Ieder jaar reikt Delfia Batavorum de Le Comteprijs uit voor de beste verfraaiing van het Delftse stadsbeeld. De vereniging vat dat heel breed op: het kan een restauratie zijn of een verbouwing van een monument, een nieuw beeld ergens op een plein of een fraai stoephek, een muurschildering (dat is heel populair tegenwoordig), een winkelpui, gevelsteen of gevelreclame. Bij voorkeur is er op een of andere manier een link met de Delftse geschiedenis. Dat mag ook recente geschiedenis zijn, zoals iets nieuws in de naoorloogse buitenwijken.

Dit jaar waren er weer veel nominaties. Onder andere een muurschildering (!) in een naoorlogse buitenwijk: op de kopgevel van een flatgebouw aan de Chopin laan. Hoewel erg fraai niet de winnaar.

En omdat het hemd nu eenmaal nader is dan de rok, sta ik helemaal achter de winnaar van de Compteprijs 2020: de Delftse keramiekkaart.

Deze keramiekkaart is gemaakt op een blinde muur aan de kant van de Papenstraat vlakbij de Choorstraat. Uit het nominatierapport: “Het is een afbeelding van de Delftse binnenstad gebaseerd op zeventiende-eeuwse stadskaarten, en daarvan nog het meest op een kaart uit 1700. De kaart, in feite een groot tableau, is opgebouwd uit kleinere, driedimensionale stukken keramiek. De grotere panden zoals de kerken en het stadhuis zijn, hoewel herkenbaar, duidelijk vereenvoudigd en erg vrij weergegeven. Evenals de afzonderlijke gebouwtjes is ook de complete afbeelding geen exacte kopie, maar een vrije interpretatie van de historische voorbeelden. De keramiekkaart, op zich al een opvallend en mooi kunstwerk, heeft daarmee ook een toegevoegde betekenis als een hedendaagse interpretatie van de historische kaarten van Delft.”