Lichtjes in Amsterdam

Voor ons jubileumfeest hadden we van mijn (inmiddels ex-)collega’s een uitstapje cadeau gekregen met als thema Licht. Naast de feestelijke verpakking met kaarsen en waxinelichtjes en een prachtige uitvouwbare kaart kregen we tickets voor Fabrique des Lumières en voor het Amsterdam Light Festival. Afgelopen zaterdag was het zo ver en gingen wij het cadeau verzilveren. Wij hadden er zelf nog een hotelovernachting en een diner bijgeboekt. Even een ultrakorte vakantie!

We startten met Fabrique des Lumières dat gevestigd is in de oude gasfabriek. Het is moeilijk te omschrijven wat het nu precies is. Zelf noemen zij het kunst die tot leven komt en dat is wel adequaat. Maar het is veel meer. Kunst wordt op een audiovisuele manier gepresenteerd overal om je heen onder begeleiding van geweldige muziek. Je zit (of staat, maar wij konden gelukkig een zitplaats bemachtigen) middenin een grote ruimte waar overal om je heen (muren en vloer) gedigitaliseerde kunst wordt geprojecteerd. Het is allemaal continu in beweging. Het zal wel volslagen onduidelijk zijn, maar ik kan het niet goed beschrijven. Er waren twee voorstellingen, de ene ging over Gaudi en de andere over Dalí. Gaudi werd ondersteund door o.a. muziek van Francis Poulenc (het stabat mater) wat vooral Pieter erg mooi vond en Gaudí werd begeleid door Pink Floyd (meer mijn muziek). De combinatie van beeld en geluid overal om je heen was heel indrukwekkend. Ik heb geen foto’s of filmpjes gemaakt, want dat wordt toch nooit mooi en neemt een deel van de beleving ook weg. Op de website van Fabrique des Lumières kan je wel wat mooie afbeeldingen vinden om een beetje een idee te geven.

Na de lunch bezochten wij – geheel op eigen initiatief, geen onderdeel van het cadeau – de Nieuwe Kerk waar een tentoonstelling over Indonesië was. Een mooi overzicht over dit bijzondere land met een ‘woke’ insteek. Zorgvuldig gekozen beschrijvingen van wat daar allemaal heel erg mis is gegaan vanaf de tijd van de VOC tot nu. Maar ook heel veel aandacht voor de prachtige natuur en cultuur. Ook al een aanrader.

Om 17 uur stapten we in een rondvaartboot om in ongeveer een uur tijd langs de kunstwerken van het Amsterdam Light Festival te varen. Een vrolijk meisje was onze gids en de schipper die de boot door de grachten manoeuvreerde deed voor vertrek zijn goede daad al door een zeurende Brabander met drie metgezellen van boord te zetten. De man had begrepen dat er een toilet aan boord was en toen bleek dat dat niet het geval was, begon hij daar enorm over te zemelen. De schipper zei: “Daar kunnen we nog een uur over doorgaan, maar er is geen toilet. In de boot naast ons wel, dus stap maar gauw over.” En dat deed hij. Weliswaar onder luid protest, maar zijn gegeneerde groepsgenoten sleepten hem snel mee.

We voeren langs zo’n 20 kunstwerken in en naast de grachten. Het thema van dit jaar was het effect van technologie en kunstmatige intelligentie (‘AI’) op ons alledaagse leven. Sommige werken waren wat verder gezocht dan andere, maar het was sowieso heel leuk om langs alle verlichte werken te varen onder het genot van een glaasje glühwein en met de toelichting van onze gids. Ook hier heb ik geen foto’s gemaakt, maar verwijs naar de website voor een visueel beeld.

Het was een heerlijke dag die wij afsloten met een lekker etentje bij een Italiaan niet al te ver van ons hotel. Het enige minpuntje was het verlies van één van mijn oorbellen, die kennelijk ergens tussen restaurant en hotel uit mijn oor was gevallen. Ondoenlijke zaak om die terug te vinden, dus jammerdebammer.

Wandelen met Komoot en een museumbezoek

Gisteren ondernamen wij een tweede wandeling met Komoot. Mijn enthousiasme is iets bekoeld, want Komoot stuurde ons tot twee keer toe over een ruiterpad 🐎. Gelukkig was het erg rustig, want paarden hebben mij te grote tanden en benen. Op dit kleine euvel na hadden wij weer een heerlijke wandeldag vanaf Scheveningen door Meijendel en langs de Waalsdorpervlakte weer retour naar Scheveningen.

Vandaag deden we een thuisdagje met alleen een bezoek aan het museum Prinsenhof waar we een tentoonstelling van Jan Schoonhoven en Lothar Wolleh zagen. Ik citeer van de website van het museum:

“De tentoonstelling Lothar Wolleh ziet Jan Schoonhoven. Meesters in ritme en licht in Museum Prinsenhof Delft vertelt het verhaal van een buitengewone vriendschap tussen de Delftse beeldend kunstenaar Jan Schoonhoven en de Düsseldorfse fotograaf Lothar Wolleh. Nog niet eerder werden deze twee grootheden uit de jaren zestig samen getoond. Wollehs liefde voor het fotografische experiment maakt hem tot een pionier van de naoorlogse fotografie. De tentoonstelling brengt reliëfs en tekeningen van Jan Schoonhoven samen met Lothar Wollehs fotografie. Tegen de achtergrond van hun gedeelde fascinatie voor de werking van ritme en licht, biedt de tentoonstelling een nieuw perspectief op het leven en werk van Jan Schoonhoven.”

Ik vond het een erg mooie tentoonstelling. Hij geeft je het gevoel dat je heel dicht bij de kunstenaar komt. Dat is ongetwijfeld niet per se waar, maar dat geeft niet. Vooral de film (uit 2005) over Jan Schoonhoven was erg interessant en leerzaam. Verder zou ik iedereen aanraden deze tentoonstelling te bezoeken en daarna nog even leuk door Delft te lopen vanwege de herkenning van Schoonhovens thema’s.

Vakantieweekje

Ja, alweer een weekje vrij! Het is ongelooflijk goed getimed (al zeg ik het zelf), want wat een prettig wandelweer is het! We blijven gewoon in Delft en maken uitstapjes vanwege – nog steeds – een oude dementerende kat. Maar we konden het absoluut slechter treffen.

Afgelopen zondag liepen we in Rotterdam een wandeling die ons langs de Van Nellefabriek leidde. Grappig, want dat gebouw heb ik 3 miljoen keer gezien vanuit de auto en vanuit de trein, maar nooit was ik er zo dichtbij.

Daarna wandelden wij verder over het parkdak tussen Marconiplein en Delfshaven. Erg leuk gedaan met een mooie groene wandelzone en daaronder winkels en een MacDonalds.

Daarna door Delfshaven en – sentimental journey – langs Coolhaven waar ik 4 jaar heb gewoond. Er was niet heel veel veranderd.

Coolhaven studentenflat

Maandag plande ik een wandeling in de Komootapp. Ik had hier zo veel enthousiaste verhalen over gehoord (Neeltje, Rianne) dat ik het beslist ook moest proberen. En Komoot heeft er een fan bij! Heel gemakkelijk navigeren en de thuisgeplande route zet je supersimpel op de telefoon. Wat ik ook een handige functie vind, is het maken van foto’s tijdens de route. De app schakelt gemakkelijk tussen de route en de fotomaakapp en zet de foto’s als je dat wilt ook direct in de fotorol.

Ik moet nog even uitvogelen of je de afgelegde route ook nog simpel kunt inpassen in het blogje, maar voor nu heb ik maar even een schermfoto van de kaart gemaakt.

De route

Miniaturenwandeling in Leeuwarden

We gingen 2 dagen naar Leeuwarden, want voor 1 dagje is de reis net iets te lang. Hotelletje geboekt, Ouranos achtergelaten met voldoende eten en drinken en daar gingen we.

Ons hotel was gevestigd in een oud postkantoor, dat kom je aan de kamerdeur al zien. Er was ook een restaurant waar we prima hebben gegeten in gezelschap van een vrolijk muisje, dat steeds enthousiast heen en weer holde.

Ik wilde al een tijdje naar Leeuwarden om daar de miniaturenwandeling te lopen. Deze had ik ooit bij Verawandelt gezien. Officieel heet het Miniature People Leeuwarden. Het verhaal achter de miniaturen is het verhaal van Michel Tilma, fotograaf en kunstenaar. Hij heeft inmiddels 66 taferelen gemaakt en die overal in de binnenstad geplaatst. Soms heeft het tafereel iets met de plek waar het staat te maken. Zoals bijvoorbeeld een kok in de vensterbank van een restaurant of 2 monniken in de Bagijnestraat. Maar vaak is het ook willekeurig (want wat doet een bergbeklimmer in Leeuwarden?).

We kochten in ons hotel voor 2 euro een plattegrond waar de route van de wandeling was ingetekend en direct naast het hotel was het eerste miniatuur al te vinden. We moesten wel erg goed zoeken, want zeker in het begin is het wennen aan de afmetingen en de manier waarop de miniaturen geplaatst zijn. Ze zijn namelijk veel kleiner dan ik in eerste instantie dacht en ze zijn ook veel meer verborgen. Ik verwachtte dat ze meer zouden opvallen. Des te leuker, want het werd een heuse speurtocht. Enorm leuke manier om door de stad te lopen. Uiteindelijk hebben we niet alle 66 de tafereeltjes gezien, want in een straat bleken er een heel aantal verwijderd (of vernield). Pieter moest zich zelfs een keer heel dun maken en tussen een muur en een geparkeerd busje wurmen :-). Maar we hebben er zeker 60 gevonden.

Echt een aanrader als je eens in de buurt van Leeuwarden bent of een mooie aanleiding om er naartoe te reizen.

RADIUS

Dankzij Poly, de zomerstorm, hebben wij ons uitstapje naar Gouda maar geskipt. Een ochtendje thuis met koffie en macarons was ook een prima begin van de dag.

De middag werden we iets actiever en bezochten RADIUS. Dit is een centrum voor hedendaagse kunst en ecologie. Het is gevestigd in het pomp huis bij de oude watertoren. In deze toren zijn al diverse projecten in de planning geweest, maar geen van alle werd een succes. RADIUS is voor zo ver ik weet vorig jaar van start gegaan, maar dus niet in de watertoren zelf. Misschien geeft dat betere kansen.

De naam RADIUS is gebaseerd op de cirkelvormige geometrie van de tentoonstellingsruimte: het oude waterreservoir onder het pomphuis. En er is ook nog een – zoals zij het zelf noemen – meer poëtische uitleg van de naam, maar die is zo wazig da ik hem hier niet kan herhalen. Staat ongetwijfeld ook op hun website, dus voor de geïnteresseerde: klik lekker door.

Het programma bevindt zich op het snijvlak van kunst en wetenschap, met speciale aandacht voor klimaat, ecologie en leefomgeving. Actueel en Delfts, dus ik was erg benieuwd.

Er zijn op dit moment twee exposities: A heavy halo en De glazen stad. De eerste is van één kunstenaar, Oscar Santillán, die de communicatie van inheemse Zuid-Amerikaanse volken vergelijkt met die van AI in deze tijd. Eerlijk gezegd een tikje onbegrijpelijk, maar hij maakt wel mooie afbeeldingen.

De glazen stad gaat uiteraard over het Westland. Zeven kunstenaars buigen zich over het concept van de enorme productie van groenten en fruit in een omgeving waar seizoenen er niet meer toe doen en het misbruik van arbeidsmigranten ook niet (mijn woorden).

Allebei indrukwekkend net als de ruimte waarin de tentoonstellingen zijn opgebouwd. Ik hoop dat RADIUS een succes wordt (of al is, dat kan ik niet zo goed beoordelen). Wij komen er vast en zeker terug als er weer nieuwe tentoonstellingen zijn. We hoorden dat er in juli ook nog een excursie naar het Westland gepland staat, maar die laten we aan ons voorbijgaan.

Van alles en nog wat

Wat een lekker weer de laatste week. Daar heb ik flink van geprofiteerd met diverse uitstapjes. De eerste was op 26 april met een aantal (ex-)collega’s. Na lange tijd pakten we het Stappen en happen weer op. Dat betekent na werktijd een wandeling van anderhalf tot twee uur met na afloop samen eten in een restaurant. Deze keer hadden we Den Haag uitgekozen en na een redelijk beknopte wandeling door het Haagse Bos eindigden we bij een Indiaas restaurant. Zoals altijd was het gezellig. Het wordt steeds meer een reünie, deze keer met drie ex-collega’s die inmiddels elders werken of met pensioen zijn en drie collega’s die nog wel bij de Hartstichting werken. Maar de draad wordt even gemakkelijk weer opgepakt en we hadden het heel gezellig. Meteen voor de volgende twee maanden nieuwe afspraken geprikt 😀

Zaterdag ploggen met vriendin L in Leiden. Gezellig en goed voor de omgeving 😀. Uiteraard ook tijd uitgetrokken voor een lunch op een zonnig terras. Jammer wel dat sommige zure dames ons op minuscule papiertjes meenden te moeten wijzen, die wij nog moesten opprikken. Vriendin L zei pinnig: “Dat kunt u zelf ook oprapen.” Maar dat kon kennelijk niet, want het was niet hun afval. Nee, alsof het wel ons afval is 😛. Later bedachten we dat de dames waarschijnlijk meenden ons een enorme dienst te bewijzen met hun aanwijzing. En waarschijnlijk dachten ze ook dat we een taakstraf hadden. In elk geval keken ze zo.

Zondag met Pieter 17 kilometers op de wandelteller gezet. Eerst een stuk stadswandeling door Dordrecht, daarna met de waterbus door naar Zwijndrecht. Daar gewandeld door een prachtig natuurgebied. We mochten niet overal lopen omdat er gebroed werd, maar dat was niet erg. Genoeg mooie paadjes over. Langs Kijfhoek, een groot rangeerterrein van de NS weer terug naar station Zwijndrecht en naar huis. Prachtige dag, rood verbrand in de nek 😱

En vandaag moest ik mijn vrije dinsdag weer vieren. Dat deed ik samen met vriendin K te beginnen in Clingendaal. Vanuit verschillende kanten kwamen we daar aan op de fiets. Toen we elkaar uiteindelijk gevonden hadden, bewonderen we de Japanse tuin waar het enorm druk was. Logisch want die tuin is maar zes weken per jaar open. In park Clingendaal was het een stuk rustiger. Na een rondje wandelen was het tijd voor een lunch (uiteraard…). Na een heerlijk fietstochtje – het weer was echt veel aangenamer dan voorspeld, ik had voor niks een dikke sjaal en handschoenen meegenomen – kwam ik helemaal uitgerust en klaar voor de rest van de week weer thuis.

In de Japanse tuin

Lof der Geneeskunst

Zoals al sinds de jaren 10 dezer eeuw gebruikelijk is, ging ik vanmiddag met collega Q naar de Lof der Geneeskunst. Ooit zijn we daar terechtgekomen omdat het onderwerp iets met hart- en vaatziekten te maken had. Onder werktijd naar De Doelen, wat wil je nog meer? We vonden het zo leuk dat we sindsdien ook gaan als het onderwerp niets met ons werk te maken heeft.

Het leuke van Lof der Geneeskunst is de afwisseling tussen medisch inhoudelijke lezingen door topwetenschappers en optredens van topstudenten van Codarts, de kunstopleiding in Rotterdam voor muziek, dans en circus. Verder krijgen jonge, veelbelovende onderzoekers van het Erasmus MC tijdens Lof der Geneeskunst de Erasmus MC Fellowships uitgereikt. Daarmee kunnen zij een aantal jaar onderzoek doen. En dit jaar was er voor het eerst ook een Fellowship voor een docent.

Het idee van deze middag is om de inwoners van de stad uitleg te geven over en inzicht in het wetenschappelijke werk in het Erasmus Medisch Centrum: de resultaten en de stand van zaken. Maar ook uitleggen wat de maatschappij eraan heeft. Zelf noemen zij het wel hun cadeau aan de stad. Het is in ieder geval altijd een klein feestje met borrel en lekkere hapjes na afloop.

Lof der Geneeskunst is een succes. De grote zaal van De Doelen zit altijd stampvol. Ook deze middag weer. Het thema was Zorgen voor de jonge generatie en de 3 lezingen waren superinteressant. Onderwerpen die besproken werden waren de eerste 1000 dagen die zo belangrijk zijn voor de ontwikkeling van een kind, risico’s en veerkracht bij kwetsbare jongeren en jongerenparticipatie in tijden van crisis (praat eens met jongeren in plaats van over jongeren). Tussendoor de optredens. Een bijna beklemmend aandoend ballet (imPOSSIBLE LOVE), een circusact met 3 mensen en een diabolo waarbij ik voortdurend mijn adem moest inhouden van angst en een zangeres en gitarist waar ik wat minder van onder de indruk was.

Na afloop gingen we uit eten met oud-collega C bij Athiti, een Indiaas restaurant. Lekker gegeten en gezellig bijgepraat. Het was weer een leuke dag zo na de vakantie. Op deze manier kan ik wel weer wennen aan het gewone leven.

Hamburg

Afgelopen weekeind gingen we, enigszins verlaat, op bezoek bij vriendin B. in Hamburg. Eigenlijk was dat al in juni gepland, maar toen werd Ouranos na een kiesoperatie erg ziek en durfden we niet weg. In plaats van in Hamburg brachten wij een deel van het weekeind bij de dierenarts in Rijswijk door. Gelukkig is hij weer opgeknapt en gingen wij in de herkansing.

Het werd een reis met hindernissen. De Deutsche Bahn had te kampen met kapotte treinstellen en veel treinen liepen behoorlijke vertragingen op. Zo ook onze laatste etappe van Osnabrück naar Hamburg, ruim een uur vertraagd. Ik verklap alvast dat het op de terugweg niet beter ging.

Maar goed, toen we er eenmaal waren, hadden we een supergezellig weekeind. Lekker tapas gegeten in een knus restaurant en vooral gezellig bijgepraat. Zondag eerst de traditionele champagnebrunch en daarna zijn we naar het centrum gegaan voor wat sightseeing bij de Elbe.

Onder de Elbe is in 1911 de Old Elbe Tunnel of St Pauli Elbe Tunnel geopend, een tunnel voor voetgangers en fietsers. Destijds een technisch vernuft!

De tunnel is aan beide kanten versierd met terracotta ornamenten die allemaal iets met de Elbe te maken hebben. Veel vissen en krabben, maar ook ratten versieren de wanden. Er zijn grote liften waar je met tientallen fietsen tegelijk in kunt, maar er is ook een indrukwekkend trappenhuis. Kortom, de moeite van een bezoekje waard!

Na afloop nog even langs de Alster wandelen en het vakantiegevoel was compleet.

De Parade

Afgelopen dinsdag gingen we naar De Parade in Den Haag. Zoals inmiddels traditie is, hadden we het bezoek gepland met onze buurvrienden M en H. Wat jammer dat vriendin M ziek was en niet mee kon!

Na een onderbreking van twee jaar was het enorm leuk om weer over het terrein te struinen, een drankje te drinken en verschillende voorstellingen te bezoeken. We hadden een nogal strak ingepland programma (met dank aan H), dus af en toe moesten we ons haasten om op tijd (of net iets te laat) bij de volgende tent te komen.

Tussendoor hadden we nog net tijd voor een curry. Aangeprezen als mild-pittig vraag ik mij nog steeds af hoe gewoon pittig dan zou hebben gesmaakt. Maar het stond snel voor onze neus en smaakte erg lekker.

De opbouw van onze voorstellingen was goed gekozen en we eindigden met het absolute hoogtepunt van de avond: Steef de Jong met Een Luitenant. In zijn eentje speelt Steef, een beetje een oenige jongeman, alle rollen in deze Weense operette. Dus niet alleen de luitenant zelf, maar ook zijn verloofde (een prinses), het kamermeisje, de koning, een neef van de koning en een heel Weens damesorkest. Het decor is een levensgroot boek waarin alle verschillende scènes en personages zijn afgebeeld en waar de luitenant op ingenieuze wijze doorheen kruipt, met zijn verloofde een dansje doet en verschillende duetten zingt. Razend knap!

Tot slot nog een tip voor een tussendoortje: Hendrick’s Komkommerkabinet. Het is een soort kruising tussen een poppenhuis en een museum met “een serie wonderbaarlijke en nooit-vertoonde komkommers”. Met aan het einde een gin-tonicbar 🍸

De start van het wandelseizoen

Meteen maar met het resultaat beginnen

Na een lange winter met uitsluitend korte wandelingetjes hebben we afgelopen weekeind een doorstart gemaakt. Omdat we in augustus de wandelvakantie in Limburg gaan herkansen, moet er getraind worden.

We begonnen met een versterkende lunch in Scheveningen bij La Galleria. Daarna een heel eind noordwaarts langs het strand gelopen. Wat was de zee ontzettend vies 😩. Geluk bij een ongeluk: het was nog te fris om al pootje te baden.

Toen we genoeg van het zand hadden, sloegen wij rechtsaf de duinen van Meijendel in. Daar is het altijd heerlijk lopen. Een paar keer was het zoeken naar het juiste pad, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na 3 uur en bijna 15 kilometer waren we weer terug bij ons startpunt. De tram naar Delft stroomde vol met strandgangers en we zaten hutje-mutje. Maar dat was eigenlijk de enige dissonant op deze dag.