via mails en appjes.

Zondagmorgen gingen we naar de botanische tuin in Delft. Daar was een wandeling uitgezet langs 29 keramiekstukken van verschillende kunstenaars, die allemaal een spreekwoord of gezegde verbeelden. Dat is extra leuk omdat vriendin B weliswaar goed Nederlands spreekt, maar lang niet alle uitdrukkingen kent én zij ons weer iets kon leren over eventuele equivalenten in het Duits. Zoals “Reden so wie mir der Schnabel gewachsen ist”. Staat er ook tussen de zes voorbeelden die ik heb uitgekozen om hier te tonen.

Nadat we alle beeldjes hadden gevonden, bezochten we de tropische kassen en de medische planten. Ik wist eigenlijk niet dat de botanische tuin zo mooi is. Klein, maar heel fijn!

Van alles en nog wat

Hermieneke Uitstapjes, Vrienden, Wandelen, Werk

Wat een lekker weer de laatste week. Daar heb ik flink van geprofiteerd met diverse uitstapjes. De eerste was op 26 april met een aantal (ex-)collega’s. Na lange tijd pakten we het Stappen en happen weer op. Dat betekent na werktijd een wandeling van anderhalf tot twee uur met na afloop samen eten in een restaurant. Deze keer hadden we Den Haag uitgekozen en na een redelijk beknopte wandeling door het Haagse Bos eindigden we bij een Indiaas restaurant. Zoals altijd was het gezellig. Het wordt steeds meer een reünie, deze keer met drie ex-collega’s die inmiddels elders werken of met pensioen zijn en drie collega’s die nog wel bij de Hartstichting werken. Maar de draad wordt even gemakkelijk weer opgepakt en we hadden het heel gezellig. Meteen voor de volgende twee maanden nieuwe afspraken geprikt 😀

Zaterdag ploggen met vriendin L in Leiden. Gezellig en goed voor de omgeving 😀. Uiteraard ook tijd uitgetrokken voor een lunch op een zonnig terras. Jammer wel dat sommige zure dames ons op minuscule papiertjes meenden te moeten wijzen, die wij nog moesten opprikken. Vriendin L zei pinnig: “Dat kunt u zelf ook oprapen.” Maar dat kon kennelijk niet, want het was niet hun afval. Nee, alsof het wel ons afval is 😛. Later bedachten we dat de dames waarschijnlijk meenden ons een enorme dienst te bewijzen met hun aanwijzing. En waarschijnlijk dachten ze ook dat we een taakstraf hadden. In elk geval keken ze zo.

Zondag met Pieter 17 kilometers op de wandelteller gezet. Eerst een stuk stadswandeling door Dordrecht, daarna met de waterbus door naar Zwijndrecht. Daar gewandeld door een prachtig natuurgebied. We mochten niet overal lopen omdat er gebroed werd, maar dat was niet erg. Genoeg mooie paadjes over. Langs Kijfhoek, een groot rangeerterrein van de NS weer terug naar station Zwijndrecht en naar huis. Prachtige dag, rood verbrand in de nek 😱

En vandaag moest ik mijn vrije dinsdag weer vieren. Dat deed ik samen met vriendin K te beginnen in Clingendaal. Vanuit verschillende kanten kwamen we daar aan op de fiets. Toen we elkaar uiteindelijk gevonden hadden, bewonderen we de Japanse tuin waar het enorm druk was. Logisch want die tuin is maar zes weken per jaar open. In park Clingendaal was het een stuk rustiger. Na een rondje wandelen was het tijd voor een lunch (uiteraard…). Na een heerlijk fietstochtje – het weer was echt veel aangenamer dan voorspeld, ik had voor niks een dikke sjaal en handschoenen meegenomen – kwam ik helemaal uitgerust en klaar voor de rest van de week weer thuis.

In de Japanse tuin

Hamburg

Hermieneke Uitstapjes, Vakantie, Vrienden

Afgelopen weekeind gingen we, enigszins verlaat, op bezoek bij vriendin B. in Hamburg. Eigenlijk was dat al in juni gepland, maar toen werd Ouranos na een kiesoperatie erg ziek en durfden we niet weg. In plaats van in Hamburg brachten wij een deel van het weekeind bij de dierenarts in Rijswijk door. Gelukkig is hij weer opgeknapt en gingen wij in de herkansing.

Het werd een reis met hindernissen. De Deutsche Bahn had te kampen met kapotte treinstellen en veel treinen liepen behoorlijke vertragingen op. Zo ook onze laatste etappe van Osnabrück naar Hamburg, ruim een uur vertraagd. Ik verklap alvast dat het op de terugweg niet beter ging.

Maar goed, toen we er eenmaal waren, hadden we een supergezellig weekeind. Lekker tapas gegeten in een knus restaurant en vooral gezellig bijgepraat. Zondag eerst de traditionele champagnebrunch en daarna zijn we naar het centrum gegaan voor wat sightseeing bij de Elbe.

Onder de Elbe is in 1911 de Old Elbe Tunnel of St Pauli Elbe Tunnel geopend, een tunnel voor voetgangers en fietsers. Destijds een technisch vernuft!

De tunnel is aan beide kanten versierd met terracotta ornamenten die allemaal iets met de Elbe te maken hebben. Veel vissen en krabben, maar ook ratten versieren de wanden. Er zijn grote liften waar je met tientallen fietsen tegelijk in kunt, maar er is ook een indrukwekkend trappenhuis. Kortom, de moeite van een bezoekje waard!

Na afloop nog even langs de Alster wandelen en het vakantiegevoel was compleet.

Weekje Montpellier

Hermieneke Vakantie, Vrienden, Vroeger, Winkelen

We zijn op de helft van ons weekje vakantie in Montpellier. Wat fijn om na bijna 3 jaar afwezigheid hier weer te zijn.

De eerste dag hebben we met onze buren uit Delft, die met de camper vlakbij waren, de stad doorkruist. Leuk om met nieuwe ogen rond te kijken. Buuf M werd nog midden op de Place de la Comédie ten huwelijk gevraagd. De man in kwestie (niet buurman H) viel op één knie en wuifde het excuus dat M al een mari had onverschillig ter zijde. “Waarom trek ik altijd van die rare snuiters aan?” verzuchtte M. Volgens mij doelde zij hiermee niet op haar bloedeigen mari H, maar zeker weten doe ik het niet.

De dagen erna rommelen we wat in het rond. Oude bekende wandeling naar Latte langs de rivier, shoppen bij Armand Thierry, terrasjes, lekker genieten van de stad, het mooie weer en de goede herinneringen die boven komen. Ik hou het nog wel even uit hier.

Het hotel buiten
Uitzicht vanuit onze kamer
Ontbijt
Gewinkeld

Lente

Hermieneke Eten en drinken, Op zolder, Vrienden, Wandelen, Winkelen

Het was de afgelopen tijd heerlijk weer, je voelt de lente in de lucht. Ik heb er van geprofiteerd. De twee keer uitgestelde wandeling Delftse Hout met lunch bij Café du Midi met collega’s Q en P had niet beter getimed kunnen zijn dan afgelopen vrijdag. Het was druk, dus we moesten een tijd wachten op een tafeltje. Collega Q en de serveerster kregen een innige band. Steeds als Q op sprong van ons wachtbankje en op een leeggekomen tafeltje afvloog, werd zij teruggezonden door de pittige (wel heel aardige) serveerster met de woorden: “Nee, dit is een tafeltje voor 2 personen, niet voor 3.” Maar uiteindelijk zaten we op de beste plek 😀. Geduld is een schone zaak.

Gisteren met vriendin K in Den Haag gewinkeld en geluncht. Ook weer zo’n vaak uitgestelde afspraak, maar nu kon het. Vriendin K is goed geslaagd, ik nog niet. Zij wilde een jurkje. Voor een bruiloft in de zomer en ik was op zoek naar gouden laarsjes. Dat laatste is lastig, want ik wil eigenlijk gewoon de laarsjes die ik had. Die waren perfect, maar na 2 keer nieuwe hakken kon het echt niet meer. Met pijn in het hart gooide ik ze weg en vind dan maar eens een waardige vervanging. Mission impossible. Maar toen ik weer thuis was, stuurde K mij een link naar Mansfield met redelijk perfecte gouden laarsjes. Deze week ga ik even bij de winkel kijken. Ik heb weer hoop!

Thuis zijn we weer in verbanning op zolder, omdat de parketvloer een onderhoudsbeurt heeft gehad. Daarna mag je er 24 uur niet op lopen. Lastig is dat we dan dus ook niet in de keuken kunnen komen. Heel vervelend….’s avonds lekker uit eten dus. En de vloer ligt er weer prachtig bij.

Vandaag lijkt ook weer een mooie dag te worden. Ik ga ervan genieten!

Een maand later …

Hermieneke Delft, Eten en drinken, Vrienden, Werk

Tjonge, zolang niet geschreven en dat terwijl er weer zoveel meer mag en kan. Waarom heb ik ons nachtje in landgoed Duin en Kruidberg niet beschreven? Heerlijk gegeten, goed gezelschap (zus en zwager, altijd gezellig) en een rioollucht in de slaapkamers. Oké, dat laatste was minder fijn.

Of het etentje voor Pieters verjaardag afgelopen vrijdag? Als vanouds bij Einstein, waar de eigenaren Robert en Eva maar net op tijd genezen waren van Covid en dus weer voor ons konden koken.

Of het gezellige koffiedrinken en wandelen met collega Q en oud-collega C in de lockdowntijd. Maar wel in Rotterdam (💙) op het Eiland van Brienenoord. Echt een aanrader! Inclusief 3 grote grazers.

Voor het eerst in jaren weer een Escaperoom gedaan met vrienden F en K in een oude wijnkelder in Delft. Dat was ook al zo heerlijk! We waren onze routine totaal kwijt, maar het was én een leuke escaperoom én supergezellig dat het weer mocht. Dat laatste was dan weer te danken aan de Kamer van Koophandel, die deze escaperoom heeft ingeschreven als een sportaccomodatie 😯. En dat terwijl ik anti-sport ben.

Ook niet te vergeten de diverse “weg-met-corona-feestjes-mét-bubbels” bij onze buren vanwege verjaardagen en pensioenen. Het helpt trouwens echt. Sinds maart 2020 hebben wij heel lang min of meer uitsluitend contact met onze viendburen gehad. Om covid buiten de deur te houden dronken wij bij elk etentje bubbels in diverse soorten en maten. En kijk: het bewijs is geleverd! Bubbels maken je immuun voor covid. Niemand van ons vieren is besmet geraakt. Shout-out for bubbels!

Vorige week weer een dagje naar kantoor geweest. Totaal uitgestorven, maar reuze gezellig met de paar collega’s die er wel waren. Nu maar hopen dat het binnenkort ook weer mag zonder heel goede redenen in 4-voud ingediend en goedgekeurd door het afdelingshoofd én het hoofd van de kantoorfaciliteiten. Ik kijk er wel naar uit, af en toe. Kantoortuin op de koop toenemend.

Nou, ik weet niet waarom ik hier niet allemaal uitgebreide verhalen van heb gemaakt, maar ik beloof beterschap.

Villa Maria

Hermieneke Delft, Vrienden

Toen wij 30 jaar geleden in Delft kwamen wonen, viel mijn oog vrijwel direct op onze volgende woning: Villa Maria. Misschien een beetje groot, maar daar zouden we vanzelf een oplossing voor vinden. Onze vriendschap met E&E dateert vanaf het moment dat E vertelde dat Villa Maria zijn droomhuis was. Wij besloten direct dat we er uitstekend met z’n vieren in zouden passen.

Zo’n 5 jaar later stond ons droomhuis te koop. Wij planden een bezichtiging in. Ook de moeder van E liet zich die kans niet ontzeggen. Zij is ongeveer 1.50 m lang, maar heeft de uitstraling van iemand van tweeëneenhalve meter. Terwijl wij de villa inspecteerden, onderwierp zij de makelaar aan een diepte-interview over alle eventuele tekortkomingen. Er zou geen gebrek verborgen blijven voor haar.

Helaas moesten we toegeven dat de Villa niet gemakkelijk en zeker niet goedkoop bewoonbaar zou kunnen worden gemaakt voor twee stellen. Erg jammer, want we hadden ons er in gedachten al geïnstalleerd. Maar goed, dat was de eerste les Omgaan met teleurstellingen. Wij moesten afscheid nemen van de geplande gezamenlijke oude dag in Villa Maria. Maar wie weet wat er nog op ons pad zal komen.

Vorige week in De Koornbeurs kregen wij van E&E een zogenaamd gastgeschenk. Dat is een traditie waarmee wij elkaar zo nu en dan verblijden. Een gastgeschenk is vaak verschrikkelijk, maar soms ook leuk. Deze keer was het de laatste categorie. Dat hadden we dan toch maar weer mooi aan Villa Maria te danken, of we er nu wonen of niet.

Nog even wat achtergrond over Villa Maria. Oorspronkelijk was het het woonhuis van de directeur van het buitengesticht Sint-Joris. Dat is gebouwd in 1894 in neorenaissancestijl. Villa Maria stamt ook uit 1894, maar kennelijk ging de directeur op enig moment elders wonen en werd het huis verbouwd tot een verpleegstersschool. Daar zag je de sporen nog goed van terug. Het zou het weer bewoonbaar maken behoorlijk compliceren. Nog weer later is de villa gebruikt voor begeleid wonen. Diegenen die het in onze plaats hebben gekocht hebben het prachtig gerestaureerd! Waarvoor dank. Wie weet.

De Centrale fka De Koornbeurs

Hermieneke Delft, Eten en drinken, Vrienden, Vroeger

In het centrum van Delft naast de Visbanken staat een prachtig gebouw: de Koornbeurs. Het heeft in de loop der tijd diverse functies gehad. Ooit begonnen als vleeshal, in het begin van de vorige eeuw nog een poosje champignonkwekerij geweest en veilingplaats voor eieren en paardenmest. Leuke combinatie ook. In 1939 werd de kelder ingericht als commandocentrum voor de Delftse luchtbescherming. Sinds de jaren 60 is het verenigingsgebouw van studentenvereniging SSR Delft; later omgedoopt tot OJV De Koornbeurs, niet meer alleen voor studenten, maar voor alle jongeren.

De Koornbeurs had in de jaren 90 toen wij in Delft kwamen wonen een openbare eettafel waar (voornamelijk) studenten kwamen eten. Maar er was ook een tafel waar gepensioneerde hippies samenkwamen. Tot onze verbazing aten ook onze vrienden E&E – toen allang geen studenten meer – in de Koornbeurs. Elke werkdag van maandag t/m vrijdag. Lekker makkelijk en dan had je een fijn lange avond. Het leek mij drie keer niks.

Maar toen wij in 2001 twee weken onze keuken niet konden gebruiken wegens verbouwing gingen wij toch met ze mee. Elke avond klokslag 18 uur troffen we elkaar bij de ingang. Ik gewapend met tafelkleedje en waxinelichtjes, want het moet wel een beetje gezellig zijn. De Koornbeurs met zijn formicatafeltjes en nauwelijks verlichting had namelijk een nogal morsige uitstraling. Het eten bleek enorm smakelijk. Na afloop gingen we bij het Boterhuis nog een kopje koffie drinken. Prima tijdelijke oplossing.

Sinds begin deze eeuw was er wel steeds gedoe met de kok, werd het pand eigenlijk ook te duur voor de vereniging. De eettafel is uiteindelijk verdwenen en de vereniging zit alleen nog in de kelder. In de rest van het gebouw is tegenwoordig een restaurant gevestigd: De Centrale. Gisteravond hebben wij er met E&E gegeten. Beetje nostalgisch zitten zwijmelen…. Nou, nee, dat dan weer niet. Nostalgie is niet helemaal ons ding. Maar het was weer gezellig en het eten was overheerlijk. Ik had geen tafelkleedje of waxinelichtjes bij me, maar dat was gelukkig ook niet nodig. Hoewel het keukengedeelte op de bovenverdieping met de afhaalbalie er nog precies hetzelfde uitzag, was het restaurantgedeelte aanzienlijk minder obscuur dan vroeger.

Terug naar Rotterdam

Hermieneke Studeren, Vrienden, Vroeger

Samen met vriendin D ging ik vrijdag naar Rotterdam naar het Erasmus MC. Ooit hebben we daar samen geneeskunde gestudeerd en nu werkt de jongste dochter van D er als arts-onderzoeker. Wij deden mee aan haar onderzoek als gezonde proefpersonen. Dochter L doet iets ingewikkeld, maar kort samengevat meet zij het zuurstofverbuik van cellen. Heel interessant onderzoek, dat mogelijk ooit een sleutel gaat opleveren om mensen met extreme vermoeidheid bijvoorbeeld na chemotherapietherapie te begrijpen en te behandelen. Zo ver is het nog niet, maar wat zou dat mooi zijn!

Wij hoefden zelf niets ingewikkelds te doen gelukkig. De dag ervoor een pleister met een bepaald stofje op de huid van het borstbeen plakken en in het ziekenhuis werden er met laser metingen gedaan op de huid. En we moesten een buisje bloed afstaan. Na afloop kregen we een rondleiding door het laboratorium waar alle waarden geanalyseerd worden. Echt leuk om weer rond te kijken op de plek waar wij bijna 40 jaar geleden onze practica deden. Net voor we weer zouden vertrekken, bleek mijn buisje met bloed kapotgecentrifugeerd. Ik mocht dus opnieuw een priksessie ondergaan. Alles voor de wetenschap 😀.

Inmiddels was het 13 uur en hoog tijd voor een lunch in het personeelsrestaurant. Daar herinneren vriendin D en ik ons opeens de koffiebar van vroeger. De faculteit was destijds erg vooruitstrevend met een heuse koffiebar waar je allerlei – toen exotische – soorten koffie kon drinken. Wij spraken daar altijd af een kwartiertje voor de colleges en practica begonnen en dronken dan bijvoorbeeld een panna montata. Bij de herinnering leefden we helemaal op. Dochter L en haar collega keken ons medelijdend aan. Je zag ze denken: “Arme boomers.” L zei behulpzaam: “Er zit hier in het ziekenhuis een Doppio, een Starbucks en een AH-to-go. Dus als jullie koffie willen….”

Tja, niet alles was vroeger beter.

Nazomerdingetjes

Hermieneke Huis, tuin en keuken, Vrienden

Het was echt koud gisteren (en nat). Ik ben bang dat de zomer nu echt voorbij is. En hoewel de winter ook zo zijn charmes heeft, ben ik er nog niet echt aan toe om alle zomerspullen op te ruimen. Dus de zomerpetten zijn nog niet ingeruild voor dikke sjaals en ook de tuinstoelen staan er nog even.

Gisteren was ik bij vriendin L. in Oud Beijerland. Zij is een echte kerstfan en haalt op 1 oktober de kerstversiering uit de mottenballen. Ik moet daar altijd erg om lachten, maar eigenlijk is het gewoon een heel goed idee. Juist om de omslag van zomer naar herfst goed door te komen, zijn lichtjes onmisbaar. En omdat ik niet zo fanatiek ben als L. (zij kan een heel flatgebouw in kerstsfeer brengen met al haar spullen) hou ik het nog heel even bij een paar lichtjes.

Oud Beijerland is trouwens een superpitoresk plaatsje. Een leuk oud centrum met een jachthaventje in het Spui (waar L. op uitkijkt vanuit haar woonkamer!) Het is een dorp, maar wel een groot dorp. Ook de nieuwbouw is laaggehouden om de sfeer niet al te veel aan te tasten. Wat een verschil met Rotterdam waar ik doorheen reed op weg van Delft naar Oud Beijerland. Daar zie je bijna alleen maar hoogbouw. Binnenkort schijnt er trouwens in Oud Beijerland een wolkenkrabber te komen van wel 5 verdiepingen. Zoals een oud-collega van Pieter altijd zei: “Oud Beijerland is echt heel grootstedelijk, we hebben zelfs een HEMA. ” Waarvan akte, maar daar kan nu een wolkenkrabber aan worden toegevoegd. Als dat niet overtuigend is!