Project Pannenlap

Hermieneke Delft, Hobby's

Om het eentonig gehaak aan de regenboogdeken voor vriendin D (sorry D) te onderbreken had ik een nieuw projectje voor tussendoor bedacht. Het project pannenlap (niet te verwarren met het project plafond).

Voortvarend bestelde ik katoen, een haaknaald en een patroon bij een of andere hobbywebsite. Tot mijn schrik kwam er een soort track and trace binnen waarin ik werd gesommeerd €40 inklaringskosten te betalen bij aflevering. Slik, daar was ik een poosje geleden ook al ingestoken met een bestelling bij een Britse webshop. Dat worden zo wel heel dure pannelappen!

Gelukkig bleek het uiteindelijk loos alarm. Op de een of andere manier had ik in de post.nl-app een oud bericht geopend in plaats van het nieuwe bericht over de pannenlappen.

Vandaag de hele dag gehaakt: eertse pannenlap klaar. Ik vroeg mij af of er nog wel genoeg katoen over is voor de tweede. Het leek mij krap te worden. Vriendin L adviseerde de eerste lap uit te halen en twee kleinere lappen te haken. 😫😫😫😫😫

Ik pakte de keukenweegschaal erbij. Gelukkig! Pannenlap weegt minder dan de overgebleven bolletjes. Dus dat moet goedkomen!

Terug naar Rotterdam

Hermieneke Studeren, Vrienden, Vroeger

Samen met vriendin D ging ik vrijdag naar Rotterdam naar het Erasmus MC. Ooit hebben we daar samen geneeskunde gestudeerd en nu werkt de jongste dochter van D er als arts-onderzoeker. Wij deden mee aan haar onderzoek als gezonde proefpersonen. Dochter L doet iets ingewikkeld, maar kort samengevat meet zij het zuurstofverbuik van cellen. Heel interessant onderzoek, dat mogelijk ooit een sleutel gaat opleveren om mensen met extreme vermoeidheid bijvoorbeeld na chemotherapietherapie te begrijpen en te behandelen. Zo ver is het nog niet, maar wat zou dat mooi zijn!

Wij hoefden zelf niets ingewikkelds te doen gelukkig. De dag ervoor een pleister met een bepaald stofje op de huid van het borstbeen plakken en in het ziekenhuis werden er met laser metingen gedaan op de huid. En we moesten een buisje bloed afstaan. Na afloop kregen we een rondleiding door het laboratorium waar alle waarden geanalyseerd worden. Echt leuk om weer rond te kijken op de plek waar wij bijna 40 jaar geleden onze practica deden. Net voor we weer zouden vertrekken, bleek mijn buisje met bloed kapotgecentrifugeerd. Ik mocht dus opnieuw een priksessie ondergaan. Alles voor de wetenschap 😀.

Inmiddels was het 13 uur en hoog tijd voor een lunch in het personeelsrestaurant. Daar herinneren vriendin D en ik ons opeens de koffiebar van vroeger. De faculteit was destijds erg vooruitstrevend met een heuse koffiebar waar je allerlei – toen exotische – soorten koffie kon drinken. Wij spraken daar altijd af een kwartiertje voor de colleges en practica begonnen en dronken dan bijvoorbeeld een panna montata. Bij de herinnering leefden we helemaal op. Dochter L en haar collega keken ons medelijdend aan. Je zag ze denken: “Arme boomers.” L zei behulpzaam: “Er zit hier in het ziekenhuis een Doppio, een Starbucks en een AH-to-go. Dus als jullie koffie willen….”

Tja, niet alles was vroeger beter.

Troep en troost

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken, Wandelen, Werk

Het is pas een week bezig en ik heb al een klein beetje spijt van mijn opgetogen woorden aan de start van het Project Plafond. Ik was even vergeten hoe stoffig zo’n verbouwing is, hoe moedeloosmakend al het vergeefse stofzuigen en dweilen, hoe onvrij je bent (of je je voelt) in je eigen huis, hoe hard de radio aanstaat de hele dag en de enorme hoeveelheden koffie-met-stroopwafels die je moet aanslepen.

Maar gelukkig breekt het voorjaar nu echt door en is er buiten veel moois te zien. Inclusief mijn loftrompetjes die opeens toch nog allemaal de grond uitschoten!

Klaar voor de grote remake

Hermieneke Delft, Kattegorie, Ouranos

Lekker twee dagen ingepakt. Dat ging best langzaam, langzamer dan ik had gedacht in elk geval. Maar het is gelukt, kasten zijn leeg en de dozen gevuld. Morgen nog wat laatste dingetjes regelen en pakken en dan komt dinsdag de verhuizer (als alles goed is) om de spullen op te halen.

Ouranos raakte helemaal ontregeld en vond een fijn plekje om te gaan liggen: in de stoel met de poef er ondersteboven opgezet als afdakje 😀

En zelf stukgekrabd…

Anders dan bij eerdere verbouwingen begaf de stofzuiger het deze keer al voor het begin. Morgen dus maar snel een nieuwe kopen en hopen dat hij iets langer meegaat. Ik weet niet hoe dat komt, maar ik verslijt stofzuigers nog sneller dan schoenen.

Storm- of bliksemschade?

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken

Na een onstuimig en culinair paasweekend brak de gewone werkweek weer aan. Mijn lunchwandeling leidde langs de Oostpoort waar ik de restschade (denk ik) van het herfstweer aanschouwde. Er blijkt nog een nijlgans in de boom te broeden. Daarom blijven de resten voorlopig zo staan.

Thuis had ik net de aankomst van de verhuisdozen gemist. Maar daar kan ik nog een hele week van genieten. Volgende week dinsdag komt de verhuizer om de boel weg te halen en op te slaan. We gaan onze laatste grote(re) verbouwing aan. De woonkamer krijgt een nieuw plafond en de parketvloer een schuurbeurt. En dan is na 29 jaar eindelijk alles helemaal zoals wij het willen. Tijd om naar iets nieuws om te zien? 😀

Coronasaaiheid

Hermieneke Delft, Huis, tuin en keuken, Wandelen, Werk

De dagen lijken allemaal op elkaar. Werken, wandelen, eten en slapen. Verder een beetje lezen, een spelletje doen of een handwerkje. Het hoogtepunt van de afgelopen week was mijn ochtend op kantoor. Hoe saai is je leven dan?

Gelukkig kwamen de cadeaus ook weer binnenstromen, deze keer voor Pieter: gekleurde bollen met zaden (?????) van de TU en taartjes van de studenten. Mijn loftrompetjes zijn weliswaar min of meer opgekomen, maar echt uitbundig zijn ze (nog) niet. Misschien gaan Pieters bloemetjes het beter doen. Daar lijkt mij weinig voor nodig.

Bij een van de wandelingen langs de Schie werd ik gelukkig weer een beetje vrolijk. Ik zag achtereenvolgens zo’n mooi groot containerschip waarop staat dat het 16 vrachtwagens zijn, een grappig bankje en een truttig perkje. Saaiheid is in the eye of the beholder.

Beelden

Hermieneke Delft, Kunst en cultuur, Wandelen

Dankzij mijn totale gebrek aan richtingsgevoel en stedelijk inzicht heeft het bijna een jaar hysterisch wandelen geduurd voordat ik doorhad dat dat ene beeld dat steeds ergens anders opdoemde dan waar ik dacht dat het stond, niet één beeld was, maar vier beelden. Het heet “Vier Windstreken”, dus dat is best logisch.

Ik ondernam een tocht om ze alle vier op de foto te zetten, maar helaas kwam ik niet verder dan drie beelden. Het vierde bleef onvindbaar.

Drie beelden: bij de Oostpoort, op de Nieuwe Plantage en in de Schoolstraat.

Gelukkig bracht Google uitkomst. Het waren inderdaad ooit vier beelden, gemaakt door Hans la Hey en in 1998 geplaatst op lokatie waar vroeger vier stadspoorten hadden gestaan. Een daarvan, de Oostpoort, bestaat nog steeds. De andere lokatie zijn de Nieuwe Plantage en de Schoolstraat. Het vierde beeld, aan de Zuidwal, is verdwenen. Ik heb niet kunnen achterhalen hoe of wat. Vermoedelijk heeft het met de bebouwing aan de Ezelsveldlaan te maken, maar zeker weet ik dat niet.

Het verhaal achter de beelden kende ik ook nog niet. Ik citeer van de website Kunstwandeling van Geert de Vries:

“Er schijnt een verhaal te zijn dat Willem van Oranje op 10 juli 1584 niet vermoord zou zijn door Balthasar Gerards, maar een natuurlijke dood was gestorven. De 27-jarige Fransman, geboren in Vuillafans, zou dan ook ten onrechte na vier dagen gruwelijke martelingen zijn geëxecuteerd. Dit gebeurde door vierendelen met trekpaarden. De verschillende ledematen werden hierna op de toegangspoorten van Delft ‘tentoongesteld’. Reden genoeg voor La Hey om vier beelden te ontwerpen als ‘eerbetoon’ aan Gerards; ze zijn zo geplaatst dat de Markt het middelpunt vormt. De beelden geven de vier dimensies van ruimte weer, namelijk lengte, breedte, hoogte en diepte.”

Gruwelijk verhaal, maar mooi verbeeld.